Luzia

7

26.01.2023

"Babanız yemekte bekliyor." Diyen adını henüz öğrenemediğim yardımcı ablayı takip ederek yemek odasına vardığımda üstümde anlamsız bir gerginlik vardı.

İlk akşam yemeğiydi, öğlen çok fazla oturmadan salonda dinlenmek istediğimi söylemiş, odama yerleşmiştim.

Bu da cevaplayacağım sorular olduğu demekti.

Odanın kapısından adımımı attığımda bütün bakışlar bana dönmüştü.

Tamam.

Göz göze geldiğim herkes gülümsüyordu.

Ağlayacaktım odanın bir köşesine çöküp.

Benim için ayrıldığını düşündüğüm tek boş sandalyeye oturduğumda direkt Korhan Arıkan bana ilk sorusunu yöneltmişti.

"Odanı beğendin mi güzel kızım?" Duyduğum cümle ile her seferinde olduğu gibi yine afallamıştım.

Alışkın değildim, yapıcak bir şey yoktu.

"Evet, baya güzel." Dediğimde sağ tarafında oturan büyük oğluna bakıp geri dönmüştü.

"Asrın abin ilgilendi odanın dekorasyonu ile. İlk defe bir şeyi becermiş galiba." Diyerek oğlunu hem övmüş hem de gömmüştü.

"Babamın Rus bacılarımızdan haberi yok galiba." Diye fısıldayam bir ses duyduğumda gülecek gibi olmuş sadece duyan birkaç kişinin gülme sesini dinlemiştim.

Etik değildi ve bu daha da komik yapıyordu bunu.

İğrençti.

"Kırıldığımı belli etmeme gerek var mı?" Diye soran Asrın ile Korhan Arıkan ve Pınar Arıkan hafif kahkahalar atmışlardı.

Babalarının "Afiyet olsun." Diyen sesini duydukları an yemeklere saldıran abiciğimlere ufak çaplı bakışlar atıp sakince önümde duran sarma tabağına uzandım.

Fazla olmadan birkaç tane sarmayı tabağıma koydum.

Çok yemek yiyebilen biri değildim. Çocukluğumdan aç kalmaya alışkındım, hep de böyle devam etmişti.

Üvey babam Doğan yüzündendi.

18.12.2015

Yazar'dan

"Yemeyeceksin! İzin verilemediği zaman yemek yemeyeceksin, dokunmayacaksın onlara." Arya'nın yüzüne yüzüne bağıran, babası Doğan Karaslan kızının ne düşüneceğini, hissedeceğini umursamıyordu.

Neden yemeyecektim? Diye sorguluyordu Arya.

Hasta mıyım? Diye düşündü. Onun için yememesinin sebebi ancak bu olabilirdi.

"Neden babacığım?" Diye sorduğunda küçük kız, pişam olmuştu bile.

"Hak etmiyorsun, bak abine o hak ediyor, hak ettiği için yemek yiyebiliyor." Doğan Karaslan'ın çok da yüksek olmayan sesinin küçücük kızında etkisi fazla olmuştu.

"Ama benim derslerim abiminkilerden daha iyi." Diyen minik Arya, bunları dememesi gerektiğinin farkına varamamıştı.

Kızın zayıf yüzüne vurulan elin sesi koca salonda yankılanmıştı.

Arya yanağını elleri ile tuttuğunda babası onu kolundan tutmuş sürüklemeye başlamıştı.

Arya babasının peşinden sürüklenerek evin çatı katına getirilmiş ve boş odaya kilitlenmişti.