Kapını Kilitle!

4

《Medya ----> Ezgi》

"Sen busun Ezgi! Hepte buydun. Kendini değiştirmezsin bunu aklına sok!" Söylediği cümleler iğne gibi batıyordu bedenime, canımı yakıyordu. Kafamı olumsuzca salladım bu sefer ben onun görüntüsüne baktım.

"Sen bu değilsin Alper! Hepte böyle olmayacaksın. İnsanların en derin köşelerinde bile iyilik vardır!" Gülerek kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Ben buyum ve hep buydum! Bunu değiştiremezsin Ezgi." Göz kapaklarım ağır ağır kapanırken daha fazla laf dalaşına giremezdim. "Kalacağım oda nerede?" Alper'in kaşları havalandığında şaşkınca ona bakıyordum.

"Ne çabuk alıştın?" Yüzümü yukarı kaldırdım ve geri gözlerine indirdim. "Ne yapayım? Burda her günüm cehennem gibi! Bir kere uyumak benim hakkım değil mi?" Kocaman gülümsemesi geri geldiğinde nasıl bir psikopat olduğunu daha iyi anlıyordum.

Bileğimi hızla kavradı ve beni peşinden sürükleyerek bir kapının önünde durdu. Parmağıyla solu işaret etti. "Tutsakların odası." Orta kapıya getirdi bu sefer parmağını. "Benim odam" ve önünde durduğumuz kapıyı gösterirken sırıtıyordu." Senin odan Ezgi!"

Alper kendi kendine gülerken topladığım cesaretim ile kapıyı yavaşca açtım. İcerisi buz gibi sessiz ve bir o kadar da ürkütücüydü. Arkamdan kapanan kapı ile bedenimi o tarafa çevirdim. Alper kapattığı kapıya yaslanmış donmuş bir şekilde beni izliyordu.

"Neden öyle bakıyorsun?" Biraz bekledi bir şeyler düşündüğü ortadaydı. "Nasıl bakıyorum?" Adımlarımı geriledim. "Öldürecek gibi.." kocaman gülümsemesi geri geldi. "Sen öldüreceğim en son insansın Ezgicik!"

Bir kaç adım daha ilerledim. Alper yaslandığı kapıdan yanıma geldi. "Dolapta kıyafetler var biraz büyük gelir ama tam olur. Bol giymeyi seversin değil mi?" Ruhsuzca gözlerime bakıyordu. "Değil mi?" Bastırarak söylediği kelime ile kafamı salladım.

"Güzel. Kötü geceler Ezgicik!" Bu adam resmen deliydi. Buradan nasıl kaçacaktım ki? Kapıda en az yirmi koruma içerde Alper ve en korkuncu rehineler. Burada ki üçüncü günümdü artık uyumam gerekiyordu. Adımlarım dolabı bulduğunda kapakları açtım.

"Fena değiller gibi?.." kendi kendime konuşurken gözüme kestirdiğim siyah uzun ve bol sweat'i giydim dolapta sadece şort olduğu için dolapta olabilecek en uzun şortu giydim ve yattım. Genelde oturma odasında yatıyordum buraya ilk defa gelmiştim.

"Pekala Ezgi yapabilirsin.." kendi kendime motive konuşması yaparken duyduğum ses ile irkilip kapıya baktım. Kapının altından gelen bıçak ile kaşlarımı çattım, kapının yanına gittim bıçağın altında ki kağıdı aldım.

"Bu gece için belki lazım olur, belkide olmaz iyi geceler miniğim!"

Bu adam çok ciddi bir ruh hastası! Hastaneye kapatılması lazım. Bıçağı aldım ve yatağımın yanında ki masaya bıraktım. İkinci kez girdiğim yatağıma uzandım, derin nefes aldım ve gözlerimi kapattım.