Ika-labing pitong Pahina

15 1 0
                                    

Dito na ba magtatapos ang ating kuwento?
Ito na ba ang pinangako mong tayo hanggang dulo?
Paano na ang mga pangarap na sabay nating binuo?
Paano na ako, ngayong wala ka na sa tabi ko?

__________

"Aray.."

Pilit akong nagmulat, kahit na pa sobrang bigat pa rin ng talukap ng mga mata ko, yung tipong parang gusto pa akong patulugin uli nito.

Dahan-dahan kong in-adjust sa bahagyang liwanag ng dim na ilaw sa kisame ang mga mata ko.

Kumikirot ang ulo ko.

Nasaan ba ako?

Kahit masakit ang ulo ko ay nilingon ko pa rin ang paligid. Wala akong kasama. Nakasuot ako ng asul na hospital gown, naka dextrose, at tanging tunog lang ng orasan sa bedside table ang nagbibigay ingay sa loob ng silid na 'to na siyang namumutawi sa tenga ko.

11:34 p.m.

I concentrated on recalling what had happened. I tried to get up, though I felt like my head was spinning.

"Rave's birthday.." I mumbled to myself. Naalala ko, it was Rave's birthday, so we surprised him by giving him the Dell XPS 13 laptop that he'd been dreaming of buying. I smiled as I remembered how he was so happy that night.

I closed my eyes and forced myself to remember everything that had happened and the reason why I was here right now.
 
"We toss and cheer after singing a birthday song. We're laughing out loud because of some hilarious stories and jokes while continuously drinking. Clifford is on my side. I sat on his lap, and then.. a-aray-- aaaAahHhh!!" I held my head when I felt a sudden ache.

Hinayaan ko munang mabawasan yung pain as I lied down sa kama.

I need to remember what actually happened and the reason why I am alone at this moment. Hindi ba sila nag-aalala? Bakit naman mag-isa ako rito?

Muli akong nag-isip, hawak-hawak ang ulo ko.

"After that, we go home. I'm in the passenger seat, Gin in the backseat, and love is the one who's driving.." Patuloy pa rin ako sa pagbulong sa sarili ko at pagpilit na maalala ang mga huling nangyari.

"Please, Kia remember it.." I whispered again.

"If we were driving back, what happened when we got home?--Argh! This is so stressful." I want to cry so badly. This is really annoying.

"Again, we're driving back home after Rave's birthday celebration. Gin was in the backseat. Love is the one that drives while I'm in the passenger seat. I fell asleep and-- and? noooo, this can't be!! Why can't I remember na nakauwi kami?! AAAAAHHHHH!!!" I shouted and a tear escaped my right eye.

Whyyy??!!

Dahil siguro sa pagsigaw ay sumakit lalo ang ulo ko. Nahihilo ako. Gumagalaw ang paligid.

Then a sudden clip entered my mind. Truck. There was a truck, papunta ito sa amin, sa gawi mismo namin. Babangga na siya sa amin! Omg, anong babangga? Nooo, Cliff?! Gin??

"AHHHHHHH!!!!" I shouted again, removing my dextrose. Tumayo ako kahit mabigat ang ulo ko at nag-ikot-ikot sa loob ng silid.

"Babangga kami, Tatamaan kami! Is this some kind of delusion?" Biglang isang scenario ang pumasok sa isip ko.

Ako at si Clifford, nahagis kami palabas sa windshield ng kotse dahil sa malakas na impact ng truck na bumangga sa amin. And Gindel, he's inside the car.

How are they? Where are they? Why am I alone right now?

Is that what happened? Kaya ba hindi ko maalalang nakauwi kami? How about Terra? Mica? Also Rave and Xy?

Pahina ng Pag-ibigTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon