Demir Karadağ, Hades lakabıyla anılan yalnızlığını ceza olarak gören ve kendini lanetli olduğuna inandıran zevke saplantılı bir adamdır.
Değer verdiği ve sevdiği tek şey ise gözbebeği olan İnferno'dur.
Dante'nin cehenneminden yola çıkarak tasarlan...
İyi okumalar dilerim... 🖤 Lütfen satır arası yorumları unutmayalım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
XXXIII. HADES İLE PERSEPHONE / PART II
DEMİR
BEŞ YIL ÖNCE
HASTANEDEKİ ÜÇÜNCÜ GÜN
Eminem - Mockingbird
🔗
Kızıl saçlar, ellerimin arasındaydı.
Parmaklarıma dolanan alev beni yakmıyor aksine içimi rahatlatıyordu. Burnuma dolan kokuyu anımsamak bile yüreğimi sızlatıyordu. Gözlerimi kapattığım an önüme gelen görselde saklı kalan kadını aklımdan çıkaramayacağımı sandım ama yanıldım çünkü uyanmam ile aniden gördüğüm rüyanın ne olduğunu hatırlayamadım.
Bedenimi terk eden iğneyle nefes verdim.
Başımda dikilen hemşire çıkardığı serum ile odadan ayrıldığında hemen yatağın ucunda duran hasta bakıcı bana doğru yanaştı. Yüzündeki tebessüm ile bana bakan adam ellerini üniformasının ceplerine yerleştirdi. "Bahçe saati geldi, Demir Bey. Aşağı inmek ister misiniz?"
"Evet efendim." Diyen adam gülümsedi. "Siz kaçmadan, biz sizi çıkaralım dedik. Dünkü gibi başka hastaların odasında bulunmamanız adına da ben size eşlik edeceğim."
Dün.
Anılarımı yokladım lakin düne dair hiçbir şey bulamadım. Bölük pörçük parçalar halinde zihnime düşen bir iki görsel vardı lakin emin olmam imkansızdı. Her şey son derece silik ve puslu duruyordu.
"Bana ne veriyorsunuz böyle?"
Dilimdeki uyuşmayı gidermek adına ağzımı birkaç kez açıp kapattım. Taktıkları serum beni afallatıyor, adeta uyuşturuyordu. Yine de kendimi bir noktada dinç hissedebiliyordum zira vücudumdaki ağrılara iyi geliyordu. Özellikle dizlerim ve baldırlarım hala alev alev yanıyorken biraz daha olsa iyi hissedebilmeye ihtiyacım vardı.
"Arınma programının bir parçası efendim." Diyen hasta bakıcı bana az ileride duran kot ceketi uzattı. "Bahçe saati bitmeden insek iyi olur." Bileğindeki saate göz attı. "İki saat içinde ilaçlarınızı almanız için geri dönmeliyiz."
Ceketi alıp zar zor üstüme geçirdiğimde bana yardımcı olmak isteyen adama attığım bakış ile olduğu yere çiviledim. Sersem gibi olabilirdim lakin çocuk değildim. Özellikle de benim yaşlarımdaki bir adama kendimi giyindirmezdim.
