GÜNDEM SEBEBİM (TAMAMLANDI)

33. BÖLÜM: "HAYAL KIRIKLIĞI"

Gündem Sebebim 10 Bin!

Biliyorum, bu aslında çok küçük bir sayı ama bendeki değeri ölçülemez. Bu kitabı ne kadar süredir yazıyorum bilmiyorum. Bildiğim tek bir şey var, o da yazarken mutlu hissettiğim, sizden gelen yorumları okurken keyiflendiğim ve yazdığım karakterleri sanki gerçeklermiş gibi benimsediğim.

Gerçekler bu arada? 🤨

Umarım bu sayının yanına sıfırlar eklenmeye devam eder.

Eklenir dimi? 🤨

Şaka bir yana finale 10 bölümden az kaldığını söylemek istiyorum. Üzülerek.

Sizi seviyorum, gerçekten. Keyifli okumalar!

33. Bölüm: "Hayal Kırıklığı."

"Aradın mı Yalın'ın kardeşini? Neydi o kızın adı ya? Filiz miydi?" diyip düşünür gibi oldu Gizem. Üzerindeki pembe pijama takımı, tepeden sıkı sıkı bağladığı sarı saçları ve çatık kaşlarıyla kapıya yaslanmıştı.

Güldüm ve "Filiz değil, Yeliz." dedim. "Aradım, gelmek üzereyim diye mesaj atmış hatta." Akıllı görümcem benim!

Sabah Yalın, Ali'yi de alıp şirkete geçince bende Gizem'in yanına gelmiştim. Bugün Gizem, Yeliz ve ben evde kız kıza bir gün geçirecektik. Bu, dünün yorgunluğunu atmak için Gizem'in planıydı. Bana da hay hay demek düşmüştü. Görümcem ile yakınlaşmak için iyi bir fırsattı.

Gerçi ben onun yanında ablası gibi kalıyordum, liseye yeni geçmişti. Ama bu görümcem olduğu gerçeğini değiştirmiyordu. Dün tepsiye kesmeyen makas koymuştu, onu da unutmuş değildim. Geldiğinde hesabını elbet sorardım!

"Ben kahveleri yapayım, sende benim dolaptan üzerine rahat birşeyler giy gel." dedi Gizem. Başımı salladım ve lafını ikiletmeden odasına girdim.

Toz pembe yatak başlığı odaya adımımı atar atmaz dikkatimi çeken ilk şey olmuştu. Hiç şaşırmamıştım. Gizem'in küçükken hayal ettiği evdi bu. Gerçekleştirmiş olmasına çok seviniyordum.

Dolabı açtığımda Gizem'in kıyafetlerini düzenli bir şekilde görmeyi beklemiyordum. Evlilik yaramıştı bu kıza!

Üzerimdekileri çıkartıp Gizem'in pijama takımlarından birini giydikten sonra odadan çıktım. Ben odadan çıkar çıkmaz kapı çalmıştı.

Geldi görümcem!

Kapıyı açmadan önce mutfağın önünde durup Gizem'e döndüm ve "Görümcem gelmiştir, ben bakarım." dedim. Gizem ise cevap olarak dilini çıkartıp gülmüştü.

Bu onun kıskandığını belli etmemek için yaptığı surat ifadesiydi, nerde görsem tanırdım.

Kapıyı açtığımda Yeliz telefonda biriyle konuşuyordu. Hatta kapıyı açtığımı bile fark etmemişti. "Geldim abiciğim geldim. Evet abi. Bilmiyorum ki daha kapıyı açm-" derken bakışları beni buldu ve hemen tebessüm etti. Yalın'la konuşuyordu. "Açmış abi kapıyı, ben görmemişim. Yok abi niye birşeyi olsun, turp gibi yengem. Senin yerine mi öpeyim? Olur abi, söylerim abi. Pijama takımı var abi. Ne renk olduğunu ne yapacaksın abi? Of abi! Tamam abi, öpüyorum!"