GÜNDEM SEBEBİM (TAMAMLANDI)

25. BÖLÜM: "AİLE TOPLANTISI"

"Çok sevmek yetmez, mühim olan güzel sevmek" Reşat Nuri Güntekin.

Yıldıza basmayı unutmayın, ilham kaynağımsınız.🪡

25. Bölüm: "Aile Toplantısı"

Dün nikah dairesinden geldikten sonra resmen ölüm uykusuna yatmıştım. Sebebi ise çok yorulmuş olmamdı. Sabah uyanır uyanmaz aşağıya indiğimde önümdeki yemek masasına ve ordan oraya koşuşturan anneme öylece bakakaldım. Kadın sürekli masa ve mutfak arasında gidip geliyor, Şükran ablaya 'Ya az mı oldu çeşit?' diye soruyordu. Şükran abla da ne yapsın, annem ne derse yapıyordu.

"Ya Şükran baklava da mı açsaydın? Az oldu sanki tatlılar..." dedi annem. Şükran teyze masanın yanına geçti ve tatlıları gösterdi.

"Frambuazlı cheesecake, çikolatalı pasta, magnolia, kadayıflı paşa sarması, yalancı tavuk göğsü..." dedikten sonra nefeslendi. "Ay sayarken nefesim tükendi Dilek hanım!"

Kim yiyecekti bu kadar şeyi?

"Günaydın." dedikten sonra elimi masadaki sarmalardan birine uzattım ama Şükran abla tabağı çekip bunu engelledi. "Hayrola? Ne için bu hazırlık?" dedim.

"Hayırlısı ile sizi evlen-"

"Şükran sen fırına bak koş!" dedi annem Şükran ablanın lafını keserek. Aceleci tavırları ile şüpheyi tam olarak üstüne çekmişti.

"Ne dedi Şükran abla anne?" dedim tek kaşımı kaldırarak. "Sizi evlendiriyoruz falan dedi sanki, bana mı öyle geldi?"

Annem gözlerini kaçırdı. Birşeyler sakladığı belliydi. "Ya o çok yoruldu, ne dediğini mi biliyor annecim."

"Bence sen uzatmadan söyle anne, çünkü biliyorsun ki ben nasıl olsa öğrenirim." dedim kendimden emin bir şekilde. Annemde beni biraz olsun tanıyorsa bu dediğimin doğru olduğunu bilmesi gerekirdi.

Şükran ablanın yokluğundan faydalanarak ağzıma bir tane sarma attım ve bakışlarımı tekrar anneme çevirdim.

"Ya şimdi senden habersiz böyle bir şeye kalkıştım ama..." dedikten sonra 'ama?' diye sordum. "Ben Yalın oğlumun ailesini çağırdım!"

Yalın oğlum demesine mi gülseydim yoksa benden habersiz böyle bir şeye kalkıştığına mı sinirlenseydim bilmiyordum.

"Neden?" diye sordum.

"Ya gelsinler, yemek yiyelim. Ne bileyim sohbet ederiz." dediğinde tekrar az önceki sorduğum soruyu yönelttim.

"Neden?"

"Ya şu işin adını koyalım artık Dilan. Ben kızımı ölmeden gelinlik ile görmek istiyorum. Aylardır sevgilisiniz zaten, yetmedi mi?" dedikten sonra benim düşüncemi merak etmiş olacak ki, sorgularcasına baktı. "Yoksa sen bu çocuk ile evlenmek istemiyor musun?"

"İstiyorum!" dedim aceleyle. "Elbette istiyorum!"

Cevabımdan sonra rahatlamış gibi gülümsedi. "Tamam işte, gelsinler güzelce konuşalım." dedi.

Hemen üstüme başıma göz attım. Sevgilimin ailesinin karşısına ev haliyle çıkacak değildim. Annemin yanaklarına hızlıca öpücük bıraktıktan sonra üzerimi değiştirmek için odama çıktım. Annem iyiki böyle bir şey düşünmüştü. Ben şimdi bu heyecan ile nasıl hazırlanacaktım?

***

Aynada kendimi şöyle bir süzdüm. Hazırdım, biraz da heyecanlı. Sonuçta istemeye gelmiyorlardı, sadece yemek yiyip sohbet edecektik ama elimde değildi işte. Birazdan burada olacaklarını bildiğim için daha da heyecanlanıyordum. Yalın arabada fotoğraf atıp bir tane de mesaj göndermişti. Fotoğrafta o en sevdiğim gamzeli gülümsemesini göstermiş, mesaja da 'damat yolda' yazmıştı. Onun da benim kadar heyecanlı olduğu belliydi. Bu akşam konuşulacak şeyler ikimiz için çok önemliydi.