Gerçek Sahip Geri Döndü

Bölüm84 Chris

Ben Chris.

Uzun zamandır sessiz kalan bir örgütün başındayım.

Nasıl buraya geldiğimse...

Bazı kurallar var. Özellikle köklü örgütlerde.

En baştan başlamak gerekirse babam yani önceki örgütün başı oldukça zeki biriydi.

Ve bunun sayesinde imparatorluk ailesi ile bir anlaşma imzaladı. Anlaşmaya göre bir çok ayrıcalığa sahiptik. Tabi ki bu çoğu kişiden gizliydi.

Aristokratlar bilse çıldırırdı.

Bu sayede daha sakin zamanlar geçirsek de belirli kurallar var. Bunlardan biri şöyle.

Eğer başa geçmek istiyorsam kendi ekibimi toplayıp belirlenen parayı toplamalıyım.

Basit bir görev değil. Birincisi yakalanırsan ve zindana atılırsan kimse seni kurtarmaz.

Seni parasız sokağa bırakırlar ve parayı toplayana kadar dönemezsin.

Şimdi hatırlıyorum da o dönemler oldukça zordu.

Şimdi örgütün başına geçeli bayağı oluyor.

Yıllar önce ekibimi topladım ve bizi dışarı attılar.

Paralı asker olarak çalışmaya başladık. Bu olduğunda daha çok küçüktüm. On üç veya biraz daha büyük olabilir.

Ama erken yaşta kılıç eğitimi almıştım ve yanımda benden daha büyük ve güçlü ekibim vardı.

İlk başta basit görevlerle başladık. Giderek ünümüz arttı ve ben büyüdükçe daha zor görevler aldık.

Aristokratlarla çalıştık, bazen zengin halk tarafıyla da çalıştık.

Çalıştığımız kişilere ihanet etmedik, babam bana bunu öğretmişti.

Ama yine de eksikti. İstenen para çok büyüktü. Şunu biliyordum ki daha büyük bir iş almalıyım.

Tam o anda önüme bir çocuk çıktı. Küçük çocuk bardaki masamıza doğru yürüdü ve oturdu.

Bir pelerin takmıştı ve oturduğunda ilk dediği şuydu.

-Size bir görevim var.

Bir kaç yıl önce nerden geldiğini bilmediğimiz küçük çocuk bize para dolu bir zarf uzattı.

-Bu sadece başlangıç kalanı işi tamamladığınızda verilecek.

Gözlerime inanamadım.

Aristokrat olmalı. Birini öldürmemizi mi isteyecek? Bu kadar para...

-Bizdem ne istiyorsun?

Çocuk pelerinini araladı ve yüzü ortaya çıktı.

-Sizden ablamı izlemenizi istiyorum. Onun kim olduğunu biliyorsunuz değil mi?

Bu Persilian ailesinin çocuğu! Raphael Persilian!

-Onu neden izlememizi istiyorsun?

-Veliahtın nişanlısı ve gelecek imparatoriçe, aynı zamanda itibarı da iyi değil... Ve pek dostu da yok. Bir çok kişi ondan nefret ediyor ve intikam almak istiyor. Annem ve babam bile onu sevmiyor... Yani ölme riski yüksek. Herhangi bir suikaste karşı onu korumanızı istiyorum.

Pfft. Gerçekten o bir çocuk.

Ne kadar cesur ve zeki görünse de elleri titriyor ve konuşurken gereksiz ayrıntı veriyor.

Ama para iyi.

Eğer bu işi alırsak para tamamlanır!

-O zaman ne kadar vereceğini tartışalım.

-Bundan bir... hayır iki tane daha!

-Biz varız.

Bu şekilde anlaştık.

Bir kaç yıldır evden uzaktım ve parayı hızlıca toplayabilirdim. Tabi ki kabul ettim.

Ekiple bölüştük ve her gün birimiz izledik.

Kesinlikle çok kişiyi gücendirdi. İtibarı kötüydü ve boş zamanlarında saraya gitti.

Evdeyken çalıştı ve bazen çay partileri de verdi.

Gerçekten kötü bir kişiliğe sahipti. Bir kaç kere suikast girişimleri oldu. Ama hepsi ya intihar etti ya da bizim tarafımızdan yakalama aşamasında öldürüldü.

Kimin gönderdiğini hiç anlayamadık ama bakıldığında bunun önemi de yoktu neredeyse tüm aristokratları karşısına aldı.

Anlaşma süresi yarım yıldı.

Anlaşma imzalandıktan sonra yarım yıl onu koruduk ve parayı aldık.

Çocuğun o zaman bize gelmesinin nedeni de o aralar olan olaylardı. Aisha'nın dükün kızının çay partisini mahvettiği ve birinin yüzünü yaraladığıydı.

Kesinlikle bir leydi için oldukça kötü bir durum. Yüzünde bir yara olursa seni beğenmeyebilirler.

Muhtemelen imparatoriçe olmasını istemeyen kesim de olan olaylardan sonra coştu ve bir şeyler planladılar.

Sorun şu ki onlara hak vermiştim. Veliahtı gerçekten sevmiş ve sıkı çalışmıştı ama bazen aşırı oluyordu.

Korkulan bir figürdü ve bu önemli ama bir imparatoriçe bu şekilde olamaz. Tabi ki bunlar yıllar önceydi ve davranışları giderek düzeldi.

Ama ben sadece altı ay için oradaydım. Sonrasında kardeşi anlaşmayı yenilemek istedi ve bunu kabul ettim.

Adamlarımı gönderdim ve ona baktılar ben de eve döndüm.

Anlaşmayı uzatmamın nedeni bu şekilde başkentte olanları çok yakından takip edebiliyor olmamdı.

Anlaşma yıllarca sürdü. Ben bu sırada başa geçtim ve çocuğu görmeyeli uzun süre olmuştu.

Adamlarımla gerektiği zaman görüşüyor ve anlaşmayı yeniliyordu.

Bundan sonra bir kaç tane daha suikast girişimi engellendi. Garip olan ailesinin ona ekstra koruma sağlamaması. Ama bu benim işime yarıyor yani kimin umurunda?

Sonra bir gün değişik bir rapor aldım. Bu düğün öncesiydi.

O evden kaçtı!?

Bana mektup geldiğinde bir süre geçmiş olmalı yani o çoktan ayrıldı!

Diğer mektupta ise buraya geldiği yazıyordu.

Kafam karışmıştı neden? Hatırladığım kadarıyla veliahtı seviyordu...

Kardeşine durumu bildirdik.

O çocuk fazla utangaç ve ablasına gidip ilk konuşacak tarzda biri değil. Ama iyi biri ve onun hakkında endişeleniyor.

Muhtemelen bizimle olan anlaşmayı da söylememiştir.

Örgüt sessiz olduğundan paralı asker olarak sadece eğlenmek için işler kabul ettik.

Bu mektuplardan hemen sonra barda otururken yıllar önce bize yürüyen o çocuğa benzer bir figür belirdi.

Anlamamak imkansızdı. Aynı şekilde yaklaştı ve masaya oturdu.

Anlaşmayı kabul ettik çünkü eğlenceli görünüyordu.

Sonra bir anda şunu farkettim. O çok değişmiş.

Yaptıkları beni... Bizi şaşırttı ve cesaretine hayran kaldığımı söylemeliyim.

O geldikten sonra askerler her yeri aradı. Bazıları anlaşmayı bile bozdular ve örgüte zarar verdiler.

Dediğim gibi babam zeki bir adamdı ve barışın getirdiği avantajları tercih etti.

Ben farklıyım.

Bu benzersiz cesarete kapıldım ve elimde bir şans varken ona katılmak istiyorum.

Yıllardır uyuyan bu örgütü uyandırmak için ve tekrar imparatorlukta rüzgarımızı estirmek için.

Asiha'nın kararlı gözlerine baktım.

Bu savaş bizim!

_________
Yazar:Villainesssss