Demir Karadağ, Hades lakabıyla anılan yalnızlığını ceza olarak gören ve kendini lanetli olduğuna inandıran zevke saplantılı bir adamdır.
Değer verdiği ve sevdiği tek şey ise gözbebeği olan İnferno'dur.
Dante'nin cehenneminden yola çıkarak tasarlan...
İyi okumalar dilerim... Lütfen satır arası yorumları unutmayalım. 🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
XLII. TANRININ ARMAĞANI
Scorpions - Send Me An Angel Rihanna - Same Old Mistakes
🔗
DEMİR
Kolumdaki saate bakıp arkama yaslandım.
Siyah takım elbisemin ceketini düzeltip bacak bacak üstüne attıktan sonra tebessüm ederek beni izleyen kadına odaklandım. Psikoloğum bendeki değişimin farkındaymış gibi gülümsedi ve kucağında duran deftere bir şey yazdı.
Gözlerini benimkiler ile buluşturdu. "Bir süredir görüşemiyorduk, Demir Bey." Dediğinde sesinde herhangi bir kinaye ya da sitem yoktu. "Nasılsınız?"
"İyiyim."
Hafifçe başını salladı. "Görebiliyorum."
Cevabıyla sırıttığımda bana eşlik etti. Derin bir nefes alıp koltuğa gömüldüm. Üzerimdeki bütün yüklerin kalktığını hissediyordum. Dün benim için fazlasıyla güzel bir gün olmuştu. Helen'i cennetimize götürmüş, adaya âşık olduğunu fark ettiğim her an kendim ile gurur duymuştum. Aile yemeğinin ve ufak kutlamamızın ardından İstanbul'a geri dönmemiz gerekmişti çünkü ilgilenmem gereken işlerim vardı. Psikoloğumun asistanı arayıp seansımı hatırlattığında bir an gelmemeyi düşünmüştüm çünkü hayatımdaki belki de ilk kez yakınacak ya da şikâyet edecek bir problem göremiyordum. Yine de son dakika iptaliyle karşımdaki kadını zor durumda bırakmak istememiştim. Hem ona sürekli yaşadığım kötü şeyleri anlatırken mutluluğumu paylaşmamak adil gelmemişti.
Bu yüzden toplantılarımı halledip saatin iki olmasına beş dakika kala kendimi kliniğe atmıştım. Seansa girmeden önce Helen'i aramış lakin onunla konuşamamıştım. Hala uyuyor olmalıydı ki bu iyiydi çünkü günlerdir oradan oraya savruluyorduk ve güzel karım doğru düzgün dinlenememişti.
"Peki görüşmeyeli neler yaptınız?" diye soran karşımdaki kadın ile derin bir nefes aldım. "Açıkçası nereden başlayacağımı bilmiyorum." Sözlerim ile psikoloğum gülümsedi ve parmağımdaki alyansı işaret etti. "Belki buradan başlayabiliriz."
Parmağımı çevreleyen siyah alyansa baktığımda kalbimde bir sızı belirdi. Kırmızı yakutlar ile süslenmiş olan alyansıma ne zaman gözüm kaysa kendimi dünyanın en mutlu adamı ilan ediyordum.
"Evet, Helen ile evlendik." Dedim ve başımı kaldırıp beni izleyen kadına baktım. "Daha sadece birkaç gün oldu ama bana yıllardır birlikteymişiz gibi geliyor."
"Tebrik ederim."
"Teşekkürler."
Karşımdaki kadın alayla sırıttı. "Anlaşılan kışınız artık tamamen bahar olabilir ve Helen Hanımın duygularınıza karşılık vermeme ihtimalinin sıfırlanmış olması da size endişelerinizin yanılgılardan ibaret olduğunu kanıtlar."
