១៣ :
ជុងហ្គុកអស់សំណេីចជាខ្លាំងពេលឃេីញប្រតិកម្មថេហ្យុងដូចជា ស្លន់ស្លោរខុសធម្មតាដោយគ្រាន់តែចង់ ចាក់ទឹកដោះគោឲ្យផឹកសោះ
" អូនសម្លាញ់កុំគិតជ្រៅពេក បងចាក់ទឹកដោះស្រស់ឲ្យអូនតេីស៎ "
"ខ្ញុំមិនបានគិតជ្រៅទេ " ខឹងហេីយបែរមុខគេចចេញពីជុងហ្គុក ហេីយក៏អាម៉ាសមិនស្ទេីរដែរ មុននេះខ្លួនពិតជាគិតជ្រៅដល់បាតស្នូលផែនដី
" ញ៊ាំឲ្យលឿនឆាប់អស់ អាលបានទៅបន្ទប់វិញ "
"អត់ទេ! ខ្ញុំគ្មានកម្លាំងបន្តទេ " ថេហ្យុងតម្ដេីងសម្លេងប្រកែក
"ហឹស ហាសហា គីម ថេហ្យុងអូនគិតស្អីទៀតហេីយ ទៅបន្ទប់គេង ឬអូនចង់ធ្វេីអ្វីផ្សេង ? " ជុងហ្គុកប្រេីបាតដៃក្ដៅសង្កត់ពោះថេហ្យុងអូសឡេីងមករកដេីមទ្រូង ច្របាច់ពេញៗដៃ និងឆ្លៀតចុចញីចុង ដោះស្រួចនោះផង
". អ្ហា៎ ..ដកដៃចេញទៅ វាស្រៀវណាស់ " ថេហ្យុងស្រៀវស្រាចឡេីងរួច ក្របួចខ្លួនចូលគ្នាសឹងតែដូចកូនបាល់មួយ តេីវាជាពេលសាកសមក្នុងការធ្វេីរឿងទាំងអស់នេះដែលឬ ? ថេហ្យុងកំពុងតែញ៊ាំបាយ ឯនាយវិញបែរជាលូកលាន់រាងកាយគេ គ្នានចេះក្រែងចិត្ត
" សឺត អូនញ៊ាំបន្តទៅ បងគ្រាន់តែលេងធម្មតាប៉ុណ្ណោះ " ថេីបប្រឡោះ ក-ថេហ្យុង ចំណែកដៃនៅតែបន្ត រុនរាន ស្ទាបអង្អែលពេញទ្រូងថេហ្យុង ជាពិសេសតំបន់ទ្រូងចុងក្រហមនោះ វាឡេីងពកជាងមុន ស្ទេីរតែដូច ទ្រូងមនុស្សស្រី 🔪
" ខ្ញុំញ៊ាំមិនកេីតទេ ពិបាកលេបណាស់អ្ហា៎ " ថេហ្យុងប្រឹងទសម្លេងជាខ្លាំង គេសម្រេចចិត្តថាលែងញ៊ាំ ហេីយអង្គុយស្ងៀមៗឲ្យជុងហ្គុក លេងប្រលែងខ្លួន
" ថេហ្យុង..លេីកក្រោយកុំទៅនិយាយជាមួយ កៃជី ទៀតណា៎ ពាក្យសម្ដីរបស់គេ អូនកុំស្ដាប់ឲ្យសោះ " បង្ហេីបសម្លេងខ្សាវៗក្បែរត្រចៀក ថេហ្យុង
" ហេតុអី ? ឬលោកមានរឿងអីលាក់បាំងនឹងខ្ញុំ " ថេហ្យុងសួរដោយចង់ដឹង រឿងដែលចង់ដឹងបំផុត កៃជីជាអ្នកណា ទាក់ទងអីជុងហ្គុក ពួកគេដូចជា ស្និទ្ធស្នាលគ្នាណាស់ ទោះបីជាជុងហ្គុកប្រេីសម្ដីរឹងកំប្រឹសទៅ កៃជី តែគ្រប់ន័យដូចជាក្រែងចិត្តគេនោះ
" គ្មានទេ "
" ហឹម ខ្ញុំឆ្អែតហេីយ ចង់គេង" ថេហ្យុងញញឹមទាំងអន់ចិត្ត ត្បិតថាសមីខ្លួនគេមិនចង់និយាយទៅហេីយ តេីថេហ្យុងទៅបង្ខំដោយរបៀបណា បេីឋានៈពួកយេីងមិនមែនជាអ្វីនឹងគ្នា រឿងផ្ទាល់ខ្លួនគេ យេីងត្រឹមជាគូកំណាន់កុំចង់ដឹងល្អជាង ។
ជុងហ្គុក បីថេហ្យុងទៅលាងសម្អាតដៃហេីយឡេីងទៅក្នុងបន្ទប់ ប្រាសខ្លួនគេងឱបគ្នាទាំងពីរនាក់ លង់លក់ជាមួយនឹងកម្ដៅកក់ក្ដៅដែលផ្ដល់ឲ្យគ្នា ទៅវិញទៅមក ។ ដល់យប់បន្ទិចជុងហ្គុកក្រោកចូលបន្ទប់ទឹក មកវិញឃេីញថេហ្យុងគេងបែរខ្នងបង្ហាញ់ គូទមូលខ្លំ ងរខ្ទេីតក្រោមសាច់សោរស្ដេីងរហៀក មេីលឃេីញសឹងតែដល់សាច់ខាងក្នុង ទ្រាំមិនបាន ជុងហ្គុកបានចាប់ សូកៗ ថេហ្យុងម្ដងទៀត ទាំងដែលគេគេងលក់ 😑
ព្រឹក
