De Luna van het eeuwige leven ✔️

3. Goderick

Ik schrik wakker onder natte bladeren en een gevoel of ik een marathon heb gelopen. Als ik terug denk aan gisteren voelt het alsof ik weer in één van mijn dromen zat. Dezelfde prachtige wolf met de mooiste grijze vacht en haar prachtige grijze gekleurde ogen die me helemaal betoverde met gewoon haar blik. En dan haar geur, de lekkerste geur die ik ooit heb geroken. Lavendel met honing. De geuren, die zo zoet mijn neus inkropen. Dat ik mezelf in haar vacht wou begraven. Hoe kon ze zelfs ooit ontsnappen? Ik ben één van de snelste wolven in mijn roedel, zeg maar de snelste zelfs. Ik ben Alpha, ik mag mezelf uitroepen als de snelste. Lach ik bij mezelf als ik mijn lichaam dat nu onder de vuile grond zit, door de bossen naar mijn huis sleep. Ja, uitgeput, moe en teleurgesteld dat ik niet meer over deze prachtige wolf ben te weten gekomen. Terug in het huis van onze roedel zie ik een bezorgde Nick naar me kijken als ik mijn kamer inloop. "Alles oké, Alpha?" Vraagt hij me, maar ik heb de deur al voor hem dicht gedaan, voor hij zelfs die zin kon vormen. 

Uitgeput laat ik me op bed vallen en val terug in een diepe droomloze slaap. Niet veel later voor mij, wat eigenlijk uren was. Word ik wakker met nog steeds de bladeren en de modder om mijn lichaam heen. Geërgerd kijk ik nu naar mijn vuil bed en schuifel naar mijn badkamer om me te wassen. Als ik dan eindelijk onder de douch ben geraakt, nog steeds met het slaperige gevoel in mijn lichaam, hoor ik een lichte klop op de deur. "Goderick?" Hoor ik een stem vragen die ik herken als mijn zuster. 

Alleen mijn zuster mag mijn kamer betreden en mijn bèta Nick. "Goed", zeg ik over het water heen, wat ze direct opvangt met haar sterke gehoor. Wanneer ik dan eindelijk de badkamer uitkom, zie ik Leonora staan naast mijn kast. "Alle geluk heb je ondergoed aan", zucht ze opgelucht als ze dichter naar me toe komt en me begint te scannen naar een antwoord op haar vragen. "Wat doe je hier nog?" Vraag ik haar in plaats geërgerd dat ze hier nog überhaupt staat. "Ik ben je zus. Ik weet hoe je denkt Goderick en ik weet dat er wel iets is," zegt ze streng met haar handen in haar heupen geplaatst. "Ik had een zeer raar moment gisteren avond toen ik ging lopen. Je weet over mijn dromen niet?" Vraag ik haar, wetend dat Nick wel iets moest gezegd hebben tegen haar. "Goderick, die verslaving van je met die Luna begint nu echt wel gevaarlijk te worden. Laat het los." Boos kijk ik haar aan. "Laat het los, Nooit!" Roep ik naar haar, waardoor ze een stap naar achter zet. Duidelijk mijn slechte bui voelend. Hoe durft ze! Ik zal nooit stoppen met zoeken naar haar. 

Ik zal en moet haar vinden. Ik wil niet zoals iedere wolf op aarde zijn en moeten wachten tot de dood ooit komt, nee. Ik wil sterk zijn, machtig en wil dat iedereen weet dat ik haar heb. "Goderick, waarom al die meiden als je haar toch als je partner wil maken?" Vraagt mijn zus met een zucht. "Leonora, ik maak haar mijn partner, ja. Maar niemand zegt dat ik haar mijn mate maak," zeg ik haar grinnikend. Ze bekijkt me raar. Ook tot het punt komend dat ze de Luna van het eeuwige leven noemt en ik haar moet opeisen. "Ze moet je Luna worden, Goderick. Je weet wat de eisen zijn en die zijn absurd." Typisch iets wat iemand zegt die geen doel meer heeft of haar partner al gevonden heeft. Ja, ik weet wat de eisen zijn, maar voor alles is een weg. Niemand zegt dat je monogaam moet zijn met de Luna. 

Wie weet is het een oude vrouw die er vreselijk uitziet. Ook al hoor ik van verhalen dat ze prachtig zou zijn, Al zijn die verhalen al eeuwen oud. Dan ineens hoor ik gerumoer komen van de inkomhal. Ik loop mijn kamer uit tot aan de balustrade om te kijken wie er, tuurlijk. Mijn minnares, Olympia. "Waar is Goderick!" Hoor ik haar stem galmen in de gang. "Precies de persoon waar ik op wachtte", mompel ik als ik terug mijn kamer instap om kleren aan te trekken. "Hou je haar nu nog steeds aan het lijntje! Bonnie had je ook al mee in bed gelegen, heb je dan geen enige schaamte." Ik bekijk mijn zus als ik mijn broek optrek en mijn riem toedoen, "nee." Ze bekijkt me nog eens, voor ze de kamer mompelend uitloopt.

"Goderick, wat hoor ik. Je hebt het weer gedaan eh!" Tuurlijk ze heeft me horen praten met mijn zus, geweldig is dit, gewoon geweldig. "Je wist dat dit alleen seks was Olympia", zeg ik tegen haar als ik naar de badkamer loop om mijn zwarte haren in model te kammen. "Goderick, ongelofelijk. Ik dacht dat je eindelijk tot inkeer zo komen en me als je vaste minnares te maken," begint ze zeurend voort te gaan in haar hoge stem. Ik bekijk haar met haar rode lippen, zwarte haren en hakken, waar elke vrouw de benen op zou breken. "Olympia, je hebt dit altijd doorgedrukt. Je wist dat ik naar mijn Luna op zoek, ben en geen minnares wil." Alleen weet ze niet dat ik gewoon voort ga met wat ik doe. Stiekem ben ik haar gedrag al weken beu en zou blij zijn om van haar af te raken. "Waar is deze befaamde Luna dan? Je weet zelf dat dit een doelloze missie is," zegt ze, bijna spugend in mijn gezicht, vol afkeer. Ze staat nu pal voor me, kijkend in mijn donkere ogen, zoekend naar enige gelegenheid voor haar. 

Genegenheid die ik helemaal niet voel. Boos en gekwetst stormt ze de kamer uit. Sneller dan ik ooit had gedacht dat iemand kon lopen met zo een schoenen. Ze kwam zelfs tot aan mijn gezicht erdoor. Ik ben zelf een grote man en al is ze niet klein en is ze zeker met haar 10 cm even groot, bijna als mezelf. Opgelucht verlaat ik mijn kamer om te gaan eten. Nick en Leonora zitten daar al als ik binnen loop, maar als ik binnen ben is hun gesprek ineens gestopt en kijken ze alleen nog maar naar hun bord. "Wat is er mis?" Vraag ik hun op een strenge toon. "De koning is hier in ons dorp", hoor ik de zachte stem van mijn zus zeggen, vloekend eronder. Iedereen weet dat ik en de koning niet echt door één deur komen.