Unknown Connection (Completed).

Chapter 22.

Lucas’ POV.

Para akong lantang gulay na naglalakad pababa ng hagdanan. Hindi ako masyadong nakatulog kagabi dahil sa nangyari. Tumatak sa aking utak ang sinabi ni Ate. I was feeling heavy last night that I almost want to go to my older sister’s room to have her comfort. Nasanay na kasi ako na kapag malungkot ako’y kay ako pupunta at mag-o-open sa mga problemang meron ako. But right now, it’ll not help. Mas lalo sigurong lalala ang sitwasyon kapag ginawa ko iyon.

“Oh? Anyari sa ‘yo, Pare? Para kang walang tulog ng ilang araw, ah?” bungad sa akin ni Ethan nang makapasok ako sa dining area habang may hawak-hawak na kape.

Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy na lamang sa paglalakad. Lumapit ako kay Ina na ngayon ay nagtatakang nakatingin sa akin.

“Good morning, Mother,” I greeted her then kissed her cheek. “Good morning, Father,” I greeted my Father to then kissed his cheek. He is looking at me like I am some kind of insect flying all over the place. Hindi ko rin pinansin ang mga tingin nila at naglakad papunta sa tabi ng aking minamahal. “Good morning, Love,” I greeted her then kissed her on the lips. Narinig ko pang napasipol ang mga kasama ko, ngunit hindi na lamang iyon pinansin at umupo na lamang sa upuang katabi niya.

“What’s wrong with you? Bakit parang wala kang lakas?” Evianna asked me. Instead of answering her, I just leaned to her then hugged her from the side. Pinatong ko ang aking panga sa kaniyang balikat saka pumikit. Hmm… I like this kind of comfort.

“Hoy.” Tumalbog ang aking ulo nang igalaw niya ang kaniyang balikat dahilan para maidilat ko ang aking mga mata saka tiningnan siya. She is looking at me with her sharp eyes. “Ano ang nangyayari sa iyo?” she asked again.

Nagbuntong-hininga na lamang ako at mas lalong niyakap siya. “I didn't get enough sleep last night,” sagot ko at saka pumikit muli. Mabuti na lamang ay hinayaan niya ako.

“Take you breakfast, Son.” Napamulat agad ako nang marinig ang napakalamig na boses ng aking Ama. I immediately sit properly then looked at him. He is looking at me while sipping on his cup. Nakatingin siya ng malamig sa akin na tila’y magiging yelo ako ng wala sa oras.

I don't know why, but I think he is like this since he was born. Paano ba naman kasi, simula noong dumating sila rito ay hindi ko man lang siya nakita ngumiti ng husto. I saw him smirked, yes. Ngunit parang matatakot ka sa ngising iyon. Tila ba’y mamamatay ka ng wala sa oras. Totoo iyon. Ang bigat kasi ng aura niya na tila ba’y mapapaluhod ka talaga sa isang salita lang niya. He doesn’t usually talk, minsan magsasalita siya kapag ako na ang kausap. Swerte naman siguro ako na Ama ko siya, hindi ba? Medyo nagmana si Ate sa kaniya. They are both serious.

While my Mother; she is kind, she's beautiful, sweet, brave, and also she’s powerful. Ramdam na ramdam ko ang aura niya. Even though she is shining like the light, she also has this heavy aura that can kill you in just a blink of an eye. Ewan ko ba, both of my parents has heavy aura, halatang makapangyarihan talaga. Well, makapangyarihan ang mga anak niya, lalong lalo na si Ate, how much more the parents. As far as I know, they are the queen and king of one of the kingdoms in the vampires world. If they are the king and queen, My sister and I are also princess and prince. Tila sinuswerte naman ako sa aking buhay.

“Ang gwapo ko talaga!” masaya kong ani habang nakatingin sa aking Amang nakatingin din sa akin.

“Sobrang hangin mo, oy! Saan ba banda ang gwapo?” napasimangot ako nang biglang umepal si Ethan. Sinamaan ko siya ng tingin.

Tinuro ko ang mukha ko. “Ito! Ito ang gwapo! I am a prince, malamang gwapo ako!” singhal ko sa kaniya.

Umismid siya. “I’m also a prince, Lucas. You're ugly,” natatawang sabi niya.