BERDEL

14. bölüm

Yalnızlık nedir sizce? Yada doğru soru yanında birileri var ama sen yalnız hissediyorsun?

Yoksa hiç kimse yok etrafında ve bu yüzden yalnız hissediyorsun?

Hangisi yalnızlığın tanımı ?

Bir ailemin olması belkide bebekliğimden yada çocukluğumdan beri hayalimdi. Hangi zamandan beri hayalim olduğu farketmeksizin her zaman beni seven bir ailem olmasını istedim.

Olmayacağını anlamak zor olmadı benim için . Başta üzülsemde kendim bir aile kurabileceğimi farkettim. Büyük ve sıcak bir aile .

Hayallerimi değiştirdikçe sürekli birşeyler kaybediyordum. Sanırım hayal kurmamalıydım. Peki artık güvenmeli miydim insanlara?
Resmiyette ailem diye geçen insanlara . Gözden çıkarmak bu kadar basit miydi?

Güneş çok yavaş bir şekilde doğuyorken çıplak bedenimi kapatmak için çaba sarf etmiş olsamda başarılı olamadım. Kendi çıplak bedenimi kapatacak gücüm bile yoktu ne acı.

Gözlerim zar zor dayanırken artık yardım istemekten bile korkuyordum. Çıplak bedeni ortada olan bir kıza yardım eder miydiniz? Gücümü toplamak istesemde başaramıyordum. Canım çok yanıyordu . Elbisem zaten yırtılmıştı. Kalksam bile napacaktım?

Gözlerim kendini yavaşça karanlığa teslim ederken hafifçe gülümsedim. Ölüyor muydum? Bilmiyorum.

Koroğlu konağı...

Derin evden gideli yaklaşık 8 saat olmuştu. Sabah olmuştu. Giyinmiş avluya iniyordum ki telefonum çaldı. Merdivenlerden indim telefonu elime aldığımda kerim yazısını gördüm. Kerim çocukluktan beri yakın arkadaşımdı. Şu sıralar görüşememiştik.

" Alo toprağım buyur?" Diye açtım telefonu . Sabah sabah araması değişikti.

" Ee deniz derin evde mi?"

" Hayır. Bir daha da gelmez. Niye noldu toprağım? Bir sorun mu var?"

" Deniz... Yani ben bunu nasıl söyleyeyim bilmiyorum."

" Söylesene oğlum delirtme adamı nolmuş derine?"

" Ben, yani sabahları koşuya çıkıyordum. Bizim evin oraya yakın bir park var... Koşarken ağacın orda a-ayaklarını gördüm... Yaklaşınca ç-çıplak bedenini gördüm..."

" NE , NERDESİNİZ? NASIL ÇIPLAKTI?"

" yani deniz yüzünü ayırt etmem biraz zor oldu ama eminim o d-derin. Çıplak bedeninden anladığım kadarıyla t-tecav-"

" SUSS. SUS SAKIN KONUŞMA. YOK ÖYLE BİŞEY. BENİM KARDEŞİM DEĞİLDİR. BEKLE BENİ GELİYORUM HEMEN!"diyip suratına kapattım.

Tecavüz fazla ağır değil miydi. Hemde çok fazla. Ama biliyordum derin değildi o. Beyza hanım ın yanına gitmiştir. Nasıl gidecek?

Nasıl, nasıl gidecek taksiyle-

hasiktir. Beynim ve kalbim arasında verdiğim savaşa bir son vermek için Beyza hanım ı aradım. Hem onu arıyor hemde hızlı bir şekilde araba kullanıyordum. Telefon çaldı çaldı ve sonunda açıldı.

" Alo? Deniz ?"

" Heh alo Beyza hanım derin sizde dimi?"

"  hayır değil. Önemli bişey mi oldu ?"

  " Arayacağım sizi daha sonra."

Telefonu hızlıca kapattım ve kerim in evinin önüne geldim. Korku bedenimi daha çok sararken hızlıca kapıyı çaldım. Kapıyı açtığında Kerim'in yüzü yerdeydi. Asıl utanması gereken kişi bendim. İçimden hala bir umut onun olmadığını düşünüyordum. Misafir odasına ilerledim.