Demir Karadağ, Hades lakabıyla anılan yalnızlığını ceza olarak gören ve kendini lanetli olduğuna inandıran zevke saplantılı bir adamdır.
Değer verdiği ve sevdiği tek şey ise gözbebeği olan İnferno'dur.
Dante'nin cehenneminden yola çıkarak tasarlan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
XVII. TANRI VE FANİ
Rotimi- İn My Bed Santino Le Saint - Serotinin The Weekend - Wicked Game
🔗
HELEN
Bakışlarımı gökyüzünde dolaştırarak kahvemden büyük bir yudum aldım.
Mutfaktaki ada tezgâhın üstüne oturmuş bacaklarımı sallıyor, etrafımda adımlayan Kerberos'u izleyerek kendimi kafeine boğuyordum. Saat neredeyse on bir olmuştu ve uzun zamandır bu kadar iyi uyuduğumu sanmıyordum. Gerçi Demir ile uyumaya başladığımdan beri neredeyse her gece bebek gibi bir uyku çekiyordum.
Kimseyle uyuyamayan geçmişteki Helen bu halim karşısında şoklara girse de onu umursamadım. Yatağımdaki adamı görüyor olmalıydı, beni suçlayamazdı.
Demir hala uyuyordu ve onu uyandırmak istemediğim için yataktan sıyrılıp üstüme bir gecelik geçirip mutfağa gelmiş, kendime bir kahve yaparak İnferno'nun eşsiz manzarasını izlemeye başlamıştım. Dün gecenin anılarıyla boğuşuyor, düşüncelerimi toparlamaya çalışıyordum.
Benim için dün gece her şeyiyle bir hız treninden ibaretti.
Alin'in kolundan sızan kanları gördüğümde hissettiğim endişeye Demir'in vurulması eklenince panik atak krizinin kıyısından dönmüştüm. Sandığım kadar şiddetli atlatmasam da dün gece bir katarsis yaşadığım barizdi. Genel olarak fazlasıyla gamsız biriydim açıkçası kendime bile acımaz, başıma bir şey geldiğinde kendime bile üzülmezdim fakat söz konusu değer verdiğim insanlar olduğunda yoğun duygularla baş edemez hale gelirdim. Özellikle ölüm kavramı beni perişan ederdi. Öleceğimi düşündüğüm anlarda yaşadığım panik, sevdiğim birine zarar geleceğini düşündüğüm anlarda yaşadığım paniğin yanında bir hiçti.
Bu yüzden dün gece Demir Karadağ'ın benim için sandığımdan daha önemli bir hale geldiğini anlamış fakat buna emin olamamıştım. İlk karşılaştığımız andan beri birbirimize karşı cinsel bir çekim hissettiğimiz ortadaydı ve ben bundan öte bir şey olmadığını kendime söyleyip duruyordum. Lakin kendimi kandırmış olmalıydım ki durum sadece cinsellik değildi. Demir'in yanında kendimi güvende hissediyor, onun beni anladığını düşünüyordum.
Aşık değildim.
Ama olma yolunda olabilirdim.
Çünkü Demir'den gerçekten hoşlanıyordum.
Yine de bunun olup bitenler karşısında beni etkilemesine izin veremezdim. Demir'i tanımalı ve ona gerçekten güvenebileceğime emin olmalıydım. Özellikle bir daha kardeşime silah doğrultamayacağını anlamasını sağlamalıydım. İkisi arasında kalmak istemiyordum aksine ikisini karşı karşıya getirerek arabuluculuk etmeliydim. Yoksa en büyük hasarı onlar değil, ben alacaktım.
