12.02.2023
Telefonuma gelen bildirim sesi ile telefonumu yastığımın altından çıkartıp gözümü alan ekrana alışmayı bekledim.
Serhan sizi "yürüyemeyenler" grubuna ekledi
Uygulamaya girip grubu açtığımda ilk olarak katılımcılara baktım. Abilerim ve tanımadığım iki numara vardı.
Gözüme çarpan açıklamayı da okuduğumda hafifçe gülmüştüm.
En büyükleri hayatlarının 26. sezonunda olup taşşaktan yürüyemeyenleri barındıran yüce yürüyemeyenler derneği.
Gruptan mesaj geldiğinde mesajların olduğu yere dönüp yazılanları okumaya başladım.
yürüyemeyenler
Serhan: aslında ne biliyor musunuz
Serhan: akdeniz kıyılarına göçüceksin
Serhan: mis gibi
Serhan: bahçende domatesin falan da olucakAsrın: aynen abim sen de domateslere bakarsın
Barlas: biber de ekicek miyiz
Hazar: düşünsenize erik ağacı var canın sıkıldıkça kopartıp erik yiyebiliyorsun
05**: sizin vizyonsuz hayaller şaka mı
Serhan: atakancığım hayır hayır demedin
Kuzenimdi Atakan aileyi araştırdığımda öğrenmiştim. Yirmi yaşındaydı, inşaat mühendisliği birinci sınıftı.
Onu rehberime kaydedip diğer numarayı da tahminlerime dayanarak Atahan olarak kaydettim. Atakan'ın abisiydi, Atahan. Asrın ile aynı yaşta yirmi altı yaşındaydı, inşaat mühendisiydi.
Gruba geri döndüğümde kaçırdığım sohbeti okumaya başladım.
yürüyemeyenler
Atakan: dedim bile çoktan
Hazar: bak hayatım çok ayıp ediyorsun
Hazar: etmeAtahan: Göksuların daveti varmış gidiyor musunuz
Asrın: yok annemler gidiyor
Barlas: onlarınki sarmıyor
Serhan: harbi takım elbiseyi giymeme değmez
Hazar:
Hazar: nasılım
Atakan: jilett
Hazar: oğlum abinin her zöanaki hali işte
Siz: saat yanına bir bileklik daha istiyor
Siz: çok sade kalmış böyleHazar: halledeyim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Luzia
Short StoryAilenin ne demek olduğunu bilmiyordum, aslında ailenin samimiyetsiz, yalandan gülümsemelerle geçen akşam yemeklerinden, dışarıya karşı aldatmaca için olan sahte sevgilerden, nefretten ibaret olduğunu sanırdım. Normal olan yetiştirildiğim hayat deği...