Kapını Kilitle!

8

Odaya girdiğimizde kısa bir göz gezdirdim. Genellikle siyah renkler ağırlıklı soğuk rahat bir odaydı. Alper odayı incelediğimi anlamış olacak bana gülerek bakıyordu.

"Güzel mi bari?" Kafamı olumlu anlamda salladığımda kendini koltuğa bıraktı. Burnuma gelen kan kokusu ile üstüme bakınma ihtiyacı duyduğumda her yerimde kan vardı.

"Kıyafet alıp gelicem." Alper kalktı ve dibime girdi. Alışmıştı buda dibime girmeye! "Orda ki kıyafetlerde benimdi burdakiler de benim ne fark eder?" Haklıydı şimdi buna bir bahane bulamazsın Ezgi!

Kafamı olumlu anlamda salladığımda eliyle burnuma vurdu. "Odadan çıkabilir misin?" Alper kollarını göğsünde birleştirdi ve dik dik bana bakmaya başladı.

"Şimdi de odamdan mı kovuyorsun?" Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Üzerimi değiştireceğim Alper." Alper'in kaşları havalanırken yüzünde bir gülümseme vardı. "İsmimle seslendin! Alışıyorsun Ezgicik!"

Alper yanağımdan öptü ve odadan çıktı. Ben olayın şokunu atlatmaya çalışırken kafamı hızlı hızlı salladım ve dolabın başına dikildim.

"Ne giyeceğim ki?" Yalan yok Alper'in zevki çok iyiydi. Uzun sweat ve kısa şort aldım ve giydim. Odasında ki aynadan kendime baktığımda saçlarım birbirine girmişti, sanırım banyo yapmam gerekiyordu. Gelde Alpere söyle şimdi!

Kendi kendime kavga etmeyi bırakıp koridora geldiğimde Alper yoktu. "Alper?" Seslendim ama ses gelmemişti. Mutfağa doğru ilerlediğimde Alper mutfakta yemek yapıyordu.

"Alper?" Alper bana dönerken süzmekten geri kalmamıştı. "Röntgenci misin?" Alper gülümserken bende istemsiz gülmüştüm.
"Alışıyorsun!" Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Sadece o kadar korkutucu gelmiyorsun o kadar."

Alper elini sallarken bende mutfakta ki sandalyeye oturdum. "Telefonunu kullanabilir miyim?" Alper bana ters ters baktığında izin vermeyeceğini anlamıştım." Lütfen ailemi aramalıyım, en azından iyi olduğumu bilsinler!"

Alper kafasını olumlu anlamda söyledi ve cebindeki telefonumu bana uzattı. Kalktım telefonu almak yerine Alper'in boynuna sarıldım. Şaşırmış olacak ki bir kaç dakika sonra ellerini belime sardı. Tam ayrılacakken beni daha sıkı tuttu.

"Biraz böyle kalabilir miyiz?" Alper'den zorlada olsa kendimi ayırdığımda telefonumda ki mesajlarımı inceliyordum. "Sonra, söz" Mesajlarla fazla oyalanmadan annemi aradım bir kaç çalmaya telefon açılmıştı.

"Ezgi!" Annemin telaşlı sesi gözlerimin dolmasına sebep olurken kendimi toparladım ve konuştum. "Annem.." annem derin bir nefes alıp geri verdi. "Nerdesin annem? Kaç gün oldu, nerelerdesin? Ne yaptın? Neden gelmiyorsun?"

Annem taramalı tüfek gibi soruları sıralarken gülümsedim." Iyiyim anne sadece biraz zaman daha yanınızda olamayacağım." Annemin sesi soğuklaşırken bir şey çakacak diye ödüm kopuyordu!

"Ezgi, her neredeysen çık ve evine gel!" Kafamı salladım sanki beni görebilecek.
"Gelemem anne zorlama, arayabilirsem seni sonra arayacağım, merak etme beni."

Telefonu annemin yüzüne kapatmak içime bir şey oturtmuştu ama yapabileceğim bir şey yoktu. Alper elini uzattığında telefonumu istediği ortadaydı. "Bir saniye daha ver bana mesajlara bakacağım sadece"

Alper kafa salladı bende üstten mesajları okumaya başladım. Beni aşırı üzen ve şaşırtan en yakın arkadaşım dediğim Buse ve Burak'tan bir mesaj bile yoktu. Sadece okul servisinde bir kere konuşup numaramı verdiğim Aras'ın yüzlerce mesajı vardı karşımda. Telefonu sinirle kapattım ve Alperin eline tutuşturdum.

"Ne oldu ne bu sinir?" Kafamı bir şey yok gibi salladığımda Alper yüzüme yaklaştı ve çenemi tutup kendine bakmamı sağladı. "Söyle güzelim rahatla."

Gözlerim saniyesinde dolarken gelen gazla ben Alper'e tekrardan sarılmıştım. Alper elini belime sararken kafamı omzuna koydum ve anlatmaya başladım.

"En yakın arkadaşım dediğim insanlardan bir mesaj bile almamışım. Serviste bir kere görüşüp konuştuğum kişi milyonlarca mesaj atmış, hala aklım almıyor."

Alper sırtımı sıvazlarken beni kendine döndürdü." Uyumak ister misin?" Şuan hiç bir şeye itiraz edecek durumda değildim kafamı olumlu anlamda salladım ve beraber odaya çıktık..