bal. chanmin

yedi, sorgulamak.

-şimdi gidersen, diye diye tıkandım.
arkama baktım, sevgilim nerede kaldın?

"Nerede kaldın Chris?"

Seungmin, saatler sonra gözlerini ilk açtığında yorgun, bitkin ve hâlsiz olmasına rağmen aklında olan tek Chris olduğundan hemen onu sormuştu. Yanında duran beden ürpererek olduğu yerde zıplayıvermiş, damaryolu açılan kanlı bileği eline alarak kavramıştı.

"Seung, sen iyi misin? Min bunu neden yaptın diye sormayacağım, seni anlayabiliyorum fakat sen 'anne' diye sayıkladın ben korktum. Seni de kaybedeceği-"

Seungmin hâlsizce ağabeyi Jeongin'in ağzına koydu elini susması için. Konuşacak hâli yoktu, yorgundu ve kesinlikle abisini sevse de beklediği kişi başkaydı. Yanında iyi rolü yapmak zorunda olmadığı tek kişiyi istiyordu.
Kim Seungmin, Christopher Bang'i istiyordu. Ki isteği, beklemediği bir şekilde hemen gerçekleşmişti. Seungmin onu göremese de, odanın girişinde duran Chris elindeki kahveyi yere düşürmüştü.

koşarak Seungmin'in yanına gelmiş, abisi yanında olduğundan biraz çekinse de ona parlayan, huzura erişmiş gözler ile bakmaya dönmüştü. Sonunda iyiydi, bebeği iyiydi.
Chris'in Seungmin'i iyiydi.

"Chris."
"Seungmin."

aynı anda konuştuklarında Seungmin gülse de Chris'in dudakları sadece bir tebessüm ile bezenmişti. Gülecek hâli yoktu, miniğinin de olmadığını bilse de yalnız kalmayı bekleyecekti onunla konuşabilmek adına. Jeongin aradaki ısıdan dolayı şaşkın bir şekilde önce kardeşine, sonra hastane odasına saatler önce dalan hâlâ tam olarak kim olduğunu adama baktı sırayla. Seungmin'in ona olan bakışlarında bir şey sezmişti, gizli, hoş bir parıltıydı bu. Chris geldiğinde çiçeklenen yanakları gibi, gözleri yıldızlara ev sahipliği yapmaya başlamıştı.

"Pekâla, ben gidip yeni kahve alayım baylar, siz de beni bekleyin."

Seungmin'e şakacı bir şekilde tehtid edercesine parmağını sallayarak uyaran bir ses tonu kullanmıştı gülümseyerek.

"Ve madem iyisin, seninle sonra görüşeceğiz genç bey."

Seungmin başını sallayarak onu gülen bir tonla onayladığında Jeongin odadan çıkıvermiş, onun yerine ise Seungmin'in Chris'i geçmişti. çekingen, liseli bir çocuk utancı, seven ve koruyan bir baba endişesi ile Seungmin'in önünde diz çökerek elini kavramıştı.

"Beni çok korkuttun, sana bir şey olacak diye ödüm koptu Seungmin. Tanrılara yemin olsun ki sensizliğe dayanamazdı-"

yanakları Seungmin tarafından kavranarak sakinleşmesi adına okşanmaya başlanınca sessizliği tercih etmiş, hayran bir ifade ile hastane kıyafeti içerisinde dâhi mükemmel olan miniğine bakakalmıştı bir şey söyleyemeden.

"bensiz kalmadın, kalmayacaksın da. benden öyle kolay kurtulamazsın, üstelik bak iyiyim. bensizliği düşünmene gerek yok Chris, seninleyim ben inci'm."

Chris nutku tutulduğundan ilk saniyeler sessiz kalsa da sonrasında ağzından birkaç dizi kelime çıkarabilmişti anca.

"inci? bu da nedir? minik Seungmin'in kalbindeki inci olduğum kanısına varabilir miyim bundan?"

Dudakları keyif ile kıvrılan genç adam önce utançla başını sallamış, bir yandan da Chris'in elinin altındaki yeni çıkan çene sakallarını okşamaya başlamıştı sakince.

"sen benim ufak inci'msin. istiridye kalbimdeki küçük, parlak inci sensin Chris."

Chris, tekrar nutku tutulurken bir kez daha Seungmin'e aşık olmak için kendine izin vermişti. Seungmin'in inci'si olmayı başaran adam, kendisinin bal'ı olduğundan ona bahsetmeli miydi? neden olmasın düşüncesi ile dudaklarını araladı önce, elini Seungmin'in kendi çenesindeki eline götürmüş, onu kavrayıp kendi dudaklarına bastırarak avuç içine küçük bir buse kondurmuştu.

"Seungmin, bal, bugün seninle paylaşmak ne kadar uygun bilmesem de senin inci'n olarak, sana benim bal'ım olduğunu söylemek istiyorum. sana olan sevgimi saatlerce, tüm dünya'ya haykırmak istesem de hastanedeyiz ve bunu yapamam, fakat,"

boştaki elini Seungmin'in hızlı mı hızlı atan kalbine koyarak,

"senden hoşlandığımı bilmeni isterum bal."

guys, bir süre ara verdiğim bu hikâyeye ben yokken olan desteğiniz beni bir hayli şok ederken bir o kadar da sevindirdi ve mesut etti. sizlerin beğenisini kazanma dileğimle, aramdan sonra yeni bölüm karşınızda.