မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 14.2

Chapter 14.2

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် မြို့တော်လေဆိပ်၏ CCTVအခန်းထဲမှ ကျိုးကျင်ဟမ့်က ယန်ချန့်ရွှမ် ဖုန်းခေါ်သည်ကို ချပစ်လိုက်သည်။

လေဆိပ်မှ CCTV ကင်မရာက သူအလိုရှိလျှင်ပင် အလွယ်တကူ စစ်ဆေး‌၍ရနိုင်သည့်အရာ မဟုတ်ပေ။ ယမန်နေ့က သူကိုယ်တိုင် သွားခဲ့သော်လည်း တာဝန်ရှိသူကို မတွေ့ခဲ့ရပေ။ နောက်ဆုံးတွင် သူ့အတွက် လမ်းဖောက်ပေးရန် ကျိုးဟွားရုံကိုသာ တောင်းဆိုလိုက်ရသည်။ ယနေ့တွင်မှသာ CCTVအခန်းထဲ ဝင်ခွင့်ရသွားလေသည်။

သူက ရပ်ကြည့်နေရုံသာကြည့်ရပြီး မည်သည့်အရာကိုမှ ကော်ပီကူးယူသွားခွင့် မရှိပေ။ ကျိုးကျင်ဟမ့်က ယမန်နေ့ညက ပုံရိပ်များကို ထောင့်ပေါင်းစုံမှ အကျယ်ချဲ့ကြည့်နေပြီး မျက်တောင် တစ်ချက်မှ မခတ်ပေ။

လော်ဘီ၏ ထောင့်တစ်နေရာတွင် CCTVကင်မရာမြင်ကွင်းက ကျဉ်းမြောင်းလှသည်။ မူလက မမြင်နိုင်ဖြစ်သွားသော်လည်း ကျိုးကျင်ဟမ့်မှာ ဖျတ်ခနဲဖြစ်သွားသည့် ပိန်ပိန်ပါးပါးပုံရိပ်လေးကို မြင်လိုက်သည်။

ဆန့်ကျင်ဘက်အနေဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ ကင်မရာက အရှေ့ပိုင်းကို ဖမ်းယူထားလိုက်နိုင်သည်။ လူတစ်ယောက်က ကင်မရာရှေ့သို့ ထိတ်ထိတ်ပျာပျာဖြင့် ပြေးဝင်လာပြီး နံရံကိုမှီထားကာ ဘေးနားမှ ကျောက်တိုင်ဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ကွယ်ထားသည်။

" အဲ့နေရာပဲ...  ခဏရပ်လိုက်ပါ..."

ကျိုးကျင်ဟမ့် အမြန်ပြောလိုက်သည်။

ထိုပုံရိပ်က ရပ်တန့်နေ၍ ကင်မရာကို အကျယ်ချဲ့ကြည့်ရသည်။ ကင်မရာကို အလွန်မြင့်သည့်နေရာတွင် ထားထားသောကြောင့် ပုံရိပ်က ကြည်လင်ပြတ်သားခြင်းမရှိပေ။ ကော်ဖီရောင်ကုတ်အင်္ကျီနှင့် လိုက်ဖက်မှုမရှိသော အပြာရောင်ဆွယ်တာလေးကို မြင်နိုင်ရုံသာဖြစ်သည်။

မျက်နှာကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာကြည့်ရန်က ပိုမိုခက်ခဲလှသည်။ CCTV ကင်မရာတွင် ပါလာသမျှ လူတိုင်းက မျက်လုံးနှစ်လုံး၊ နှာခေါင်း ပါးစပ်တို့ ပေါ်ရုံသာဖြစ်ပြီး သာမန်လူတစ်ယောက်ကိုပါ မှုန်ဝါးဝါး ဖြစ်သွားစေသည်။