writer[SOPE]

3

-😺🐿️

Hoseok acı ile inlerken soobin onu sinirle arkasından sürüklüyordu. Soobin hoseok'u duvara doğru itti. Hoseok sırtında acı hissetti.

Hoseok'u duvara itince biraz daha yaklaşıp duvar ile kendisi arasına aldı. Hoseok gitmek için çırpıyordu ama soobin izin vermiyordu. Deminki sinirli halinden eser kalmamıştı. Sadece dolu gözlerle bakıyordu hoseok'a. Hoseok acır gözler ile bakıyordu soobin'e.

"Lütfen" soobin titrek bir sesle konuştu. Hoseok hızlıca kafasını sallamıştı "hayır. Çekil soobin. Korkuyorum!" Soobin yutkundu ve gülümsedi "korkma benden hoseok. Sadece seviyorum seni. Çok seviyorum"

"Ben sevmiyorum" soobin duyduğu şey ile geri çekildi ve başını ellerinin arasına alıp büyük bir kahkaha attı. Daha sonra ona korku ile bakan hoseok'a dönüp bağırdı "seveceksin!"

"İğrençsin soobin!"

Soobin bir daha büyük bir kahkaha atmıştı. Bu hoseok'u daha da korkutuyordu. Daha önce soobin'i hiç böyle görmemişti. Hoseok yanağında hissettiği acı ile yere savrulmuştu. Korktuğu şey olmuştu. Soobin ona vurmuştu. Hoseok acı ile inledi.

Soobin elleri havada ve gözleri dolu dolu baktı hoseok'a. Sadece şaşkın şaşkın bakıyordu yerde acı ile inleyen gence. Soobin yavaşça dizleri üzerine çöktü ve hoseok'a yaklaştı "hoseok be-"

"Yaklaşma! Git dokunma bana"

"Hoseok özür dilerim. Çok seviyorum seni lütfen"

"Ben sevmiyorum diyorum! Asla da sevmem! Senden sadece nefret ediyorum!"

Hoseok yavaşça ayağa kalktı ve soobin'in yanından ayrıldı.

...

Jimin hoseok'u eve getirmişti. Hoseok biraz dinlenmek istiyordu. Bu yaşadıklarından sonra soobin'den daha çok nefret etmeye başlamıştı. Soobin okulun başlarında görmüştü hoseok'u. Hoseok her ne kadar istemese bile peşine takılmış ve bırakmamıştı.

Hoseok düşüncelerini bir kenara bırakıp jimin'e baktı "jimin çok yoruldum artık"

"Biliyorum hoseok"

"Okulu bırakmak istiyorum ama ailem üzülür"

"Onun yüzünden bırakma"

Hoseok ne yapacağını bilmiyordu. Okulu bıraksa bile soobin evine kadar gelirdi. Yapardı bunu, hoseok biliyordu.

Jimin'in artık gitmesi gerekiyordu. Hoseok jimin'i uğurlayıp içeriye geri gelmişti.

Kanepeye oturduğunda, önünde olmasına rağmen görmediği birkaç çikolatayı görünce büyük bir gülümseme sundu. Elini uzattığı gibi bir çikolata aldı ve kıkırdadı. Morelinin düzeldiğini hissediyordu. Severdi böyle tatlı şeyleri. Hemen moreli düzelirdi. Sinirli olsa da hemen siniri geçerdi. Elinin tersiyle gözlerindeki yaşları sildi ve burnunu çekti.

Elindeki çikolatayı yemeye başladığında gelen sesler ile ayağa kalktı ve cama yaklaştı.
Karşı apartmanın önünde duran büyük kamyonu görünce kendi kendine konuştu "bu kadar çok eşya o eve nasıl sığacak ya?"

Canı sıkılmaya başlamıştı. Aklına gelen şey ile gülümsedi. Odasına gidip siyah bol hırkasını giydi. Masanın üzerindeki -jimin'in gitmeden önce bıraktığını düşündüğü- çikolatalardan cebine atmıştı.

Hemen kapıya doğru ilerledi ve evden çıktı. Merdivenlerden hızlı adımlar ile indi ve dışarıya çıktı. Apartmanın hemen önündeki merdivenlere oturdu. En sevdiği şeyi yapacaktı. Eşyaları taşıyan abileri izlemek (off agaa dnndndmdmd)