လက္ထဲက ဆီးစစ္တံေလးကို ဆုတ္ထားရင္း အာေခါင္ေတြေျခာက္သလိုပါျဖစ္လာရသည္။ ထင္းေနတဲ့ အနီေလး ၂ေၾကာင္းအရဆို က်ိန္းေသတယ္ တာရာ့မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနပီ။ ခုဆို တလေက်ာ္ေလာက္ေတာင္ရွိလွေရာေပါ့။ တာရာ ဘာလုပ္ရမွန္း ႐ုတ္တရက္ မစဥ္းစားႏိုင္ေသးဘဲ အနည္းငယ္တုန္လႈပ္ေနေပမယ့္ တဖက္မွာလဲ တာရာ့လို တေကာင္ႂကြက္ဘဝထဲ တာရာ့ကိုယ္ပိုင္မိသားစုေလးအျဖစ္ ကေလးေလးတေယာက္ဝင္လာမွာေတြးပီး ပီတိျဖစ္ရေသးသည္။ toilet seat ေပၚကေန ခ်က္ခ်င္းမထေသးဘဲ အေတြးေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ တေယာက္ထဲ ရႈပ္ယွက္ခတ္လို႔ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲမသိ ေနာက္ဆုံး pregnancy test ေလးကို ကုတ္အက်ီအိတ္ကပ္ေလးထဲထည့္ပီး အျပင္ကိုထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ မ်က္ႏွာမွာလဲ ၿပဳံးေနတာမဟုတ္ေသာ္ျငားလဲ ၾကည္ႏူးရိပ္ေလးသမ္းေနတာေတာ့အမွန္။ ဝင္သြားတုံးက တေကာင္ႂကြက္ဘဝႏွင့္ ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူမမွာ မိသားစုရွိေတာ့မည္ကိုေတြးပီး ၾကည္ႏူးရသည္။
တဖက္မွာလဲ ခရီးကျပန္ေရာက္ထဲက မေတြ႕ခ်င္လို႔ကို တမင္ေရွာင္ေနပါတယ္ဆို ဒီကိစၥက ထေပၚေတာ့ ဘာလုပ္ရမလဲ ေဝဝါးေနသည္။ ဖြင့္ေျပညလိုက္ရမွာလား.....ေျပာရင္ေကာ သူက လက္ခံပါ့မလား အဲ့ကထဲက ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူးလို႔ ကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့တာဆိုေတာ့ ခုမွ ရွင္းျပလို႔လဲ ရပါ့မလား....ရွင္းျပရင္ေကာ ဘယ္မ်က္ႏွာေရွ႕ထားရွင္းျပရမွာပဲ....အမေလးေတြးရင္းေခါင္းအေတာ္ကိုက္လာရျပန္သည္။
တာရာေနတဲ့အခန္းေရွ႕က လမ္းမွာ ေခါက္တုံးေခါက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဒီကိစၥကို ဟိုလူ႔ကိုေျပာရမလား အထပ္ထပ္အခါခါစဥ္းစားေနမိသည္။ ေျပာလို႔ အဆင္ေျပရင္လက္ခံရင္ေတာ္ေသး...ေတာ္ၾကာေနမွ မေမြးခိုင္းဘဲ ဖ်တ္ခ်ခိုင္းတာမ်ိဳးဆို....အို......ဆက္ကိုမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တာရာက်ိန္းေသတာကေတာ့ ဒီကေလးေလးကို ရေအာင္ေမြးမည္။ တာရာ့ဘဝမွာ ပထမဆုံးေတာ္စပ္ခြင့္ရတဲ့ ေသြးသားမိသားစုေလးမလို႔ တာရာက်ိန္းေသကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမည္။ ဟိုလူ႔ကိုေတာ့ ခုမေျပာေသးဘဲ တာရာသူနဲ႔အရင္အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ၾကည့္သင့္တယ္ထင္တာပဲ....သူ႔ဘက္က တာရာ့အေပၚအနည္းငယ္ေပ်ာ့ေျပာင္းလာမွ ေျပာလဲ ေနာက္မွမက်တာ။ တာရာ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတုံး ဟိုလူအခန္းထဲဝင္လာသည္။ တာရာအသံၾကားတာနဲ႔ လွည့္ၾကည့္ပီး ႐ုတ္တရက္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းၿပဳံးျပႏုတ္ဆက္လိုက္မိသည္။
"ျပန္လာပီလား....."
႐ုတ္တရက္ မထင္မွတ္ထားတဲ့ အမူအရာနဲ႔ အသံေၾကာင့္ မဟာ မ်က္ခုံးေမြးမ်ား တြန္႔သြားတဲ့ထိမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ရင္ သူမကိုၾကည့္မိသည္။ ဘာလား ခုထိသူ႔ကိုၿပဳံးျပေနတုံး.....သူနဲ႔တူတူရွိတဲ့ ဒီ ၄ လေလာက္အတြင္းမွာ တခါမွလဲသူ႔ကို ႏုတ္မဆက္ဖူးဘဲ ခုမွ ဘာအဆန္းလုပ္လို႔.....ဒီကေလးမ ႐ူးမ်ားေနလားမသိဘူး.....
YOU ARE READING
အချစ်တွေအမုန်းတွေရဲ့ အလွန်.....
General Fictionညဘက်မှာပဲ ထွက်တဲ့ကြယ်လေးတွေက နေ့ခင်းဘက်မှာထွန်းလင်းတဲ့နေမင်းကြီးကို သတိရနေတတ်သလိုမျိုး ဘယ်သောအခါမှမဆုံနိုင်ပေမယ့် ကျမရှင့်ကို လွမ်းနေဦးမယ်ထင်ပါရဲ့.... ညဘက္မွာပဲ ထြက္တဲ့ၾကယ္ေလးေတြက ေန႔ခင္းဘက္မွာထြန္းလင္းတဲ့ေနမင္းႀကီးကို သတိရေနတတ္သလိုမ်ိဳး ဘယ္ေသာအခါမ...
