STARS IN THE NIGHT SKY (Model Series #2)

28

"Why are you doing this?" gulong gulong tanong ko sakanya. "You're giving me false hope, Cold." Hindi ko na napigilan ang sarili ko, maybe i should clear this things up? Para isahang bagsakan nalang. I'm tired. 

I am so tired.

"You always do this, alam mo namang gusto kita diba? Then your actions telling me that you like me too, then later on you are avoiding me again. You acted like there was nothing wrong, like everything you do is normal for you since maybe...maybe you think that this is what i like from you."

Hindi siya nakasagot, tanging nakatingin lang siya saakin at nakalagay ang magkabilang kamay niya sa bulsa ng suot niyang suit.

"What?" nagsalita ako ng hindi siya magsalita pagkalipas ng ilang minuto. "Are you really having fun playing with my feelings? Are you happy that i felt miserable?" Mahinahon kong tanong sakanya. "Ano?!" nauubusan na ako ng pasensya. "Speak up!" Sigaw ko na. "Are you happy?!" lumapit ako sakanya at pinagtutulak siya. "You know from the moment i saw you that i like you right?! And heck! I am literally aware that you don't like me nor my existence because you did not failed to let me feel it but then! Suddenly you will act like this?! Why?!"

Wala na akong pakealam kung may makakita saakin, i want this to get over with! Ayoko ng masaktan pa! Sobra na e!

"Hindi ka ba magsasalit ha?!" pinagsusuntok ko ang dibdib niya habang siya ay walang imik, nakatingin lang saakin at hinahayaan ako sa ginagawa ako...para ngang hindi siya nasasaktan sa ginagawa ko e. "Ano?!" tinignan ko siya sa mata. "Siguro happy ka na ganito na ang buhay ko ano?! Ako!" tinuro ko ang sarili ko. "Tangang nasa harapan mo, umiiyak sa kadahilanang gusto kita tapos ikaw nagbibigay ng pahiwatig na gusto rin ako pero sa huli mawawala ng parang bula tapos pagbalik akala mo walang nangyari?!"

"Sam.."

"Ano?! What?! Sabihin mo na ang gusto mong sabihin para naman isahang bagsakan nalang oh! Para 'yung sakit na nararamdaman ko dahil sa pamilya ko...at 'yung sakit na matatanggap ko mula sayo isahang bagsakan nalang! Kakayanin ko naman e!"

"Sorry..." he apologized...it was almost a whispere...na parang hirap na hirap siya sa sitwasyon niya.

Natawa ako ng sarkastiko, "Sorry? Sorry?!" bumuhos na nga ang luhang kanina ko pa sinusubukang pigilan. "Sorry para saan?! Sa pananakit mo sa damdamin ko?! Sa mga actions mong nilalagyan ko ng malisya?! Saan?! Para saan ang sorry mo Cold?! Sorry sa pagyakap at paghalik saakin tapos gustong magpanggap na parang walang nangyari?! Sorry kasi nasasaktan mo ako?! Ano?!"

It took him a minute before talking. "For...everything..." nakatingin lang siya sa baba at parang nasasaktan din.

"For everything?" natawa ako ng  sarkastiko. "Anong magagawa ng sorry mo?! Ha?! Ano?! Laruan lang ako sayo diba? Diba?!" pinagtutulak ko na naman siya. "Hindi ka ba nasasapatan sa mga babaeng nakikilala mo sa industriya ha?!  Oo sabi ko sa sarili ko okay lang na kapag dumating 'yung araw kahit na paglaruan ako ni Cold okay lang! Sabi ko okay lang! Okay lang talaga pero tangina ngayon?! Pinagsisisihan ko lahat! Lahat lahat!"

"Sam," hinawakan niya ang dalawa kong kamay pero inalis ko ang hawak niya sa kamay ko kaya naman kahit nagwawala na ako dito gusto niya pa rin akong pakalmahin. "Sam, calm down please baby calm down..." hirap na hirap niyang pakiusap.