Kapını Kilitle!

6

"Hayır, hayır, hayır!" Alper etrafta bağırırken ben hala koluma baskı uyguluyordum.

Bir katil benim için neden endişeleniyordu ki?

Zorla Alper'e döndüm oda hemen gelim yanıma oturdu. "Alper.." Alper hızlı hızlı kafa sallıyordu." Söyle güzelim.." çok telaşlıydı onun bu halini anlamıyordum. "Pansuman aletler-" Sözümü tamamlamadan hızla yanımdan ayrıldı ve bir odaya girdi.

Ne komikti değil mi? Ansızın kaçırıldığınız eve saat dört'te biri dayanıyor ve içeri girdiğinde "Ecelinim" diyerek size ateş ediyor. Bundan daha komiği ise sizi kaçıran  katil vurulduğunuz için ne derseniz yapmaya hazır. Ben Ezgi 18 yaşındayım, bir kaç gündür bu evdeyim. Ailem beni merak etmiş mi? Arkadaşlarım beni aramak için polise başvurmuş mu? Hiç bir şeyden haberim yoktu.

ÇÜNKÜ BEN BURADA ZORLA TUTULUYORDUM!

Belkide beni hiç aramamışlardır?..

"Bak bu zamanıma kadar çok insan yaraladım ama kimseyi kurtarmadım, ne yapacağımı bilmiyorum. Yardım etmen lazım." Kafamı olumlu anlamda salladım. Kurşun kolumda olmadığı için şanslıydım. Biraz uğraş sonrası pansumanı yaptığımızda derin bir nefes almıştık.

"Bitti mi?" Sinirlerim bozuk olduğu için gülümsedim ve kafa salladım. "Uyumak istiyorum!" Alper kafasını salladı. Her yerin kan olması umrumuzda değildi. Şuan sadece uykuyu düşünüyorduk. Alper benimle beraber odaya geldiğinde olduğum yerde duraksadım.

"Girsene niye durdun?" Bedenim Alper'e dönerken göz bebeklerimin titrediğini hissediyordum. Alper'in kaşları havalandığında yavaşca kenara çekildim. Az önce aşağıda öldürdüğü adam şuan benim yatağımın duvarında kollarından çivili bir şekilde asılıydı.

"Siktir!" Alper hızla kolumdan tutup beni çekerken ne olduğunu anlamadan üç el silah sesi gelmesiyle tüm camlar aşağı indi. Yere oturduk ellerimle kulaklarıma baskı yaptım.

"Bunlar kim?!" Silah seslerinden sesimiz fazla duyulmadığı için bağırıyorduk. "Ben nerden bileyim Ezgi? Ne yaşıyorsan aynısını yaşıyorum!" Haklı tabii! Niye boş boş sorular sorarsın ki?

Silah sesleri durduğunda bahçede hareketlilik olduğu her haliyle belliydi. "Ezgi cama çıkman için on saniyen var!" Duyduğum ses ile adımdan ikinci kez nefret ediyordum. Gözlerim Alper'e kayarken oda bana bakıyordu.

"Ne yapacam?" Sesimin çok çıkmamasına dikkat ediyordum. Alper omzumdan tuttu ve beni kendine çevirdi. "O cama çıkıyorsun ve ne istediğini öğreniyorsun." Kafamı olumsuz anlamda salladığımda gözlerim çoktan dolmuştu.

Alper beni ayağa kaldırdı ve elini çeneme koydu." Ezgi sana zarar vermelerine izin vermeyeceğim. Git ve ne bok istiyor öğren." Kabul etmekten başka çarem yoktu. "Sekiz!" Adamın sesi ile irkildiğimde son kez Alper'e baktım bana bakıp kafasını salladı. Elime tutuşturduğu şeyle gözlerim büyürken Alper yavaşca camın olduğu yere itmişti bedenimi...