"တကယ္ ကပ္ေစးႏွဲတဲ့ ဘြားေတာ္ပဲ။"
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ထမင္းဝိုင္းကို ၿဖိဳခြင္းလိုက္သူက Jennie
"ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ။"
"Yang ဥကၠဌက သူ႔ကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ လႊဲေပးလိုက္ၿပီေလ။ ေနာက္ႏွစ္ အနားယူေတာ့မယ္ ဆိုလား။ အဲ့ဒါ လိုက္ၿပီး ကန႔္သတ္ေနတာ။"
"ကန႔္သတ္တာကေတာ့ မထူးဆန္းပါဘူးကြာ။ငါတို႔က ကန႔္သတ္ခံ ဘဝေတြပဲေလ။"
"မဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကို လြန္တာ။ ဟိုတစ္ပတ္ထမင္းဝိုင္းမွာ ကတည္းက ၾကၫ့္ပါလား။အီတလီစာ ကို တစ္ခါမွ မစားဖူးတာ က်ေနတာပဲ။"
Jennie ၏ စကားေၾကာင့္ Rosè က ေရေသာက္ေနရာမွ ခြီးကနဲ ထ ရယ္သည္။
Jisoo က ထမင္းစားခန္း တံခါးဝ ကို တစ္ခ်က္ ေစာင္းၾကၫ့္ၿပီး ရုပ္တည္ျဖင့္ ေျပာသည္။
"ငါတို႔ ေျပာမယ္ ေျပာမယ္နဲ႔ ေမ့ေနတာ။ အဲ့ဒီညေနက Lisa ငိုတယ္ နင္သိလား"
Minjo ႏွင့္ ထမင္းအတူ စားၾကသၫ့္ ေန့ကို ရည္ၫႊန္းေၾကာင္း သူမတို႔ ေျပာစရာမလိုပဲ သေဘာေပါက္ၾကသည္ေလ။
ယေန့ေတာ့ ညစာစားဝိုင္းမွာ Lisa မရိွ။
သူမတို႔ ေလးေယာက္လံုး စံုစံုညီညီ ရိွၾကသည္က ရွားပါးသည္ပဲ။
အဖြဲ႔လိုက္ အစီအစဉ္ မရိွသေရြ့ေတာ့ တစ္အိမ္ထဲ ေနတာေတာင္ ေတြ့ျဖစ္ၾကဖို႔ မလြယ္ကူလွ။
"Lili လား။ သူ ဝမ္းနည္းသြားတာကိုေတာ့ ငါ သိပါတယ္။ ငါလဲ မေတြ့ျဖစ္ေနဘူးဟာ။ သူေရာငါေရာ အလုပ္ေတြ ျဖတ္ေနရတာကြာ။"
"Minjo ဆိုတဲ့ေကာင္က တကယ့္ဟာပဲ။ သူမ်ားအေၾကာင္း မေျပာခ်င္ေပမဲ့ အဲ့ေကာင္က တကယ္လြန္တယ္။"
"Jennie Unnie ကို ႀကိဳက္ေနတာ ေနမယ္။ ၾကၫ့္တဲ့အၾကၫ့္ေတြကိုက အခ်ိဳးမေျပတာ။"
Rosè ၏ စကားကို Jisoo က ေခါင္းညိမ့္ေထာက္ခံလိုက္ေသာ္လည္း Jennie က သက္ျပင္းခ်၍ ေခါင္းခါကာ
"မဟုတ္ပါဘူး။ သူက ဒီ Korea ကို
ျပန္ေရာက္တာမွမၾကာေသးတာ။ ငါတို႔စံႏႈန္းနဲ႔ မကိုက္ညီတာ ေနမွာပါ။"
"Unnie ေနာ္။ အေကာင္းျမင္မေနနဲ႔။ unnie က မသိရင္ေတာင္ ေဘးလူ ညီမတို႔က သိတယ္။ Lisa အသိဆံုးျဖစ္မွာပဲ။ "
YOU ARE READING
အချစ်နဲ့ လက်တစ်ကမ်း
Fanfictionကောင်မလေးတွေကို ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ ပေါ့ပေါ့းပါးပါး ဖန်တီးမိထားတာလေးပါ။ အမှားအယွင်းများရှိခဲ့လျှင် နားလည်ပေးဖို့ တောင်းပန်လျက်။
