"ဟဲ့.....video အသစ္ အသစ္ေတာ့ ဟိဟိ"
တာရာ ခပ္လွမ္းလွမ္းစားပြဲက ႐ုံးသမေလးေတြ စုစု စုစုနဲ႔ေျပာေနတာကို ၾကားပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာပဲ လုပ္ပီး လူေတြနဲ႔ ေမးထူးေခၚေျပာ႐ုံသာရွိတာမလို႔ ႐ုံးထဲက သူေတြနဲ႔ သိပ္မခင္တာမဆန္း။ အင္း....ေရာက္လာတာ ၁ ႏွစ္ေတာင္ရွိေနပီ ႐ုံးတြင္းမွာ သိ႐ုံသိတဲ့သူေတြခ်ည္းပဲ တိုင္ပင္ေဖာ္ တိုင္ပင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းဟူ၍ မရွိ...မရွိတာထက္ ဘယ္သူနဲ႔မွ ပတ္ပတ္သတ္သတ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့တဲ့ သူမရဲ႕စိတ္ေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။
"တာရာ......ထမင္းစားမယ္ေလ"
အေဝးမွာထိုင္ကာ ကိုယ့္အာ႐ုံနဲ႔ကိုယ္အလုပ္ပဲလုပ္ေနတဲ့သူမ ထမင္းစားခ်ိန္ကိုပင္ေမ့ေနေတာ့ လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာအမေခၚမွ file ေတြပိတ္ လက္စသတ္စရာရွိတာသတ္ပီး ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးယူကာ ထမင္းစားၾကမည့္ေနရာကို လာခဲ့ေတာ့သည္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြ tea time ေတြမွာသာေရွာင္လို႔ရရင္ ရမယ္ ထမင္းကေတာ့ တခ်ိန္ထဲတူတူစားၾကတာမလို႔ ေရွာင္မရ။ အျပင္ထြက္စားၾကတာလဲ ေယာက္်ားေလးေတြသာ အျပင္ထြက္စားၾကတာဆိုေတာ့ သူမကလဲ ေရာေထြးပီးလိုက္မသြားခ်င္တာႏွင့္ သူတို႔နဲ႔တူတူပဲစားရေတာ့သည္။
".....မားမား ရာရာ....သားသားဆီျပန္လာခဲ့ပါ သားသား မားမားကို လြမ္းတယ္ ခ်စ္တယ္"
ထမင္းစားဝိုင္းထဲမွာ ထမင္းစားရင္း စကားေျပာၾကသူေတြ ဖုန္းကိုင္ၾကသူေတြမ်ားတာမလို႔ အသံေတြက ဘယ္က ဘယ္လိုေတြ ဘယ္သူ႔ဆီကထြက္ေနမွန္းမသိ။ သို႔ေသာ္.....ထို ရင္းႏွီးနဲ႔အသံေလးနဲ႔ တပိုင္းတစ စကားေလးေတြကိုေတာ့ ၾကားျဖစ္ေအာင္ကို ၾကားလိုက္မိသည္။ ၾကားၾကားခ်င္းပဲ ရင္ထဲနင့္သြားကာ ထမင္းခပ္လက္စဇြန္းပင္ရပ္သြားသည္။
"တာရာ.....တာရာ....."
"ဟင္.....မမ"
ေဘးမွ လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာ မသူဇာေခၚေနတာကိုပင္ မၾကားေလာက္တဲ့ထိ သူမ ေတြေဝေငးငိုင္သြားမိသည္။ ဒီအသံေလးက သူမ သိပ္ကိုရင္းႏွီးတဲ့အသံေလး မၾကားရတာ ႏွစ္ခ်ီရွိပီျဖစ္တဲ့အသံေလးဆိုေပမယ့္ သူမမေမ့။ သူမအေတြးကေတာ့ တျခားေရာက္ေနေပမယ့္ မမသူဇာကို ျပန္ေျဖလိုက္ေသးသည္။
YOU ARE READING
အချစ်တွေအမုန်းတွေရဲ့ အလွန်.....
General Fictionညဘက်မှာပဲ ထွက်တဲ့ကြယ်လေးတွေက နေ့ခင်းဘက်မှာထွန်းလင်းတဲ့နေမင်းကြီးကို သတိရနေတတ်သလိုမျိုး ဘယ်သောအခါမှမဆုံနိုင်ပေမယ့် ကျမရှင့်ကို လွမ်းနေဦးမယ်ထင်ပါရဲ့.... ညဘက္မွာပဲ ထြက္တဲ့ၾကယ္ေလးေတြက ေန႔ခင္းဘက္မွာထြန္းလင္းတဲ့ေနမင္းႀကီးကို သတိရေနတတ္သလိုမ်ိဳး ဘယ္ေသာအခါမ...
