Kapını Kilitle!

13

<Alper'den>

Ezgi'nin bilinci giderken dediğim hiç bir şeyi algılamıyordu büyük ihtimalle çünkü sadece yüzüme bakıyordu.

"Ezgi, beni duyuyor musun?" Ezgi gözlerini kırpıyor ama cevap vermiyordu. "Kuzen bırakma beni seninle daha tatile gidecektik!" Sıla konuştukça sinir kat sayılarım yükselirken o hala başında ağlıyordu!

"Sıla git ambulansı ara! Ezgi şuan seni duymuyor!" Sıla kafa salladı ve telefonunu çıkardı ambulansı aradı ve birazdan geleceğini söyledi. Ezgi'nin yarasına baskı yaparken bilinci kapanmıştı..

"Güzelim? Ezgi!" Sesim gittikçe yükselirken etrafta ambulans sesleri yükseliyordu. Yüzüme gülümseme yerleştiğinde gururla Ezgiye baktım. Bilinci kapalı kurtarılmayı bekleyen meleklere benziyordu..

<Ezgi'den>

Gözlerimi araladığım da kocaman camı olan beyaz bir yerdeydim. Doğrulmaya çalıştım ama karnıma giren acı ile azımdan ufak bir inleme kaçtı. "Ezgi!" Yanımda olduğunu daha yeni algıladığım Alper'in gözlerine bakıyordum.

"Ne oldu ya? Her yerim ağrıyor!" Alper hafif tebessüm ettiğinde yardımı ile yatağa oturmuştum. "Sıla sayesinde vuruldun Ezgi unuttun mu?" Gözlerimi beyaz kapıya diktiğimde senaryolar bir bir kafamda canlanıyordu.

"Doğru, ama bu Sılanın suçu değildi." Alper elimi avuçlarının içine aldığında gerilmiş bir şekilde gözlerime bakıyordu." Sıla oraya gelmeseydi vurulmadan eve gelebilirdik!" Elimi Alper'in yanağına koydum." Sorun değil ben iyiyim."

Alper elime iyice yaslandığında ufak bir tebessüm etti oda benimle beraber gülümsedi." Ne zaman çıkabiliriz?" Alper eliyle burnuma vurduğunda sahte bir şekilde kızdığı belli oluyordu.

"Bir hafta sonra" istemsizce "oha!" Diye bağırdım. Alper kahkaha atarken ben burada bir hafa ne yapacağımı düşünüyordum." Senin ev daha çok sarıyordu yemin ederim!"

Alperin kaşları havalanırken bu sefer ben gülümsedim." Dedi kaçmak için bin bir türlü yola başvuran Ezgi!" Gülmem büyürken bir süre sonra Alper'de benimle güldü.

"Acıktım ben." Alper kafa salladı ve hızla ayağa kalktı." Biraz bekle kafeteryadan bir şeyler alıp geleceğim." Gülümseyerek kafa salladım. Alper odaya terk edince geride bıraktığım düşüncelerimin içine geri girdim.

Sıla beni neden böyle bir yola soktu ki? Pekte normal durmuyordu, benim tanıdığım Sıla normal bir kızdı ama bu Sıla

Hiç normal değildi!

Aradan bir kaç saat geçmişti ama ortalıkta ne Alper ne başkası vardı. İyice sıkılmıştı, bir kaç dakika sonra kapı açılma sesi gelince kendi kendime söylendim.

"Az daha geç kalsaydın ya Alper!" Gelen kişiden ses gelmeyince kapıya döndüm gelen Sıla'ydı ve öylece bana bakıyordu. "Sıla?" Ağır adımlarla yanıma yaklaştı ve elini yanağıma götürdü.

"Sıla beni korkutuyorsun.."