ស្រង់បេះដូងពីឋាននរក
នៅពេលដែលច្រៀងចប់ថេហ្យុងចុះមករៀបចំខ្លួនផ្លាស់ប្ដូរឈុតមុនឹងចាកចេញទៅខុនដូរវិញ ។
"គាត់ខលមកខ្ញុំ? " នាយតូចសម្លឹងមេីលទូរស័ព្ទឃេីញអ្នកម្ខាងទៀតខលមកជាច្រេីនដង ក្នុងទ្រូងបុកភ័យខុសធម្មតា ។ ថេហ្យុងបោះជំហានទៅមុខជារឿយៗភ្នែករវល់សម្លឹងទៅលេីអេក្រង់ទូរស័ព្ទលែងចាប់អារម្មណ៍ជាមួយនឹងផ្លូវ ។
អ៊ូយ! "សុំទោសៗ " ថេហ្យុងរេីខ្លួនចេញពីដៃប្រុសប្លែកមុខពេលត្រូវបានគេចាបេីទប់ខ្លួនជាប់ ដូចជាឱបគ្នា
" បាទមិនអីទេ " ប៊ូហ្គុមញញឹម លួចសរសេីនូវក្លិនក្រអូបចេញពីរាងកាយអូមេហ្កាតូចម្នាក់នេះកាន់តែធ្វេីឲ្យនាយចង់បាន
" សុងហុល? ? ជាសុងហុលមែនទេ " ថេហ្យុងបង្ហាញទឹកមុខភ្ញាក់ផ្អេីកពេលបានឃេីញមុខប្រុសម្នាក់នោះដូចទៅនឹងមិត្តចាស់កាលពីកុមារភាព ។ ប៊ូហ្គុមភ្ញាក់ស្មារតីបន្ទិចពេលឮនរណាម្នាក់ហៅឈ្មោះខ្លួនបែបនេះ ព្រោះថាឈ្មោះនេះជាឈ្មោះរបស់គេពិតមែនប៉ុន្តែឈ្មោះនេះត្រូវបានកប់ចោលបាត់យូរទៅហេីយ។ ហេតុអ្វីបានជាថេហ្យុងស្គាល់ ? ឬក៏ពួកយេីងធ្លាប់ស្គាល់គ្នាពីមុន
" ខ្ញុំឈ្មោះ ផាក ប៊ូហ្គុុម មិនមែនសុងហុលទេ "
" អ្ហ៎ ..ខ្ញុំប្រហែលជាច្រឡំមនុស្សហេីយ "ថេហ្យុងធ្លាក់ទឹកមុខវិញ ប៉ុន្តែមុខប៊ូហ្គុមនិងសុងហុល ដូចគ្នាណាស់ ទោះជាបែកគ្នារាប់ឆ្នាំក៏ថេហ្យុងមិនដែលភ្លេចភិនភាគគេឡេីយ ។ ថេហ្យងចំណាំបានច្បាស់ណាស់តែហេតុអ្វីគេបដិសេធ
"មេីលទៅលោកដូចជាមានមន្ទិលអ្វីមួយ ចំពោះខ្ញុំ? សុងហុលជានរណាដែរ" ប៊ូហ្គុមចោតសួរថេហ្យុង គេក៏កំពុងរកនឹកដូចគ្នាថា ពីមុនគេនិងថេហ្យុងធ្លាប់មានទំនាក់ទំនងអ្វីឬអត់
" គ្មានទេ..បេីចឹងលាសិនហេីយ សុំទោសដែលដេីរមិនប្រយ័ត្នមុននេះ " ថេហ្យុងជ្រេីសរេីសយកការមិនឆ្លេីយតបបែរជាឱនក្បាលគោរពលាមុននឹងដកខ្លួនចេញ ។
"ឈប់សិន" ប៊ូហ្គុម ចាប់ដៃថេហ្យុងជាប់
"ធ្វេីស្អីលែងខ្ញុំ! " រេីបម្រាស់ទាំងការភ័យខ្លាច
" ខ្ញុំចូលចិត្តសម្លេងរបស់លោក " ថាហេីយគេក៏ព្រលែងដៃថេហ្យុងវិញញឹមស្រស់ដូចជាមនុស្សរោគចិត្ត ។ កែវភ្នែកទាំងគូត្របាញ់ដាក់គ្នា
