Two Ghosts

Chapter 9 - Blessing in Disguise

I WOKE UP IN THE HOSPITAL, AGAIN.

AGAD AKONG BUMANGON sa pagkakahiga ko sa kama ng ospital. I can only see Alex, Jea and Zoe there. Asan sina mama at papa? "Jane, don't push yourself. You need to rest." Saad ni Jea. Rest nanaman? Eh alam naman nya na naka-isang araw na ako na pahinga nung nasa ospital ako. Bakit ba ganito ako lagi? Bakit lagi akong nap-pass out? Ano bang nangyari earlier?

Sakto namang pumasok si mama at papa pagkatanong ko sa sarili ko kung anong nangyari kanina.

Shit, ano ba talagang nangyari?

Alam ko nasa dinner kami nun tapos...

Hinabol ko si Jea?

"Ma---"

"Jane anak..." She rushed towards me tapos niyakap ako while crying. "Bakit ma? Pa? Ano ba nangyari?" I'm still confused. Hindi ko alam kung nanong nangyari before ako mag pass out.

"You don't remember anak?" Tanong ni papa. I shook my head.

"Well earlier, you're catching your breath pagkatapos mong habulin si Janellasa kotse nya. Napaupo ka sa kalsada and thank god na nasalo ka ulit ni Zoe. napahawak ka sa dibdib mo and you had difficulty of speaking earlier, then... You passed out again." Kwento ni papa sa'kin habang si mama niyayakap pa rin ako habang umiiyak pa rin sya.

I now remember it all.

"So... Why am i here? Pwede naman siguro akong magpahinga nalang sa bahay, right?" Napatahimik sila for a moment. "So?" Pagsasalita ko ulit na tanong sakanila.

Dad breathe in and breathe out bago sya magsalita.

"You have a heart failure, Jane." Parang tumigil ang mundo ko sa narinig ko.

Nakita ko rin si Alex, Jea at Zoe na napatingin sa parents ko.

Apat kami na gulat na gulat.

"Don't joke around dad." I chuckled awkwardly, deep inside kinakabahan na ako.

Pero there's still a chance na prank lang lahat 'to diba? Palabiro naman si papa eh.

"Pa?" I waited for his respond pero wala akong nakuha.

Mukhang totoo nga.

I cried.

"I'm sorry tita, tito. I'm sorry Jane. I'm sorry to all of you." Jea also cried tapos she kneeled.

"You don't deserve forgiveness, Janella. Get out!" Galit na sabi ni Zoe sa pinsan nya.

Ngayon ko lang naramdaman 'yung galit ni Zoe towards Janella.

Actually, ngayon ko lang syang nakita ng ganito.

"Zoe..." Tawag ko sakanya, para sana suwayin sya. Wala naman kasi dapat masisi dito.

It's no one's fault. It just happened.

"Get out!"

"Zoe!" Sagot ko kay Zoe para ipagtanggol si Jea. Napatingin nalang sa'kin si Zoe bago sya umalis ng kwarto ko dito sa ospital na umiiyak.

I don't know if i did the right thing, but i want to defend Jea. Wala syang kasalanan sa na-discover na sakit ko.

Na-guilty agad ako sa ginawa at sinabi ko kay Zoe. She's just concern about me, tapos ginanon ko pa.

Ginanon ba naman.

Pero all i did was to say her name lang naman, pero i shouted.

Takot na takot ako sa mga susunod pa na pwedeng mangyari sa'kin.