Unknown Connection (Completed).

Special Chapter #1

Sa isa sa mga veranda ng palasyo ay nakatanaw ang reyna mula roon. Tinitingnan niya ang mga batang naglalaro sa may garden ng palasyo. Nakangiti ito habang pinapanood sila. She saw how happy and peacefully they are while playing. She saw how they are enjoying each others’ company. She wants it to be like this forever. She wants it to see them happy forever. But she knows it will never happen.

Nagbuntong-hininga siya saka tiningala ang kalangitan. She is silently praying that this day will never end. Kahit impossible but she hoped and will never stop hoping to make it happen.

Nagbuntong-hininga siyang muli saka pinunasan ang luhang tumulo pala sa kaniyang kaliwang mata. Tiningnan niya ulit ang mga bata saka ngumiti. Hindi man niya alam kung kailan mangyayari ang kinakakatakutan niyang mangyari ngunit alam niyang wala siyang magagawa kapag dumating ang panahon na iyon. At alam niya sa sarili niya na mag-aalala siya para sa mga batang ito.

Nagitla siya nang may dalawang brasong pumulupot sa kaniyang beywang. Hindi man niya iyon tiningnan ngunit alam niya kung sino iyon.

“Baby, why are you out here?” tanong sa kaniya ng kaniyang asawa.

Ngumiti siya habang nakatingin pa rin sa mga bata. Hinawakan niyang ang mga braso nito na nakapulupot sa kaniyang beywang. “I’m just looking at the kids.” Bumuntong-hininga siya nang may tumulong luha sa kaniyang mga mata. “T-They are peacefully playing. I-It’s like… nothing is w-waiting for… t-them.” Pinilit niyang hindi humikbi ngunit hindi siya nagwagi. She is crying right now.

Pinaharap siya sa kaniyang asawa siya tiningnan siya nito gamit ang nasasaktan nitong mga mata. Nasasaktan rin ang kaniyang asawa sa mangyayari ngunit mas nasasaktan ito kapag nakikita siyang nasasaktan. That’s how he loves her. He can feel what his wife is feeling. Why? Because they are bond to each other. In other words, they are mates.

“Hush, Baby. Don’t cry. You know that I cannot stand seeing you crying right?” hinaplos nito ang kaniyang pisnge. “Everything will be alright, okay? They’ll be fine. You don’t have to worry. We just need to trust what will going to happen.” tumango-tango siya. “I love you.” Hinalikan siya nito sa labi. Nagtagal iyon ng ilang minuto bago sila humiwalay.

Nagbuntong-hininga siyang muli saka tumingin sa bata bago tumingin ulit sa kaniyang asawa. “Why are you here, Xenon? Shouldn’t you be in the throne room?” she asked him.

Napakurap naman ang kaniyang asawa na tila may naalala. “Oh, right. Your friends are here.”

“You mean OUR friends?” napatikhim naman ito. Her husband is cold as ice and also a serious type of man. Hindi nito maamin na kaibigan niya ang mga ito dahil ayaw niyang maging soft sa mata ng iba, sa asawa lang talaga at sa mga anak niya lang ito pinapakita. “Anyways, pwede mo naman utusan ang mga dama o ang mga kawal na puntahan ang dito,” nakataas ang kilay niyang sabi sa asawa.