Kapını Kilitle!

15

Bu olayların üzerinden koca iki gün geçmişti. Ezgi kan kusmuyordu ama hala biraz öksürünce ağızından kan geliyordu. Doktorlar karnına ağır baskı yapıldığı için bu biraz uzun sürebilir ve ya her öksürdüğünde olabilir demişti.

"Alper.." Ezgi'nin sesini duymamla kafamı telefondan kaldırdım ve yanına gittim. "Ezgim?" Ezgi zorla gülümsediğinde bende gülümsedim." Annemleri arayabilir miyim?" Ellerim saçlarında gezdirmeye başladım.

"Sesin zor çıkıyor Ezgi, annen durumunu bilmiyor üzülmez mi?" Ezgi kafa salladı ve parmaklarını elimde gezdirdi." Çok sıkıldım eve gitmek istiyorum!" Ezgi kendi kendine sitem ederken gülümsedim.

"Bu gün çıkabilirmişsin ama hala göz altımda olacaksın." Ezgi'nin yüzünde kocaman bir gülümseme oluştuğunda bende gülümsedim." Yeter ki eve gidelim, duvarlar üstüme üstüme geliyor!"

{Ezgi'den}

Alper kafasını sağa sola salladı ve ayağa kalktı odadan çıktığında doktorun yanına gidiyor diye düşünerek bir şey sormamıştım. Sıla'yı merak ediyorsanız ona ne olduğunu bende bilmiyorum, o günden sonra bir daha görmedim.

Alper odaya geldiğinde gülücükler saçıyordu sanırım bu eve gidebiliriz demek oluyordu." Aldın mı izin?!" Heyecanla sorduğum soru ile Alper kafasını olumlu anlamda salladı. Onunla beraber gülerken doktor içeri girdi ve bir kaç şey söylediler.

Kolumda ki serumu aldılar Alper'den destek alarak ayağa kalktım. Bir haftadır kollarım delik deşik bacaklarım ve kollarım uyuşmuştu."Dikkatli ol." Alperden uyarı alınca sesli bir şekilde gülümsedim.

Bir kaç saat sonra eve varınca Alper koltuğa benim için yer yapmıştı. Hastaneden geldiğimiz gibi Alper beni koltuğa yatırınca her yerim fena uyuştuğunu biraz daha anlamıştım.

"Her yerim uyuştu!" Alper  bana gülümserken kendisi mutfağa geçmişti." Canın ne yemek istiyor?" Hastane yemeklerinden bıkmıştım artık ne bulursam yerdim.

"İstediğin gibi takıl, ne olursa yerim şuan!" Alperin gülme sesini duyduğumda ellerimi kucağımda birleştirdim. Bir kaç dakika sonra canım o kadar sıkılmıştı ki yerimden yavaşca kalkıp mutfağa yönelmiştim.

"Ne güzel kokuyor!" Kendimi tutamayıp konuştuğumda Alper hızla bana döndü ve yanıma gelip kolumdan tuttu." Ya kızım kalkarken bana niye söylemiyorsun? Ya bir şey olsaydı?!"

Alper'in bu haline gülerken o beni yavaş bir şekilde sandalyeye götürmekle meşguldü." Ya hamile gibi yavaş yavaş götürüyorsun beni! Hamileler bu kadar ilgi görmemiştir." Diye sitem ettiğimde Alper yüzüme eğildi.

"Hamile olsan bile ben tarafından bu kadar ilgi görürdün hiç şüphen olmasın." Alper göz kırptığında yanaklarım yanmaya başlamıştı. Bu özelliğimi hiç sevmiyordum işte, aşırı sinir bozucu bir şey!

"Utandın mı sen?" Alper bana sırıtırken ellerimi göğsümde birleştirdim ve Alper'in yüzüne yaklaştım." Hayır utanmadım!" Alperin kaşları havalanırken daha da dibime girmişti. Aramızda mesafe yok denilecek kadar azdı.

"Emin misin?" Kafamı olumlu anlamda salladığımda burunlarımız birbirine değiyordu. Alperin ani hareketi ile geri çekildiğimde bunu yapmasını beklemiyordum. Ne yaptığını bilmek ister misiniz?!