"ម៉េចក៏អូនមកបាន ? " ជុងហ្គុក
"អូនទេដែលត្រូវសួរបង "
" បងមានណាត់ជាមួយភ្ញៀវ" គេប្រាប់ភ្លាមៗ
"មិនមែនជាគូដណ្ដឹងទេហេស៎ ? " ថេហ្យុងលេីកចិញ្ចេីមសួរ គេក៏មិនដឹង ថាជុងហ្គុកនិយាយពិតឬកុហក តែគេនៅតែរងចាំស្ដាប់ហេតុផលនាយជាមុនក្រែងមានការយល់ច្រឡំនឹងគ្នាដោយសារមានអ្នកចង់ជ្រៀតជ្រែក
" ហេតុអ្វីក៏និយាយបែបនេះ "
"ចឹងក៏ឆ្លេីយនឹងអូនមក បងមានគូដណ្ដឹងរួចហេីយ "
"okay យេីងទៅនិយាយគ្នានៅផ្ទះវិញ " នាយយសម្លឹងមេីលទៅឃេីញប៊ូហ្គុមនៅទីនេះដែល ក៏មិនស្រណុកចិត្តប្រសិនបេីនិយាយទៅមានការទាស់ទែងសម្ដីគ្នា មិនអាចឲ្យអាម្នាក់មុខជុចនរះដឹងឮឡេីយ
" ចឹងខ្ញុំសុំទៅដែរ បានទេ ? " ប៊ូហ្គុម
" វាមិនមែនជារឿងរបស់ឯង " ជុងហ្គុកបាញ់ភ្នែកសម្លក់សម្លឹងទាំងក្ដៅក្រហាយក្នុងទ្រូង កាលបេីប៊ូហ្គុមហាក់បីដូចជាធ្វេីខ្លួនស្និតស្នាលជាមួយថេហ្យុងហួសពេក ទាំងដែលដឹងពួកគេទេីបតែជួបគ្នាសោះ
"តែថេហ្យុងជាមិត្តខ្ញុំ ខ្ញុំមិនអាចឲ្យគេទៅជាមួយលោកតែពីរនាក់ទេព្រោះលោកកំពុងតែក្បត់គេ " ប៊ូហ្គុមហ៊ាននិយាយពាក្យក្បត់ពេញៗមាត់ វាមិនចម្លែកទេព្រោះដូចដែលដឹងចឹង ថាទីនេះជាសណ្ឋាគាររបស់នាយដែរ ដូច្នេះការណាត់ជួបរបស់ភ្ញៀវ នាយក៏ដឹងខ្លះៗ ។ ពិសេសនាយដឹងមក ថា បន្ទប់ដែលពួកគេកំពុងឈរ គឺមានការណាត់ជួប និយាយរឿងផ្សារភ្ជាប់សាច់ឈាមនឹងគ្នា ។
"សម្អាងអីនិយាយថាយេីងក្បត់ប្រពន្ធយេីង ? "
"គ្មាន ! "
"តោះថេហ្យុង ទៅផ្ទះ " ជុងហ្គុកចាប់កញ្ឆក់ដៃថេហ្យុង ទាំងមិនរងចាំឲ្យថេហ្យុងនិយាយសូម្បីម៉ាត់ ។ ប៊ូហ្គុមក៏ដេីរតាមពីក្រោយគេដូចគ្នា
ក្រឹប
"ចាំបងនៅក្នុងឡានសិន បងទៅចាត់ការអាម្នាក់មិញនេះ " គេនាំថេហ្យុងមកអង្គុយក្នុងឡាន បិទទ្វារ រួចសារ៉េអាចដេីរតាំងៗមករកប៊ូហ្គុមបំពាក់មុខក្រាស់ ចរះឆឺឆ្អេីលរឿងគ្រួសារអ្នកដទៃ ។
