chapter 36

718 8 0
                                    

ASHER GABRIELLE SANTIAGO'S FLASHBACKS

"I can't go that day. May pupuntahan ako," sabi ko sa manager ko nang sabihin niyang mag a-out of the country daw kami kasama si Dexie.

"At saan?" Tanong niya at tinaasan ako ng kilay.

"May… graduation akong pupuntahan," I answered.

"Hindi mo pa naman graduation. And isa pa you already stopped attending your classes, right?"

And it was because of him, my manager. He made my schedule so busy that I can't even attend my regular classes.

"Importante ba yan?"

"It is important to me, sir," pinilit ko pang payagan niya ako.

"Important than your career?" He asked.

Important than my life.

"Give me your phone," inilahad niya ang kamay niya saakin.

"H-huh? Bakit?" Naguguluhang tanong ko.

"I'm your manager and you should obey me," he glared.

Kahi na ayaw ko ay dahan dahan kong inilabas ang phone ko at inilapag sa mesa niya.

Kinakabahan ako. Wala akong phone para itext si Axel.

"Eto gamitin mo muna. But it has only my number on it," binigyan ako ni Kaiden ng lumang phone niya.

I can't buy a phone this time. Too many people know me so it's dangerous for me to go out.

I was hesitant to accept it. I just really wanted to text Axel everything. I want to explain. That I can't be beside her this time.

"A-ayos na ito salamat," sabi ko nalang at tinanggap ang phone.

The next day, Axel told me before my phone got confiscated that we'll meet under the tree this afternoon.

Papunta na ako doon pero habang nasa daan ay may nakita akong kahina hinalang sasakyan na nakasunod saakin.

It was quite familiar but I just can't remember who it was.

Sinubukan kong dumaan sa ibang daan pero nakasunod pa in siya. Pabilis ng pabilis ang sasakyan ko pero nakasunod pa din siya saakin.

Ano ba ang kailangan nito saakin? Bakit siya sunod ng sunod?

Sinubukan ko pang mas bilisan pa ang takbo ng kotse ko at niligaw ko na din.

Hanggang sa mabangga ang kotse ko sa isang barrier. Dali dali akong bumaba kahit masakit ang katawan makaalis lang sakanya.

I can't die like this. Di ko pa kayang iwan si Axel.

Nagtago ako sa isang pader nang makita ko ang isang sasakyan na palapit saakin.

I saw the car parked at the side tsaka bumaba ang driver.

It was a guy. Lumapit siya sa nabangga kong sasakyan tsaka tinignan ang loob.

"Max?" I whispered to myself when I got to see the face clearly. I saw Max getting frustrated afar while looking for me.

Nagtago ako sa pader at narinig ko siyang may kausap sa telepono.

"Yes, Colin he's not here er. Look for Axel alam kong pupuntahan yun ni Gab,"

(Colin was Acel's classmate the one who introduced himself to her when Acel first day of school)

And that's why I immediately ran to the park and just hid behind the trees. I saw her under the tree where we hang out everyday.

She looks so tired. I saw her getting sleepy. Binantayan ko siya sa malayo. I wanted her to be safe.

Ayoko siyang puntahan dahil delikado para sakanya. I wanted to hug her so bad. I want her comfort.

I'm so tired that I wanted to quit but I can't. I have to pursue this career to make her proud.

That's how much I love you, Axel.

"Hello…" I was getting teary eyed when I called Kaiden. "Please go to the park… get Axel here… ihatid mo siya sa bahay nila," tears rolling through my cheeks continue.

"Make sure no one is following you. I trust you, Kaiden," I said and hung up the call.

On the day of her graduation I was watching her. Alam kong hinahanap niya ako.

Pupuntahan ko siya pagkatapos ng graduation niya sa ilalim ng puno. Ngayon na ay sisiguraduhin ko nang makakapunta ako.

I want to congratulate my baby. I'm so proud of her that she finally graduated.

Nang natawag na nga siya bilang cum laude I was the very loudest cheer behind there.

Kahit hindi niya alam gusto ko maramdaman niyang madami kaming mga taong nakasuporta sakanya.

Pagkalabas na pagkalabas ko palang ng venue pagkatapos ng ceremony para sana puntahan si Axel ay may humintong sasakyan sa tapat ko.

Pagkabukas non ay bumungad saakin ang manager ko. "Sakay," utos niya saakin.

I was going to ignore him but he already told my bodyguards to carry me inside the car.

Gusto kong pumalag. Ayokong sumama. Pupuntahan ko pa si Axel.

Anniversary namin. Ayokong wala siyang kasama.

Hahanapin ako nun. Iiyak nanaman yun. Walang kasama yun.

The next day may nalalaman nalang akong rumors na kumakalat kahit saan.

Na kahit sa paglabas ko. Pagpunta ko sa bahay. Papunta sa trabaho ay iyon ang pinag uusapan.

That me and Dexie has a relasyon for 1 fucking year!

3 months later I found out that Axel had gone and went to Spain.

Parang ang mga araw ko ay nakakapagod lang. I can't even maintain my diet, my manager told me.

He even continues the fake relationship of us, Dexie.

The bubbly and loudy vibes of mine just got faded when she was gone.

Siya lang ang pinagkukuhanan ko ng enerhiya pero nawala pa siya.

Lahat nalang may ayaw saakin at siya lang ang nagbibigay saakin ng atensyon.

Kahit mga magulang ko ay ayaw saakin. Maswerte nga ako dahil may mga kakambal ko pero hindi naman palagi na nasa tabi ko sila.

Mayroon silang sariling buhay. Si Jared busy dahil may jowa siya at busy din sa law niya. Si Kaiden busy sa medical school niya.

"Dexie, lie your head on Gab's chest," my manager told Dexie.

Nasa london kami ngayon and it was our last day here. Aalis din kami pagkabukas.

We just need to finish this for the fans.

I sighed before Dexie lay her head over my chest.

Hindi ako sanay. I'm not used to someone lying on my chest. Si Axel lang ang humihiga sa dibdib ko. Siya lang.

"Are you okay?" Dexie asked while they were busy taking pictures of us.

I slightly nodded. Hindi ako makatingin sakanya. Alam kong paiyak na ako kaya hindi ko siya tinitignan.

I can't look at her like how I look at Axel.

3 years had passed pero siya pa rin talaga.

END OF FLASHBACK…

Triple Endless Love (COMPLETE)Where stories live. Discover now