KİM BİLİR?

17.BÖLÜM

Devrim duyduğu şeyle bir anda şoka girmiş gibi hissetti. Afalladı. Mavi gözleri büyürken karşısındaki kızın söylediği şeyi sindirmeye çalıştı. Şok içinde bakıyordu. Kaşlarını da çatmıştı. Kafasını iki yana salladı ve güldü. "Anlayamadım? Yani. Doğru mu duydum?"

Lara karşısındaki adamın afallamış ve şaşırmış yüzünü görünce bir an tereddütte kaldı. Söylemese miydim diye düşündü. "Aklımda bir plan var."

Devrim kızın ellerini sıktı. "Anlat güzelim." dedi. Lara derin bir nefes aldı ve depoda olduğu saatler boyunca kafasında kurduğu planı anlatmaya başladı. "Babam beni şirketin yarı hissesini ona devretmem için kaçırmış." Dişlerini sıktı.

Devrim karşısındaki kızı rahatlatmak ister gibi elini okşuyordu. "Ama aynı zamanda bir sözleşme var. Hisselerimi bir tek ailemden olanlara devredebiliyorum." Devrim kafasını salladı.

"Bu yüzden babamı alt etmemiz için bir plan kurdum. Seninle evlenip hisselerimi sana devredeceğim. Böylelikle hepimiz şirkette oluruz ve onların ne işler karıştırdığını yakından takip edebiliriz." Lara sözlerini bitirip karşısındaki adamdan bir cevap ister gibi baktı.

Devrim duyduklarıyla kaşlarını kaldırdı. Bu gerçekten iyi bir plandı. Ama şuan plan umrunda değildi. Sevdiği kızla evlenmek söz konusuydu. Kalbi çarptı, kalbi çarpıyordu. Mavi gözleri yine okyanus rengini aldı.

Lara sözlerine devam etti. "Devrim bak, eğer istemiyorsan zorunda değiliz. Biz birbirimizi sevdiğimiz için bu teklifte bulundum, sen hala tanımadığım o adam olsaydın inan imzalardım kağıtları. Şirket umrumda olmazdı."

Devrim kızın elini yavaşça bıraktı ve ayağa kalkıp Lara'ya arkasını döndü. Ellerini kafasının yanlarına koydu. Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. "Evleneceğiz. Öyle mi?" dedi. İçinde inanılmaz bir heyecan vardı. Eskiden olsa bu teklife güler geçerdi.

Lara arkasına dönmüş uzun boylu adama bakıyordu. Giydiği siyah pantolon ve üstündeki deri ceketiyle arkadan bile inanılmaz çekici bir adamdı. Kaldırdığı kollarındaki kaslara baktı. Kalçasını saran pantolona, bacaklarına baktı. Gerçekten Lara'nın sevgilisi miydi?

Devrim bir süre ayakta kalıp önünü Lara' ya döndü ve yanındaki boşluğa tekrardan oturdu. Eğilip elleriyle kızın yanaklarını avuçladı. "Bu çok iyi bir plan ama önemsediğim şey plan değil, seninle evlenmek." Bir süre durdu ve gülümsedi. "Bana da başkası bu teklifte bulunsa güler geçerdim." Adam susarak konuşurken Lara'nın kalbi ağzına gelmiş, yüzü kızarmıştı. Vereceği cevabı bekliyordu. "Evlenelim miniğim. Seninle tabiki evlenmek istiyorum."

Lara duyduğu şeyle gülümserken birden gelen hisle dudaklarını büktü ve gözleri dolmaya başladı. Açık kahve gözlerde yaşlar birikti. Ardından kendini tutamadı ve sesli bir şekilde ağlamaya başladı.

Devrim onun bu tavrıyla yanağındaki ellerini çekti ve saçlarını okşamaya başladı. "Ağlama kıyamıyorum sana."

Lara ağlayan sesiyle konuşmaya çalıştı. "Hayatımda birkaç ayda o kadar çok şey değişti ki." Durdu ve bekledi. Burnunu çekti. "Güvendiğim babam aslında asla güvenmemem gereken biriymiş. Meral yıllardır birçok şeyle uğraşıyormuş. Ve sonra sen." dedi. Burnunu çekip yanağına düşen yaşları elinin tersiyle sildi. "Sen birden karşıma çıktın. Seni vurdum." Ağlarken gülümsedi. "İnanılmaz bir şey oldu ve şimdi de evleniyorum." Kafasını iki yana salladı. "Bazen inanamıyorum Devrim. Bu yaşadığım şeylere inanamıyorum."

Devrim karşısındaki kızın içini döktüğünü biliyordu. Kafasını salladı ve kıza bakmaya devam etti. "Hayatta her zaman kötülüklerin peşinden iyilik geleceğine inandım. Şimdi bakıyorum, bunca kötülüğün ardından sen çıktın karşıma. Sanki bu olanlara dayanabilmem için benim karşıma çıkmış gibisin." Durdu ve burnunu çekti. "Seninle evlenmek veya yan yana olmak farketmiyor, sadece şuan olduğu gibi yanımda ol." Adamın büyük elini kaldırdı ve dudaklarına götürdü. Avuç içini öptü. Ardından dudaklarından çekip karnının üstüne koydu. Isıtmak istercesine elini üstüne kapattı.