Demir Karadağ, Hades lakabıyla anılan yalnızlığını ceza olarak gören ve kendini lanetli olduğuna inandıran zevke saplantılı bir adamdır.
Değer verdiği ve sevdiği tek şey ise gözbebeği olan İnferno'dur.
Dante'nin cehenneminden yola çıkarak tasarlan...
İyi okumalar dilerim... Lütfen satır arası yorumları unutmayalım. 🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
XLIV. KIYAMET ALAMETİ
The Weekend - Prisoner Miley Cyrus - Angels Like You Varil Lavigne - I Fell İn Love With The Devil
🔗
HELEN
Geçmiş seans dosyalarımı düzenleyip kendime içecek bir şeyler almak üzere mutfağa girdiğimde Halit peşimden bir gölge gibi geldi.
Bir saniye olsun beni yalnız bırakmıyor olmasına karşılık gülümsemeden edemiyordum. Aslında sinirlenmem gerekebilirdi çünkü tadını kaçırmaya başlamıştı ama onu suçlayamıyordum. Yaşanan onca şeyden sonra güvenliğim adına kendini ortaya koymasına ancak saygı duyabilirdim.
Kendime bitki çayı yapıp Halit'in kahvesini yeniledim.
Kalçamı tezgâha yaslayıp buharı tüten çaya doğru üflediğimde Halit gözlerini üzerimde gezdirdi. Endişeli ifadesi karşısında tek kaşımı kaldırdım. Sorgulayıcı tavrımı fark ederek dilinin altındaki baklayı çıkardı. "İyisin değil mi?"
Sorusu nedensizce kalbimi sızlattı.
Halit bakışlarını kaçırıp konuşmaya devam etti. "Geçen gün, hastanede çok üzgündünüz, Helen Hanım. Sizi öyle görmek beni gerçekten üzdü. Umarım her şey yolundadır." Boğazını temizlemek istercesine homurdanıp tekrar bana baktı. "Biliyorum patronumun eşisiniz ama benim için bir arkadaşsınız da. Bu yüzden sormak istedim."
"Elbette arkadaşız." Diyerek omzunu sıvazladım. "Ve ben iyiyim, sadece tahmin etmediğim bir haber almıştım o kadar." Kötü kısmı es geçerek iyi tarafa odaklandım ve yüzümü ele geçiren gülümsemem ile müjdeyi verdim. "Hamileyim."
Halit şoka girdiğini belli eden bir ifadeyle bana baka kaldı. Saniyeler içinde dudaklarında kocaman bir gülümseme belirdi. Gözleri ışıldıyor, samimi bir mutluluk ruhunda filizleniyordu.
Açıkçası Demir durumu tahmin ettiğimden daha iyi karşılamıştı. Bir daha hamile kalamayacağımı öğrendiğinde bunun onu sarsacağını düşünmüştüm. Elbette üzülmüştü çünkü geniş bir aile istiyordu ama hatayı bende bulmaması ve tamamen destekçi olması ona bir kez daha âşık olmamı sağlamıştı. Hamile olduğumu söylediğimde mutluluktan ağlaması ise asla beklemediğim bir tepkiydi. Baba olmayı bu denli istiyor oluşu kalbimi ısıtıyordu. Yine de görebiliyordum ki korkuyordu. İyi ve sevilen bir baba olamayacağını düşünmesine inanamıyordum. Bana kalırsa kızımız ona tapacaktı. Tıpkı benim gibi.
