"ဒါလေးတစ်စည်းပေးပါနော်။"
လက်ထဲကိုရောက်လာတဲ့ Lavender လေးတစ်စည်းကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ကမ်းပေးတဲ့သူဟာ နေ့စဉ်နေ့တိုင်းထိုသူပင်ဖြစ်သည်။"ပန်းတိုင်းဟာ ကိုယ်ပိုင်ပုံပြင်တွေကို သယ်ဆောင်ထားသလို လူတိုင်းမှာလည်းသူတို့ကိုယ်ပိုင်ပုံပြင်တွေရှိကြတယ်။သူတို့သာမမျှဝေချင်ရင် သူတို့ပုံပြင်တွေကိုမစပ်စုပါနဲ့"လို့ပြောခဲ့ဖူးတဲ့ အဘိုးရဲ့စကားကြောင့်သာ ငြိမ်နေရသည်။မေးချင်၊ပြောချင်နေသောစကားမျာမှာ အပြည့်အသိပ်ပင်ရှိနေသည်။ဒီတစ်ခါတော့ မရတော့ချေ။ပြောမှဖြစ်မည်။
"အန်တီ"
မထူးဘဲ တစ်ချက်သာမော့ကြည့်လာသောအမျိုးသမီးသည်အဓိပ္ပာယ်အပြည့်ပါသော မျက်ဝန်းလှလှလေးတစ်စုံကိုပိုင်ဆိုင်ထားသည်။
"ဘာလို့ Lavender ပဲဝယ်တာလဲ။တခြားပန်းလည်းဝယ်ပါဦးလား။"
"Lavender မှာ သိမ်းဆည်းထားတဲ့ မှတ်ဉာဏ်တချို့ရှိလို့ပါကွယ်။"
"တခြား ဘာပန်းရောင်းချင်လို့လဲ။တို့ဝယ်မယ်လေ။"
"အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ အဘိုးသိရင်မိုးမီးလောင်လိမ့်မယ်။"
"အဘိုးက ပြောထားတယ်။ပန်းလာဝယ်တဲ့သူကို သူတို့လိုချင်တဲ့လိုအပ်တဲ့ပန်းပဲရောင်းရမယ်တဲ့။တခြားပန်းတွေကို မရောင်းရဘူးတဲ့။အဲ့ဒါက ပန်းလက်ခံမယ့်သူရော ဝယ်သူရော ပန်းတွေကိုပါ မလေးစားရာရောက်တယ်တဲ့။ပန်းတိုင်းမှာ သူတို့ပိုင်ရှင်တွေရှိကြတယ်တဲ့။အချိန်တန်ရင် ပိုင်ရှင်တွေရောက်လာလိမ့်မယ်။တွေ့တဲ့သူကို ထိုးမအပ်ရဘူးတဲ့။"
လက်ဟန်ခြေဟန်တွေနဲ့ ရှင်းပြနေတဲ့ ရှေ့ကကောင်မလေးဟာ တကယ့်ကို ဖြူစင်တဲ့ကလေးတစ်ယောက်လိုပင်။သူ့ကိုမြင်တော့လည်း တစ်ယောက်သောသူကို သတိရမိသား။တကယ်တော့ သူ့ကိုမြင်မှမဟုတ်ဘဲ အမြဲတမ်းသတိရနေခဲ့တာဖြစ်သည်။
"အဘိုးက ပန်းတွေကို အတော်ချစ်ပုံရတယ်နော်။"
"ဒါပေါ့ သူ့ဘဝမှာ ပန်းက အရေးကြီးဆုံးပဲ။"
"ဒါဆို တို့နဲ့တူတာပေါ့။တို့အတွက်လည်းပန်းက အရေးအကြီးဆုံးပဲ။"
YOU ARE READING
Love
Romanceအချစ်ကို ဖွဲ့နွဲ့မပြတတ်ပေ။ အချစ်ဆိုတာ ပျော်ရွှင်မှုသာ ဖြစ်မည်။ လုံခြုံမှုသာ ဖြစ်မည်။ နှလုံးသားရဲ့ ဖွဲ့နွဲ့မှုလည်းဖြစ်နိုင်သည်။
