Chapter 20

47 8 2
                                    

Chapter 20: Revelation

Hopia’s Point of View

I closed my eyes tightly to calm myself. But a group of tears drip down to my cheeks, nonstop.

“I-I’m sorry, Hops,” Thiago whispered, softly.

I opened my eyes. “I-I trusted you. . .” Muling bumagsak ang luha mula sa mga mata ko. “I’ve shouldn’t trusted you.”

Mukhang nasaktan siya sa sinabi ko dahil sa pagdaan ng sakit sa mukha niya. Pinahid ko ang luha ko. I softly grabbed Xaidro’s hands ang pulled it towards me bago dahan-dahang pumihit patalikod at tinalikuran sila.

Pero bago pa ako makahakbang ay may pumigil sa akin.

“Where do you think you’re going?”

Iritado akong nilingon si Kuya Xavian.“I’m going to find my daughter, any problem with that?”

He raised his eyebrows to me. “With Xaidro?”

“Maano?”

“Your child is already tired. Leave Xaidro to me,” he firmly said. Then he grabbed Xaidro’s other hand. “Mas mahihirapan kang maghanap kay Xaidra kung kasama mo si Xaidro. Don’t worry, Nadia and kids will be in the car while we’re searching the whole amusement park. And also, I already contacted my men to come here and helps us on finding my niece. My brother will kill me if he found out that he’s daughter is missing.

Hindi ko na narinig pa ang huling sinabi niya dahil hinila na niya sa akin si Xaidro at ang mga bata patungo sa parking lot. Ate Nadia hugged me and whispered softly.

“Everything will be okay. Mahahanap rin natin si Xaidra. Be strong.”

Sumama na rin ako sa kanila habang patungo kami sa parking lot. Thiago is  walking behind me and he was silent. While on the way to parking lot, nagtatanong-tanong na rin kami sa mga nakakasalubong namin kung may nakita ba silang bata.

“Ate, may nakita po ba kayong bata na kasing tangkad nito tapos po naka-ponytail na may ribbon na pula at naka-leggings na itim at pink na top?” Ipinakita ko sa ale ang picture ni Xaidra kanina bago mawala. Ngunit umiling lang ang ale sa akin. “Salamat po.”

I sighed heavily. My chest is clenching and my heart is aching.

Xai. . . baby, where are you?

Muli akong nagtanong-tanong sa nga nakakasalubong namin. The sun is almost setting down at malapit na ring magdilim. Kailangan na naming mahanap si Xaidra dahil mas mahihirapan kaming maghanap sa dilim.

Malapit na kami sa parking lot nang may nakita akong pamilyar na bulto sa hindi kalayuan na tila ba may kinakausap. Nangunot ang noo ko ngunit hindi ko na pinagtuunan pa ng pansin dahil imposible namang siya iyon.

Nagpatuloy kami sa paglalakad at agad na sumakay sa kotse ang mga bata para makapagpahinga. This day is too much for them. They need to rest.

“Nadz, babe. Are you okay with the kids? Are you okay?” Kuya Xavian asked, softly while caressing Ate Nadia’s cheeks. “Ihatid ko kaya muna kayo so you can rest properly? Baka rin kasi mapaano ang baby natin.”

Tumawa lang si Ate Nadia at pinisil ang pisngi ni Kuya Xavian
“Uhuh, kids will probably sleep here while waiting for the Xaidra. I heard them talking that they won’t go home unless Xaidra is here so, nah. We’re okay here. Hindi rin naman kami mapapakali sa bahay hangga’t wala si Xaidra.

Nag-iwas na ako ng tingin dahil baka umatake na naman ang pagiging bitter ko. Nagtungo na lang ako sa kotse at sinilip ang mga bata.

Nakita kong tulog na si Avi at nag-uusap naman si Dio at Xaidro.

Palengke Series #6: Slice of Love With Miss Pandesosyal Where stories live. Discover now