រឿង ទាសករម៉ាហ្វៀរចន

ភាគ4: ឯងត្រូវតែធ្វើទាសកររបស់យើងអស់មួយជីវិត

#ភូមិគ្រឹះចន

ការធ្វើដំណើរមិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏បានមកដល់ភូមិគ្រឹះចនទីនេះមើលទៅវាដូចជាវាំងចឹងមានអ្នកបម្រើខ្វាត់ខ្វែងមុខក្រោយចាំមើលថាគីម ថេយ៉ុងម្នាក់នេះនិងជួបអី្វខ្លះនៅពេលបន្ទិចទៀតនេះ ពេលមកដល់ហើយជុងគុកក៏បានអូសថេយ៉ុងតាណាត់តាណែងឯគ្នាឯណេះចង់ដួលពេលអូសចេញពីក្នុងឡានបានហើយជុងគុកគេក៏បាន យកថេយ៉ុងទៅដាក់បន្ទប់ក្រោមដី

"ហ្ហឹកៗ...លោកដោះលែងខ្ញុំទៅសុំអង្វរហ្ហឹកៗ"ថេយ៉ុងគេនៅតែទទូចសុំអង្វរឱ្យជុងគុកដោះលែងគេទៅ

"ហឹស ដោះលែងចឹងហេ៎ស!!យើងប្រាប់ឯងប៉ុន្មានដងទៀតហា៎សបានខួរឯងចាំ"ពេលនោះជុងគុកក៏បានស្រែកមួយទំហឹងទៅកាន់ថេយ៉ុង ហេតុអីថេយ៉ុងម្នាក់នេះនិយាយមិនចេះស្តាប់គ្នាចឹង

"លោកហ្ហឹក លោកដោះលែងខ្ញុំទៅចាំខ្ញុំទៅធ្វើការរកលុយសងលុយវិញណាហ្ហឹក"នេះហើយជីវិតគ្មានឪពុកម្តាយនៅជាមួយម្តាយចុងចឹងហើយវក់និងល្បែងសុីសងឥឡូវគាត់រួចខ្លួនបែរជាថេយ៉ុងអ្នកទទួលរងទាំងអស់ទៅវិញ

"ឯងនិយាយនិងដូចស្រួលណាស់ចឹង!!ឯងមានដឹងទេថាម៉ែរបស់ឯងជំពាក់លុយយើងប៉ុន្មាន??" ចំណែកឯថេយ៍គេអត់ដឹងទេគេក៏បានក្រវីក្បាលបញ្ជាក់ថាអត់ដឹងទេ ហើយពេលនោះដែលជុងគុកគេក៏បាននិយាយបន្ត

"10លាន2សែន5មុឺនដុល្លារ យ៉ាងមិចក្មេងតូចមានសមត្ថភាពសងទេ" ថេយ៉ុងគ្រាន់តែឬចំនួនទឹកប្រាក់ច្រើនបែបនេះភ្លាមគ្នាចង់ឡើងទន់ខ្លួនតែម្តងនេះម្តាយចុងរបស់គេទៅខ្ចីលុយអាលោកម្នាក់នេះច្រើនដល់ថ្នាក់នុងផងហេ៎ស

"ហ្ហឹកៗៗ...នេ-នេះហ្ហឹក"ថេយ៉ុងគេនិយាយមិនចេញទេគេពិតជាខកចិត្តនិងម្តាយចុងគេណាស់

"ហឹស ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅឯងត្រៀមធ្វើទាសកររបស់យើងឱ្យហើយទៅ" ជុងគុកក៏បាននិយាយទាំងញញឹមចុងមាត់បង្គប់ទៅដោយល្បិចកិចកល ថាហើយគេក៏បានដើរចេញទុកឱ្យថេយ៉ុងដល់កំសត់
ម្នាក់នេះអង្គុយផ្ទាល់និងដីស្រែកទ្រហូរយំតែម្នាក់ឯងសូម្បីតែគ្រីសដែលឈរនៅជិតនោះក៏គេអាណិតថេយ៉ុងដែល