Filay (one shots)

Lahat gagawin para saiyo

Klay.

Ang tahimik naman.
Sa isip ni Klay.
Walang ingay,
walang kwentuhan, walang tawanan. Wala.

Kadalasan kapag ganitong oras ay nagsasalo-salo na ang lahat ng kasamahan at masayang nagkukwentuhan ngunit ngayong gabi lahat ay nagluluksa.
Ang lahat ay malungkot.

Kamakailan lamang ay nagkaroon ng salungatan ang grupo ni Fidel sa bayan laban sa grupo ng mga guardia civil at dalawa sa kasamahan nito ay napaslang sa nasabing engkwentro.

Inikot ni Klay ang tingin sa buong paligid ng kuta. May iilang tao, mga taong nakatakdang magbantay sa gabing iyon na paligid ligid at nagmamasid.
Napabuntong hinga siya.
Naisip niyang tumungo sa kubo ni Fidel.

Kamusta na kaya yun?

Pagpasok niya sa loob ay inabutan niya itong nakaupo, tahimik at nakatulala. Walang expression ang mukha.
Sa lahat ng nagluluksa ngayon si Fidel ang pinakanaapektuhan.

"Fidel?"
"Klay."
Nilingon siya nito, may ngiting sumilay sa mga labi ngunit bakas ang lungkot sa mga mata.
"Nagugutom ka ba? Gusto mo handaan kita ng pagkaen? or timplahan kita ng kape."
Pero hindi ito sumagot.
Tumayo ito at pumasok sa loob ng kanyang kwarto. Bahagya namang nagulat si Fidel ng makitang sumunod siya rito at naunang maupo sa kanyang papag.

"Klay."
Bakas ang pagkairita sa boses nito.

"Alam ko stressed ka 'lika dito, higa ka sa lap ko." She smiled as she patted her lap but Fidel furrowed his face.
"Easy, 'di kita pagsasamantalahan kung yan ang pinapangamba mo." Pagbibiro niya sa lalaki.
"Please? Let me do this for you."

Siguro may dalawang minuto rin bago nagreact si Fidel, bumuntong hininga muna bago lumapit at marahang inilapat ang sarili sa kanyang kandungan.

"Just stay still, be quiet at pikit mo lang ang mga mata mo."

Utos niya sa lalaki. Nang maramdaman niyang kumalma na ito ay sinimulan na ni Klay hilutin ang noo nito. Una, sa gitnang bahagi, sumunod ay sa pagitan ng mga kilay at huli ay sa may sintido. Paulit ulit na proseso.
Marahan, magaan at maingat.

"Fav bonding namin ni Mama to, yung hihilutin ko sya noon tapos kakantahan ko rin sya hanggang sa makatulog na sya. Gusto mo kantahan din kita?"

Hindi ito sumagot. Siguro ay payag ito sa sinabi nya.

Tell me something
When the rain falls on my face
How do you quickly replace it
With a golden summer smile?

Tahimik lang si Fidel kaya ipinagpatuloy niya ang ginagawang paghilot at pagkanta.

Tell me something
When I'm feelin' tired and afraid
How do you know just what to say
To make everything alright?

Napangiti si Klay kapag naiisip na eveytime na masama ang loob nya kasi may nangyaring hindi maganda sa araw nya, timing lagi na naroon si Fidel at inaabutang syang umiiyak.  Sa mga padalos dalos nyang desisyon na kadalasang ikinapapahamak nya, sa mga panahong hinusgahan siya ng taong bayan, yung litong lito at pagod na siya kakaisip dahil hindi niya sigurado kung anong mangyayare sa kinabukasan. Naroon lagi si Fidel upang hawakan ang mga kamay niya at para tulugan sya.

I don't think that you even realize
The joy you make me feel when I'm inside your universe
You hold me like I'm the one who's precious
I hate to break it to you, but it's just the other way around
You can thank your stars all you want
But I'll always be the lucky one.

Ngayong may pinagdaraanan ni Fidel, sisiguraduhin nya na naroon sya upang sya naman ang maging sandalan at lakas sa twing nanghihina ang kanyang loob. Sisiguraduhin nyang sa mga panahong naliligaw at nawawalan ito ng pag-asa, sya ang magiging liwanag ni Fidel sa dilim. Gusto ni Klay na sa oras na tumulo ang mga luha ni Fidel ay sya naman ang mag-aabot ng panyo para dito, ang handang magpatahan, at papalitan niya ng mga ngiti at saya ang lungkot na nadarama nito. Gusto at gagawin din ni Klay ang kahit ano para sa lalaking kanyang minamahal.