Kapını Kilitle!

2

Oturduğum sandalyeden kalktım ve yukarki odaların bir tanesine girdim. Gördüğüm şey ile etrafımda dönerken gözlerim dolmaya başlamıştı. Her yerde benim fotoğraflarım vardı, dolaplarının üzerinde arkadaşlarımla gizlice çekilmiş ve sadece benim fotoğrafım vardı diğerleri yırtıkdı.

"Beğendin mi? Senin için!" Bu adam gerçekten hastaydı. "Sana daha önce kimse kapını kilitle demedi mi?" Kapını kilitle mi? Ne alakaydı bunu düşünmeye zamanım yoktu. Alper gülerek konuştu.

"Tabiiki de kimse söylemedi!" Buz gibi sesi beni ürkütmeye yetsede ona açık vermemeye çalışıyordum, arkamda gördüğüm bıçağı hızla elime aldım ve Alper'e uzattım. Alper gülerek bana yaklaştı.

"Beni mi öldüreceksin?" Bıçağın tam önünde durduğunda kafamı titreyerek salladım. "Biraz daha yaklaşırsan evet.." bu onu biraz daha güldürsede bıçağı bir santim dahi geri çekmemiştim. Elimi tuttu ve bıçağı boynuna dayadı.

"Damarlarımı keserek başla" elimi bırakmadan bıçağı kalbine götürdü. "Sonra buraya saplayarak acı çekerek ölmemi izle." Şuan bana kendini öldürmem için taktik veriyordu. Sinirlerim aşırı bozulunca gülümsedim.

"Bir katilden ölüm taktiğimi alıyorum?" Dedim dalga geçerek oda benimle beraber güldü, yan odadan gelen ses ile gülüşüm soldu onunda öyleydi. Sinirlendiği çok açık belliydi, bileğimden tutarak beni sürüklemeye başladı.

"Nereye gidiyoruz!?" Sorduğum sorulara cevap vermedi ve kapalı kapının önünde durduğumuzda bana döndü, mesafemizi açtım oda sırıtarak beni odaya fırlattı. Dolaba çarptığımda acıyla inledim, şuan burada olanlardan bir fikirdim sadece kafam acıyordu.

"Ezgi.." sesi telaşlı gelen Alper'e zorla baktım. Bilincim gidip gelirken ben uyumamaya kararlıydım. Alper yanıma geldiğinde elini kafama götürdü ve yavaşça geri çekti elinde gördüğüm kan ile gözümden akan damlayı elimin tersi ile sertce sildim.

"Özür dilerim, özür dilerim.." kendi kendine kapının önünde sayıklıyordu. Sanırım atak tarzı bir şey geçiriyordu. Yavaşça yanına yaklaştım bir katile yardım etmeyeceksin değil mi Ezgi? Seni kaçırdı! Yüzüne bıçak dayadı! Bir kaç dakika önce fark ettiğin bağlı insanların yanına attı seni!

Yardım edecektim..

Lanet olsun bunu yapacaktım! "Özür dilerim, sana zarar vermek istemedim, özür dilerim." Yanına oturdum ve kulaklarında olan elini tuttum gözleri bana döndü ellerini indirince bende ellerimi çektim.

"Sorun yok iyiyim ben." Elini yanağıma götürdü ve okşamaya başladı. Yutkundum korkuyordum ondan ama şuan bana zarar vereceğini düşünmüyordum.

"İyisin?" Kafamdan yanağıma süzülen kanı umursamadan kafamı olumlu anlamda salladım. Alper gülerken bir anda arkama bakmaya başladı, hissettiğim hareketlilik ile o tarafa döndüğümde Alper yerdeki bıçağı alarak sinirle adamın yanına gitti.

"Alper.." sesim fısıltı gibi çıkmıştı. Sinirden gözü dönmüştü beni bile duymuyordu. Elinde ki bıçağı sandalyede bağlı olan adamın boğazına dayadı ve hiç düşünmeden çekti o bıçağı.

"Ups.." kendisi bundan zevk alırken ben gördüğüm şeyleri unutmak için gözlerimi sıkıca kapatmış geri gerk gidiyordum.

"Görmedin, ağlamayacaksın, görmedin, ağlamayacaksın..."