ល្ងាចបន្ទិចទេីបថេហ្យុងមកដល់ភូមិគ្រឹះ ហេីយឃេីញថាជុងហ្គុកកំពុងអង្គុយចាំនៅសាឡុងក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ តែស្នាមញញឹមក៏រសាយបាត់អស់ព្រោះតែនាង ហារីក៏នៅទីនេះដែរ ។
" អូនទេីបតែមកពីណា ? " ជុងហ្គុកហាស្ដីសួរថេហ្យុងដោយសម្លេងរឹងកំព្រឹស មិនទន់ភ្លន់មិនផ្អែមល្ហែមដូចរាល់ដង ។ ចំណែកហារី ញញឹមសមចិត្តឌឺមកកាន់ថេហ្យុងហាក់ដឹងថានឹងមានរឿងមិនល្អកេីតឡេីងក្នុងពេលបន្ទិចទៀតនេះ
" អូនទៅក្រៅ.. " ថេហ្យុងតបដោយធម្មតា
" ទៅជួបនរណា ? "
" មិត្ត "
" កុំមកកុហក " ជុងហ្គុកស្រាប់តែស្ទុះចូលមកចាប់ច្របាច់ដៃថេហ្យុង ដោយកំហឹង។ រាងតូចភីងភាំងធ្វេីខ្លួនមិនត្រូវសភាពការណ៍ព្រោះតែកម្លោះបណ្ដូលចិត្តមកជះកំហឹងដាក់ខ្លួនភ្លាមៗ
" លែង.." ថេហ្យុងព្យាយាមរបេះដៃចេញពីជុងហ្គុកនិយាយទាំងកំពុងតែរលីងរលោងទឹកភ្នែកដោយក្ដីឈឺចាប់តែអ្នកម្ខាងទៀតនៅតែមិនព្រលែងសោះ ។
"អូនក្បត់បងបងពីពេលណាហាស៎ ?"
ថេហ្យុងក្រវៃក្បាលតិចៗពេបមាត់ពេលឮសំណួររបស់នាយ ។ តេីគេដឹងមកណាថាខ្លួន ក្បត់គេនោះ ? បេីរាល់ថ្ងៃសង្ងំនៅតែផ្ទះ
" បងនិយាយពីស្អី "
"កុំមកធ្វេីពេី ចេញទៅជួបគ្នាមួយល្ងាចប្រហែលសប្បាយអរណាស់ហេីយ "
តែប៉ុណ្ណេះថេហ្យុងដឹងបាត់ទៅហេីយថាចង់សម្ដៅទៅលេីអ្នកណា
"បងកំពុងតែយល់ច្រឡំហេីយ គេគ្រាន់តែជាមិត្ត.."
" មិត្តគេចាប់ដៃចាប់ជេីងគ្នាចឹងហេស៎ គីម ថេហ្យុង! ! " ជុងហ្គុកមិនបានខ្វល់ឡេីយ គេខឹងគេឈឺចាប់បែរជាច្រឡោតកានលតែសម្លុតថេហ្យុងថែមទៀត កំហឹងបាំងមុខគេរហូតដល់ធ្វេីឲ្យគេភ្លេចថា ថេហ្យុងកំពុងតែមានកូន ថេហ្យុងជាមនុស្សដែលគេស្រឡាញ់គួរតែស្ដាប់ហេតុផលសិន តែអ្វីដែលនាយឃេីញផ្ទាល់នឹងភ្នែក នាយមិនត្រូវការហេតុផលឡេីយ
"បានហេីយ! ! លែងខ្ញុំទៅ " ថេហ្យុងស្រែកនិងព្រលះដៃនាយមួយទំហឹង ទឹកភ្នែកគេសឹងតែស្រក់ហូរចុះមកតែលេីកនេះគេនឹងព្យាយាមឃាត់មិនឲ្យនរណាឃេីញភាពទន់ជ្រាយរបស់គេទៀតនោះទេ
