His Brother ×MinBin×

9-

Boş cadde ve eve doğru yürüyen ikili. Sadece araba sesleri ve kendileri gibi ilerleyen başka insanlardan gelen sesler harici sessiz bir akşam.

Changbin ve Chan yemeklerini yemeleri üzerine yavaşça eve ilerliyorlardı çünkü Jisung onları eve çağırmıştı. Kessinlikle merakından değilde, aç oldundan çağırdığını savunan arkadaşına laf etmedi ikili

Bir süre ikiside sessizce ilerledi. Sonunda ise eve girmeden önce markete uğrama kararları ile market yoluna girdiler.

Çok uzaklarında olmayan marketle hızla ikili ev için bir şeyler bakmaya başlamıştı bile, ta ki arkalarından gelen sese kadardı bu sessizlik

"Changbin?"

Changbinin vücudu sesle arkaya dönerken Chanda ona eşlik ederek arkadaşına seslenen adama bakınmıştı. İkisinin arasındaki alakauı çözmek ister gibi bir kaşı havalanırken Changbin afallayarak başını eğmişti hızla

"Merhaba, Minho Hyung?" Changbin, Minhoyu burada beklemiyordu. Minho da aslında habersizdi böyle bir  durumdan, ta ki arkası dönük bedeni ezbere bildiğini bilene kadar

"Sadece şaşırdım. Bu saatte dışarıda olmana?"

"Bu saatte niye dışarıda olmayım ki Hyung?" Changbin anlamadığı soru ile Minhoyla bakışırken, Chan kaşları çatık bir şekilde konuşmayı dinliyordu

"Bilmem, Jeongin ders çalışır belki sende çalışıyorsundur oşarak düşünmüştüm." Minhonun bakışları Changbinin yanındaki bedene buldugunda biraz bakındı sonra elini uzattı "Minho ben, Jeonginin abisiyim"

Chan, kendisine uzatılan ele bir sğre bakındı. Aslına kalırsa bakınmayıda sürdürürdü ama Changbinin kendisini dürtmesiyle hızla uzatılan eli tutmuştu

"Chan bende, Changbinin abisi sayılırım" ciddiyetle vurguladıgı sözlerle karşısındaki yüze bakınmaya devam etmişti, Chan. Anlaşıldıgı gibi Minhodan biraz kuşkulanmıştı. Ona tekin görünmemişti bu çocuk

Minho, Minho da aynı duyguları besler gibiydi Chana karşı. Sadece başını salladı ve telrar Changbine çevirdi bakışlarını

"O halde görüşürüz, Changbin" ve bir süre daha bakındıktan sonra reyonlar arasında gözden kayboldu.

Changbin hızla Chana bakınırken kendisine aynı şekilde bakan arkadaşıyla durmuştu çünkü söze atılan  ilk Chan olmuştu

"Sevmedim. Uzak dur. Kaslısın demem ezerim seni" ve sonrasında masum bir gülümsemeyle gamzelerini çıkararak reyona dönmüştü.

Changbin ise konuşma fırsatı veya açıklama gibi bir seçeneği olmayısıyla saçını karıştırarak reyona dönmüştü

🌼🌼🌼

İkili eve varmış ve aldıkları şeyleri yerlerine yerleştirmişti bile. Şimdi ise odalarında oturuyorlardı.

Jisung gelmemiş ve arkadaşında kalacağını söyleyerek bariz bir şekilde Chandan kaçmıştı. Chan ise bir seferliğine tamam diyerek geri çekilmişti

Şöyle bir düşününce Jisung ve Chanın sevgili olmasını isterdi, Changbin. Çünkü bariz bir şekilde ortada olan çekimleri ve birbirini kullanmaları tatlıydı. Kendisi mutlu olmasa bile arkadaşlarının, ailesinin, mutlu olmasını isterdi

Changbin ise şimdi her zamanki gibi yatağında uzanıyor ve düşüncelerine dalıyordu. Bu onun için günlük bir alıştırmalık haline gelmişti sonuçta

Bu sefer kidüşünceleri hayatı üzerineydi.  Kısa bir filim şeridi gibi geçen saniyeler yavaş yavaş hayatını önüne sererken iç çekti, Changbin.

Zor bir hayatı olmuştu. Annesi tarafından sevgi görmeyerek büyümüştü. Babası... o onun için hiçbir zaman olmamıştı. O evde dolaşan bir beden olarak ordaydı sadece. Abisi ise sadece övgülerle doldurulmuş ve küçük kardeşini görmeyecek kadar egoist birisiydi.

Changbin ise bu umursamazlıgın içinde kalmış bir çocuktu. Eskiden zayıf olması ve küçük yapısıyla zorbalık görmesi mi dersiniz yoksa ailesinden yediği kötülemeler mi dersiniz size kalmış.

Zaten yönelimi yüzünden ailesinden aldığı laflarda onu etkilerken kısa bir çöküş yaşamıştı ama sonra ise kendisini toparlamıştı.

Changbin kendisini liseye başladığı zaman bu kadar geliştirmişti. Zaten lise onun için bir dönüm noktası, bir yeniden doğuş olmuştu.

Tanıştığı Chan ile aile olmuş sonradan gelen Jisung ile en yakın arkadaş olmuştu. İyi yanı ailesinden uzaktı, yurtta kalıyordu. Tabi sırf yurtta kalmasından dolayıda laf yemişti, Changbin. Sonra ise ful onlardan uzaklaşmıştı.

İlk uzaklaşma sürecinde çok zorlanmıştı. Part-time işe girmiş ve kendisine harçlık çıkarmak zorunda kalmıştı. Sonra ise Chan üçünün bir eve çıkması fikrini vererek lisenin ortasında yurttan eve geçmişlerdi. Bu süreçte Chan hep Changbini kollamış ve korumuştu. Sonrasında ise Changbinin artık küçük olmayan  yapısı ile herşey değişmişti.

Şimdi ise buraya gelmişlerdi işte. Changbin ne abisi, ne annesi, ne de babasıyla iletişim içindeydi şuan. Zaten görse bile kendisini tanıyamayacak olan ailesi vardı karşısında bu yüzden bunu sıkıntı etmiyordu.

Aynı şekilde durumuda iyiydi artık, zor dönemleri gerisinde bırakmış ve rahat bir döneme girmişti.

Chan ve Jisungla bağını güçlendirmiş ve ayrılmaz olmuşlardı.

Kısacası Changbin iyiydi. Yaşadığı onca şeye rağmen yanında olan kişilerle iyiydi ama bir yanı kendisini seven birisinin olmasını istiyordu. Ne kadar Chan ve Jisung onu sevsede farklı bir sevgiye daha ihtiyacı vardı.

Belkide sadece annesinden görmediği sevgiyi birilerinden görmek istiyordu.

Changbinin gözü önünden geçen hayatı onu duygusallaştırırken küçük bir tebessümle birlikte birleşti gözünden akan yaş sonra ise arkasını dönerek gözlerini kapattı.

Birazda Jeongin ile aralarında olacak şeyleri düşünmeyi yeğledi ve kendisini uykunun kollarına bıraktı.

~~~~~~~~~~~~~

Cbinin geçmişini açtım biraz
Bölüm geç geldi birde üzgünüm malum  sınavlar

kedinize iyi bakın, iyi olun
Bıbı