ÇOKLU OLASILIK

²⁶

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmazsanız çok mutlu olurum.

Hiçmiş gibi hissederken bazen oluverirdi bazı şeyler. Koca denizde bir ben mi boğuluyorum diye düşünce çıkagelirdi bazı şeyler. Belkide buydu bazılarımızın sınavı.  Bir süre yalnız hissetmek.

Karışık bir durumdu bu. Kimileri anlamazdı. Çünkü onlara göre biz bencildik. Çünkü biz yanımızda birilerini istediğimiz için bencil oluyorduk.

"Ne ?" Diye sordum yeniden karşımda duran kişiye. Ancak indrak edebilmiştim belkide. Çünkü bu sahne bana bir yerlerden tanıdık geliyordu. Hem de çok fazla . Daha dün gibi hatırlıyordum sokak sokak gezip insanları hangi şehirdeyiz diye çevirdiğimi.

"Hangi şehirdeyiz şu an?" Dedi kafası karışmış bir şekilde. Benim de öyleydi. Benim de kafam çok karışıktı.

Benim yaşlarımdaydı. Ya da belki daha büyük. Üzerinde onu soğuktan dondurucak incelikte bir atlet vardı. Kolları tamamen dövmelerle kaplıydı. Sağ bileğinde bir kaç bileklik vardı. Burnunda ve kulağında piercingleri vardı. Siyah,hafif dalgalı saçları vardı.

"Hangi şehirde olduğumuzu bilmiyor musun?" Diye sordum tereddütle. Belki de sadece yolunu kaybetmiş ya da dolandırılmış biriydi. Gerçi pek dolandırılacak birine benzemiyordu daha çok dolandıracak birine benziyordu. Ama bunların hepsi ön yargıydı. Acaba ben nasıl görünüyordum tüm o insanlara delirmiş gibi yalan söylüyorsunuz diye bağırırken.

"Hayır." Dedi omuzlarını indirip kaldırarak. "Bak belki sana delice gelecek ama buraya nasıl geldiğimi bile bilmiyorum ."

Yalnız değildim. Başkalarıda vardı. Ve belki daha fazlaydık. Etrafıma şöyle bir göz gezdirdim. Ben korktuğum için susuyordum. Belki bir çok insan da benim gibi korktuğu için saklıyordu bunu.

Biz bu dünyada bir avuç bastırılmış et yığınından başka bir şey değildik. Çünkü üzerimize ters bir gömlek giyindirilip ruhumuza kadar ilaçla basmalarından korkup kendi hayatlarımızdan vazgeçmek pahasına susuyorduk.

Ve inanır mı bilmiyorum ama onun anlattığı hiçbir şey beni şaşırtmazken benim ona anlatacaklarım aklını kaçırmış gibi hissetmesine sebep olacaktı.

"İstanbul'dayız ."Dedim ne tepki vereceğini bilemediğimden temkinli bir şekilde.

"Siktir!" Dedi hâlâ beni korkutmamak için hava da tuttuğu ellerini aşağı indirerek. "Şaka mı yapıyorsun bana? "