တနေကုန်မထတမ်းအိပ်နေတာ ညနေခင်း မပန်းချီက ညစာလာစားဖို့ အခန်းထဲထိလာခေါ်တော့မှ နိုးတော့သည်။ စိတ်ရောလူရောပင်ပန်းလွန်းလို့ တချိုးထဲအိပ်ပျော်သွားတာများ တစက်ကလေးမှကိုမနိုး....အိပ်ရေးဝတော့ အားပြည့်သလိုတော့ ခံစားရသည်။ မပန်းချီက တခါထဲစောင့်ခေါ်မယ်လုပ်နေတာ သူမက ရေချိုးချင်သေးတာမလို့ စောင့်နေရမှာ အားနာလို့ နောက်မှလိုက်ခဲ့ပါမည်သေချာပြောပီး လွှတ်လိုက်ရသည်။ ဟိုမှာလဲ လူစုံနေမှာမလို့ သိပ်နောက်မကျချင်တာနဲ့ အမြန်ရေချိုးပီး ဝတ်နေကျအတိုင်းပဲ ခြေသလုံးတဝက်လောက်ရှည်တဲ့ ဂါဝန်လေးတထည်ကို အပေါ်က ဆွယ်တာ အနက်လေးနဲ့ထပ်ဝတ်ခဲ့ကာ ညစာစားကြမယ့် dining room ဆီကို ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
သူမရောက်တော့သူတို့က စားသောက်နေကြပီ....သူမကိုတွေ့တော့ မပန်းချီက သူ့နားမှာထိုင်ဖို့ခုံဆွဲပေးကာ ဝင်ထိုင်စေသည်။ ပီးရင် သူမအတွက်ဖယ်ထားသည်ဆိုသည့် စားစရာများကို သေချာလေးပေးကာ စားစေသည်။ ဒီခရီးက အမှန်တကယ်တော့ ကိုဝေယံနဲ့မပန်းချီကြောင့်သာ သူမ စိတ်အတော်သက်သာရာရခဲ့သည်ဆို မမှား။
"ဟယ်....တာရာ လက်မှာ ဘာဖြစ်တာလဲ ပြဦး အမကို"
"ဟင် ဘာမှ မဖြစ်ဘူး မမ"
"ပြဦး ပြဦး....ဟင် နည်းတာမဟုတ်ဘူး တာရာရယ် ဘာဖြစ်ထားတာလဲ လဲထားတာလား"
တာရာ လက်နာနေတာကြောင့် ဇွန်းကိုသေချာမကိုင်နိုင်တာကို ရိပ်မိသွားတဲ့ မပန်းချီ့ကြောင့် အားလုံးရဲ့အာရုံတွေက သူမအပေါ်ရောက်လာခဲ့သည်။ မပန်းချီကတော့ သူမ မပြချင်တာ တခြားသူတွေ စားသောက်နေလို့ အားနာလို့မပြချင်တာလို့ပဲထင်နေသည်။ အားလုံးထဲတော့ သူမကို မမှိတ်မသုန်ကြည့်နေတာ ဟိုလူ....တာရာ ခေါင်းငုံ့ကာ အစားပဲ သေချာဆက်စားလိုက်တော့သည်။ တချက်တချက်တော့ သူမကို စိတ်ပူတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်နေတဲ့ မပန်းချီကို ပြန်ပြုံးပြရသေးသည်။ လက်က အတော်နာပေမယ့် ဆက်မေးလာမယ့် မေးခွန်းတွေအတွက်သူမမှာ အဖြေမရှိ။
"တာရာ မနေ့ညကထိအကောင်းကြီးပါ....အမတို့ပြန်ပို့ပေးတုံးကလဲ မလဲပါဘူး"
YOU ARE READING
အချစ်တွေအမုန်းတွေရဲ့ အလွန်.....
General Fictionညဘက်မှာပဲ ထွက်တဲ့ကြယ်လေးတွေက နေ့ခင်းဘက်မှာထွန်းလင်းတဲ့နေမင်းကြီးကို သတိရနေတတ်သလိုမျိုး ဘယ်သောအခါမှမဆုံနိုင်ပေမယ့် ကျမရှင့်ကို လွမ်းနေဦးမယ်ထင်ပါရဲ့.... ညဘက္မွာပဲ ထြက္တဲ့ၾကယ္ေလးေတြက ေန႔ခင္းဘက္မွာထြန္းလင္းတဲ့ေနမင္းႀကီးကို သတိရေနတတ္သလိုမ်ိဳး ဘယ္ေသာအခါမ...
