De Luna van het eeuwige leven ✔️

26. Freya

Ik kan het haast niet geloven zelf. Hoe kan ze nog leven! Ik heb haar zien doodgaan. Dit is niet mogelijk, maar Callum verzekerd me dat het wel zo is als hij me zegt, waarom hij nog leeft en niet is dood gegaan jaren geleden. Blijkbaar heeft ze hem vervloekt met dezelfde vloek die ze me heeft opgelegd. Met niemand minder dan haar jongere zoon, Enox. Enox is een magiër net als hun moeder. De jongen die Topaz jaren geleden heeft zien sterven leeft nog gewoon. Misschien haf Topaz wel iets te maken met zijn dood, waar ze nooit echt veel van heeft gezegd. Dit is gewoon te schokkend om voor me te houden als Novak me probeerde tegen te houden om haar te vermoorden. Waarom zou ik haar laten leven door al het leed dat ze mij en Topaz heeft aangedaan? Ze is slecht, duivels slecht vanbinnen. 

Callum blijft beweren dat ze is veranderd, al weet ik dat Enox daar vanbinnen ook ergens zit. Het rare is dat hij ook lijkt vast te zitten in mijn broer. Als Goderick me tot een Stop heeft gezet zie ik Callum zijn vacht opzij likken en dezelfde band rond zijn poot als mij. Mijn eigen broer is net als mij door dezelfde heks gevangen genomen. Het is te gek voor woorden, al ben ik zo blij dat hij hier is en niet Topaz haar broer Enox. Die ik hoop nooit te hoeven zien. "Topaz haar moeder, de eeuwenoude heks die haar in de Luna van de eeuwigheid heeft veranderd?" hoor ik Goderick vragen aan Nefel. Ze bekijkt ons schuldig aan met het gevoel dat ze is betrapt in haar doen. Al zit er ook echt bezorgdheid bij haar in dat dit misschien allemaal anders is gelopen dan ze wou.

"We moeten voort voor we weer worden gevonden door nu een troep van Jorn", zegt Nefel of Patricia. Hoe ze ook mag heten, dit is allemaal zo verwarrend, net als haar de opperkoning bij zijn naam noemen. We lopen voort het dichte bos in tot we bij een grot, waar Callem en Nefel alleen eerst instappen, waardoor Goderick zijn vermoedens van onrust kan bespreken in alle kalmte met me. Ik probeer erbij te blijven als hij al die dingen op me afvuurt, maar kom snel weer afgeleid door Callem die onrustig naar me kijkt en smeekt me om te komen. Van zijn plek aan het begin van de grot. "Mijn broer vraagt ons te komen, zodat we niet gezien worden," zeg ik tegen Goderick, als hij achter me binnen gestapt komt in de grot. Callem kan wel is gelijk hebben op een punt van de zichtbaarheid in de avond.

 Nu dat er sneeuw ligt en de nachten steeds lichter lijken te zijn door de weerkaatsing van de maan op de sneeuw, volg ik haar. In de grot is het heel stil, zo stil dat de onrust zich alleen maar toeneemt tot ik het niet meer hou. "Hoe kan het dat je nog leeft? Ik heb je zien opgaan in stof, letterlijk." Nefel komt naar me toe met een teleurstellende blik op haar gezicht of ik het allemaal zelf haf moeten weten hoe het gegaan zou zijn. "Ben je de enige met dromen? Je zou moeten weten als het gelinkt dier dat aan haar hangt dat zij niet de enige is die liefde wil," zegt Nefel vrij onduidelijk. 

Wat me toch onduidelijk overkomt omdat ik Topaz nooit iets heb horen zeggen over haar moeder die ook op zoek was naar liefde. Als ik me goed bedenk, denk ik zelfs dat Topaz het ook niet eend weet. "Denk je dat jij en je wolf alleen maar liefde verdienen en ik niet", zegt ze nu met een griezelige ondertoon. Ze klinkt of ze me nog meer zou willen vervloeken dan ik nu al ben. "Maar, hoe, kom je aan die wolf?" Vraag ik haar gewaagd als ik de kracht voel van die Goderick me geeft door bemoedigend te praten door de link tot me. "Net zoals jij aan Topaz gebonden bent, al moet ik zeggen dat het bij mij meer succesvol was. Ik ben helemaal wolf van mezelf. Niet een wolf die ik heb moeten opsluiten zoals bij mijn kinderen, nee. Ik heb mijn wolf zelf gecreëerd waardoor ik inderdaad ben herboren tot deze vrouw nu," zegt ze trots of dit iets normaal is. Het is niet dat ze haar eigen kinderen niet dit alleen heeft aangedaan. 

Ze was nog zo naïef om het op haarzelf ook te proberen wat wonder bij wonder wel geslaagd is. "Callum is dus Enox?" Vraag ik haar ongerust. Ongerust tot het feit dat dit mijn broer wel is, kon gaan beïnvloeden. Hij is niet voor niets gebonden tot Callum, toch? "Ja, Enox zit ergens in de armband die ik jullie heb gegeven. Wat ik niet had kunnen weten was dat als Clay en die heks," zegt ze met een sprong in haar stem van afschuw. Nu nog steeds heeft ze een hekel om het woord luidop uit te spreken. "En die, je weet wel hebben je niet alleen vervloekt, maar ook Callum en Enox. Dus moeten we zien dit zo snel mogelijk op te lossen," zegt ze als ze zich linkt tot Callum alleen voor een moment. 

Goderick laat nog wat scheldwoorden horen door de link voor hij voort gaat met het gesprek. "En hoe wil je dat doen met ons vier? Wij kunnen hem en hun leger nooit verslaan," zegt hij of beter gezegd gromt hij, wonderbaarlijk verstaan ze hem als Nefel zich nu tot hem richt. "We hebben nog een wapen achter de hand, een wapen wat hem nog wel is kan verrassen," zegt ze met een grijns, al komt dit niet echt overtuigend over tot me. Ik weet uit alles wat ik heb gezien dat hun gelinkt zijn tot elkaar. Zelfs mates tot elkaar, zielsverwanten. Dit moet haar dus echt wel pijn doen dat ze tegen haar geliefde in zou moeten gaan. De geliefde die ze blijkbaar blij was gevonden te hebben. Dat vermoeden had ik toch toen ze Topaz verweet dat ze niet de enige was die naar liefde op zoek was.