Chapter 49.1

164 24 1
                                    


Chapter 49.1





ထိုသို့သောအရာမျိုးဖြစ်ခဲ့သည်ကို ယီဟွေ့မသိခဲ့ပေ။ ခေတ္တမျှ သူ့အားကျေးဇူးတင်ရမည်လား ဘာကြောင့်လဲဟုမေးရမည်လားကိုလည်း သူမသိတော့ချေ။

ကံကောင်းစွာဖြင့် ဖန်ယွီချင်းမှ ရှက်ရွံ့မနေဘဲ တိုက်ရိုက်ပြောလာခဲ့၏။

"ဘာလို့လဲဆိုတော့ ပန်းချီထဲက အမျိုးသားက ငါသိတဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့ အတော်လေးတူလို့လေ အဲ့အချိန်မှာပဲ တစ်စုံတစ်ယောက်က လူတစ်ယောက်ရဲ့ပုံတူကို ဒီလို အရမ်းထက်မြက်ပြီး ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးကို အပိုင်စားရထားသလို ဆွဲနိုင်ရင် အဲဒီ့အနုပညာရှင်က အဲ့လူကို အရမ်းချစ်တာပဲလို့ တွေးမိလို့"

ယီဟွေ့၏နှလုံးသားက ရုတ်တရက်ပင် ခုန်လှုပ်သွားကာ သူကခြောက်သွေ့မှုတို့ကို မြိုချရင်း(တံတွေးမြိုချ) ပြောလိုက်လေသည်။

"ဟင့်အင်း ငါ သူ့ကိုမချစ်ပါဘူး ဒီအတိုင်းပဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဆွဲလိုက်တာ"

"အာ အဲလိုလား ငါထင်လိုက်တာက ပန်းချီပညာရှင်တွေက ဒီလိုစိတ်ဆန္ဒသေးသေးလေးတွေကို ဖုံးကွယ်ထားလေ့ရှိတယ်ပေါ့"

ဖန်ယွီချင်းက နောင်တအပြည့်ဖြင့်ဆိုပြီးနောက် သူက ထပ်မံ၍ ပြုံးလိုက်ကာ

"ဒါပေမယ့် ငါပြောတဲ့အဲဒီ့ပန်းချီထဲကလူနဲ့ တူတယ်ဆိုတဲ့လူက ငါ့ချစ်သူလေ ငါကသူ့ကို အရမ်းချစ်တာ"

နေ့လည်ပိုင်း၌ ယီဟွေ့က ဆေးရုံရှိ ကျန်းရွှယ်မေ့ထံ သွားလည်ခဲ့သည်။ ကုတင်ဘေး၌ ဒေစီတစ်စည်းကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဘယ်ကရတာလဲဟု မေးလိုက်သည်။ ကျန်းယီမန့်က သူ့ကိုဘေးသို့ဆွဲကာ ပြောလိုက်၏။

"ကျိုးမျိုးရိုးကောင်လေးက ခုပဲလာသွားတယ် အမေအိပ်နေလို့ သူ့ကိုမအော်လိုက်ရဘူး ကံကောင်းချင်တော့ သူကဘာမှမပြောဘူးလေ ပန်းတွေကို ချထားပြီး ပြန်ထွက်သွားတာပဲ"

ကျိုးကျင်ဟမ့်က လတ်တလောတွင် အားနေရမည်ဟု ယီဟွေ့ ခန့်မှန်းလိုက်မိသည်။ မဟုတ်ပါက လက်ထောက်တစ်ဦးအား စေလွှတ်၍ရသည်ကို သူကိုယ်တိုင် အဘယ်ကြောင့် လုပ်စရာလိုသည်လဲ။

မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များWhere stories live. Discover now