១២ ថេន-ធូ
"ចឹងខ្ញុំចាប់ផ្ដេីមហេីយ ហាមយំឲ្យសោះ "ថេហ្យុងម្ញិកម្ញក់ដាក់អ្នកកម្លោះស្របពេលដែលរាងកាយកំពុងតែបញ្ចេញក្លិនPheromone ឡេីងសុះសាយហោះចូលច្រមុះជុងហ្គុក ហាមប្រាមឲ្យនាយទប់ចំណង់មិនជាប់
" បងចង់ដឹងណាស់ថាអូន ពូកែបានប៉ុណ្ណា? ឆាប់បញ្ចេញសមត្ថភាពមក " ជុងហ្គុកចាប់ចង្កេះមួយក្ដាប់របស់ថេហ្យុងជាប់ ដោយរាងក្រាស់បានលូកម្រាមដៃចូលក្នុងខោ ថេហ្យុងដឹងភ្លាមថានាយកំពុងតែរាវរក រន្ធគូទរបស់ខ្លួន
"អ្ហាស ជុងហ្គុកដៃលោកចូលជ្រៅពេកហេីយ " ថេហ្យុងងេីយក្បាលថ្ងូរដោយភាពស្រេីបស្រាលនិង ស្រួលលាយគ្នា អារម្មណ៍ពីរក្នុងពេលតែមួយវាពិបាកសម្របខ្លួនណាស់ កាយតូចត្រូវរួញប្រឹងបៀតខ្លួនទៅនឹងខ្លួនធំ ក្រែងវាអាចកាត់បន្ថយភាពស្រៀវបាន
"ត្រឹមតែម្រាមដៃពីរសោះ អូនរឹបបងសឹងតែដាច់ម្រាមទៅហេីយ ថេហ្យុង.." នាយក្រាស់គិតតែពីធ្វេីចលនាដៃពេញក្នុងរន្ធសម្ងាត់មួយនោះ មិនឈប់ មិនដកដៃ
"Ahh ~ អ្ហាស ឈឺណាស់តែវាមានអារម្មណ៍ល្អ ជ្រៅជាងនឹងបន្ទិច ជុងខ្ញុំជិត..អ្ហាសចេញហេីយ "
ព្រោះតែសម្លេងថ្ងូររបស់ថេហ្យុងបានបង្ហេីបខ្សាវៗក្បែរត្រចៀកអ្នកកម្លោះអាល់ហ្វាជាហេតុនាំឲ្យនាយកាន់តែ មានកម្លាំងចិត្តនិងរំជេីបរំជួលចង់ ចូលខ្លួនជ្រែកទៅក្នុងតំបន់កក់ក្ដៅមួយនោះ
"អ្ហាស! ! ជុងហ្គុក ខ្ញុំហត់ណាស់ " ថេហ្យុងជ្រប់ក្បាលចូលត្រង់ចន្លោះកជុងហ្គុកទន់ខ្លួនផ្អេក រាងកាយគេប្រហែលជាទន់ខ្សោយពេកហេីយ គ្រាន់តែម្រាមដៃជុងហ្គុកសោះខ្លួនដល់ទី ថែមទាំងទន់ខ្លួន ធ្វេីលែងចង់កេីត
" បេីហត់សម្រាកទៅ ធ្វេីតែប៉ុណ្ណឹងបានហេីយ " ជុងហ្គុកសែនបារម្ភពីសុខភាពរាងតូច ព្រោះឃេីញគេដូចជាទន់ខ្សោយណាស់ តទៅប្រហែលនាយត្រូវបំប៉នថេហ្យុងខ្លាំងជាងមុនហេីយ .។
"អត់ទេជុងហ្គុកខ្ញុំចង់ធ្វេីឲ្យលោកមានក្ដីសុខ លោកអាចធ្វេីបានខ្ញុំនឹងទ្រាំដេីម្បីលោក " ថេហ្យុងឱបករាងក្រាស់ជាប់ ខ្លាចគេព្រលែងទៅណាឆ្ងាយ
"តែមេីលទៅអូន សុខភាពដូចមិនល្អសោះ ចាំពួកយេីងធ្វេីពេលក្រោយទៅ " ជុងហ្គុកលេីកដៃទៅអង្អែលមុខសរលោងថ្នមៗ ថេហ្យុងរលីងរលោងទឹកភ្នែកដោយគ្មានមូលហេតុជាក់លាក់គេដឹងត្រឹមតែម្យ៉ាងថា អន់ចិត្តជាមួយនឹងជុងហ្គុកដែលមិនព្រមធ្វេីជាមួយខ្លួនពេលនេះ ទាំងដែលនាយកំពុងតែខឹងឡេីងទល់ខោទៅហេីយ ។ នេះមិនដូចជា ជុងហ្គុកដែលថេហ្យុងជួបលេីកដំបូងទេ ជុងហ្គុកកាលនោះ ប្រេីសម្ដីមេីលងាយ ថេហ្យុងដូចជាប្រុសលក់ខ្លួន តែឥឡូវដូចជាឲ្យតម្លៃសម្បេីមណាស់
" អ្ហឹកៗ សុំទោសខ្ញុំបម្រេីលោកមិនបានល្អ តែកុំទៅរកក្រៅអី អ្ហឹកៗៗ អ្ហឺ " សម្លេងយំអន្ដឺកអន្ដក់ហូរទឹកភ្នែកជ្រោកៗសេីមជោកពេញថ្ពាល់
" ថេហ្យុង! នរណាប្រេីឲ្យអូនយំ ឈប់យំទៅបងមិនទៅណាទេ " ជុងហ្គុកអស់សំណេីចបន្ទិច ពេលឃេីញថេហ្យុងទៅជាចឹង គេកំពុងតែហួងហែងជុងហ្គុក តែថេហ្យុងនៅសម្រក់ទឹកភ្នែកនៅឡេីយ ទ្រាំនឹងស្ដាប់សម្លេងយំគួរឲ្យស្អប់លែងបាន នាយក្រាស់ទម្លាក់មាត់ទៅថេីបផ្អឹបនឹងមាត់ថេហ្យុងជាប់ ។ បបូរមាត់ពីខាងក្រៅចាប់ផ្ដេីមកម្រេីកបឺតជញ្ជក់តិចៗ នៅពេលដែលអូសទាញថេហ្យុងឲ្យតបតហេីយ អណ្ដាតក្ដៅសេីមបានជ្រែកចូលទៅ ក្នុងក្រអូមមាត់ថេហ្យុង លិទ្ធគ្រលាស់ ប្ដូរទឹកមាត់ ពពាក់ពពូនអណ្ដាតគ្នាយ៉ាងសុីចង្វាក់ ដៃរហ័សបានទាញថេហ្យុងមកនៅក្រោមទ្រូង
" ត្រៀមខ្លួនទៅ បន្ទិចទៀតបងនឹងចូលទៅរុករានក្នុងខ្លួនអូន " ជុងហ្គុកដកមាត់ប្រាប់ទៅអ្នកខាងក្រោម ។ នាយសម្រាតខោអាវថេហ្យុងចេញអស់រលីងគ្មានសល់អ្វីបិតបាំង មានតែរាងកាយននលបង្អួតភ្នែកជុងហ្គុកឲ្យឈ្លក់វង្វេងមួយកម្រិតទៀត ។
ជុងហ្គុកចាប់ជេីងស្រឡូនទាំងពីរឡេីងលេីហេីយនាយក៏ឱនមុខទៅខាំសាច់ភ្លៅខាងក្រោម ដល់ចេញស្នាមធ្មេញ
"អ្ហឹម ជុងហ្គុកស្រៀវណាស់ " ក្រហឹម ឡេីងរាងកាយថេហ្យុងរំញ័រដូចជាត្រូវភ្លេីងឆក់ គេព្រឺព្រួចសឹងតែរលាយខ្លួន
"ជុងហ្គុក...កុំអីវាកង្វក់ណាស់ អ្ហាស" ថេហ្យុងប្រឹងត្បៀតជេីងតែមិនឈ្មះកម្លាំងដៃជុងហ្គុកដែលចាប់ទាញឲ្យកន្ធែកយ៉ាងធំ ហេីយនាយឈ្ងោកមុខទៅ ព្រលែងលេងដោយប្រេីមាត់ជាមួយនឹងច្រកសម្ងាត់មួយនោះ គ្មានរអេីមអីបន្ទិច
"ដល់ពេលត្រូវទទួលរបស់ពិតហេីយ ថ្ងូរហៅឈ្មោះប្ដីមកណា៎ ផាច់ៗ" ទះផ្លែប៉េះចែងចាំងនោះ ព្រោះវាធំមូលគួរឲ្យខ្នាញ់ពេក ឃេីញម្ដងៗចង់តែខាំឲ្យដាច់! នាយក្រាស់រ៉ូតខោ ទាញយកសាច់ដំបងមកជន្លរត្រង់នោះ ថេហ្យុងត្រូវរវេីររវាយ ពេីងចង្កេះហុចទៅរកគេតែម្ដង Plub ! ! ចូលដល់ជ្រៅ ថេហ្យុងអួលឡេីងចំហរមាត់ចេញទឹកភ្នែក
