Chapter 37 - I'll Do It

144 20 11
                                    

I CAN'T STAY IN THAT ROOM ANYMORE, KNOWING NA SOBRANG NABAGO NA NI ZOE ANG UTAK NI MAMA.













ONE WEEK HAD PASSED, hindi na ako bumi-bisita sa bahay. Papa keeps on calling me pero hindi ko sinasagot. Ayoko nang maka-rinig pa ng mga kasinungalingan nila. Ayokong sila ang nagdedesisyon sa kung anong dapat kong gawin sa buhay ko.

Ako naman muna.

Si Jea naman muna.

Kasama ko si Jea ngayon and her cousin is nowhere to be found.

Hindi ko alam kung saan nagpunta at wala akong balak alamin.

She's ruining me, my family, and my relationship with Jea.

My phone rang habang nasa kalagitnaan ako ng ini-isip ko.

It's papa.

"Won't you answer your father's call? He's been calling you for a week now."

"Hindi ko pa sila kayang harapin. Ayokong itali 'yung sarili ko sa taong hindi ko naman mahal."

"Ja-neh... You're just going to talk with them. Explain yourself why wouldn't you want to get married with Zoe." She said.

"Pa'no pag 'di sila makinig?"

"Then it'll be your own decision. I'm just saying that you should talk to them 'cause they're your parents. And also, your mom is sick." Kahit gina-ganon sya ni mama, mabuti pa rin trato nya sakanila.

She doesn't deserve this.

She doesn't deserve on how we treat her.

I treated her like shit na parang hindi ko sya kilala.

And now, pinag-sisisihan ko na lahat ng nagawa ko sakanya.

I love her.

I love Jea.

And i won't let her go ever... Again.

I answered the call.

"Helo--"

"Jane, ang mama mo." What now?








Pumunta kami agad sa bahay.

Umubo raw ng dugo si mama.

Is it my fault?

Is it my fault na nung mga times na kailangan nila ako... Hindi ko sila sinasagot sa mga phone calls nila?

Yeah, i guess it is my fault.

And by the way, Zoe's here.

Sya nag-aalaga kay mama.

No wonder gustong-gusto sya ni mama.

Mama was sleeping already nung dumating kami. Papa is the only person that i talked to nung dumating kami dito ni Jea.

Jea's panicking na rin dahil sa nangyari, pangalawang ina nya na rin si mama.

Sabi nya sa'kin habang nag d-drive sya kanina na hindi pwedeng mawala si mama nang hindi sila nagkaka-patawaran.

At hindi naman talaga pwedeng mawala si mama ng maaga.

Hindi pa pwede.

Hindi pa kami maayos lahat.

"So kamusta naman si mama, Pa?" I asked.

"To be honest... She's not okay. She's been coughing blood for a week now. Kaya nga tinatawagan kita. Ano bang nangyari at hindi mo sinasagot tawag ko? Pati ba sa'kin nagtatampo ka?" I shookt my head.

Two GhostsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon