Chapter 24.

532 21 0
                                    

Lavander’s POV.

“Why are you crying, Mama?”

Napabaling ang aking atensyon sa aking anak. He was staring at me, confused and worried.

Lumuhod ako sa harapan niya. I cupped his cheeks. “Anak, tell me, what is he look like?” I asked him while my tears are still flowing down to my cheeks.

“Why, Mama? Did you forgot what Papa looks like?” nagtatakang tanong ng aking anak.

Umiling ako saka marahan pinahid ang mga luhang nasa aking pisnge. “No, Anak. I-I just want to know what he looks like. I-I just want to clarify things, Lev. Can you answer that for m-me?” my voice broke but I still manage to coped it up. I don’t want to look so broken in front of him.

Nagtataka ma’y sinagot niya pa rin ang aking katanungan. “He looks handsome, Mama. He has black eyes like mine, Mama. It turned Gray just like mine!” manghang ani niya. I saw how his eyes glittered. “He has thick black eyes like mine a-and… he looks like me, Mama.” Hindi ako nagulat sa sinabi niya, kung hindi ay nagulat ako nang umiyak siya bigla na ikinataranta ko.

Mabilis kong hinawakan ang magkabilang pisnge niya at pinunasan ang mga luhang hindi man lang huminto sa pag-agos. “W-Why are crying? Did he hurt you? Did the man hurt you? Tell me, Lev,” malambing kong tanong. I don’t want him to cry even more.

“No, M-Mama,” sagot niya.

“Then why are you crying?” I asked him, confused.

“B-Because I-I thought I d-don’t have a P-Papa.” Tila ayoko nang huminga dahil sa kaniyang sinabi. “W-Why did you hide h-him from me, Mama? W-Why d-didn’t my Papa… live with u-us?” halos hindi na siya makapagsalita ng maayos dahil sa mga hikbi niya.

Nanlambot ako dahil sa kaniyang tanong. Halos hindi na ako makagalaw. Hindi ko alam ang isasagot. Pilit kong iniisip kong ano ang isasagot ko, ngunit wala akong maisip na sagot. Ayokong sabihin sa kaniya ang totoong sagot. I can’t lie to my Son. My Son will know if I would lie to him or not. He knows me well, very well than the others.  Kaya hindi ko kayang sagutin siya dahil sa una pa lamang ay ayaw ko nang sagutin.

I want to hide his Father from him ‘cause I know that he will not come back. Ilang taon na ang lumipas noong umalis siya and he is still haven’t come back. Hindi ko alam kung babalik pa siya o ano. I just don’t want to give my Son a false hope. Ayokong paasahin ang anak ko sa mga bagay na walang kasiguraduhan. I can’t hurt my Son. And I never will.

“A-Anak…” I still can’t answer his question. I only gave him pitiful stare.

Unknown Connection (Completed).Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon