မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 54.2

Chapter 54.2

အမှောင်တွင်း၌ မြို့‌စွန်ရှိ‌ချင်းသိုက်တောင်ပေါ်တွင် ဗန်ကားတစ်စီးမှာ လမ်းဆုံတွင် ပိတ်မိနေခဲ့သည်။ စွန့်ပစ်ပရိဘောဂများအပြည့်ဖြင့် လမ်းကျဉ်းလေးထဲတွင် ယီဟွေနှင့်ထန်ဝမ်းရှီတို့မှာ ကြမ်းပြင်တွင်ထိုင်နေရကာ လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ခံထားရသည်။

သူတို့ရှေ့တွင်မူ သန်မာသည့် ယောင်္ကျားသုံးယောက်ရှိနေကာ တစ်ဦးမှာ လမ်းကြားမှဗန်ကားကို ပြင်နေပြီး ကျန်သည့်နှစ်ဦးမှာမူ တစ်ဦးကဓားကိုကိုင်ထားကာ တစ်ဦးကတုတ်ကိုင်ထားကာ သေးငယ်သောစားပွဲပေါ်တွင်ထိုင်လျက် လမ်းမီးအလင်းရောင်အောက်တွင် သူတို့ကို ကြည့်နေခဲ့သည်။

ယီဟွေ့၏ခေါင်းမှာ အနည်းငယ်မူးဝေနေခဲ့သည်။ ထို့နောက်မှသာ သူနှင့်ထန်ဝမ်းရှီတို့ နို့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှထွက်လာသည့်အချိန်၌ သူတို့ကို အဖမ်းခံလိုက်ရကာ ‌အနောက်မှအရိုက်ခံလိုက်ရပြီးနောက် ဤနေရာတွင်နိုးလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ထန်ဝမ်းရှီမှာမူ သူ့ထက်အရင်နိုးလာခဲ့ပြီး ယီဟွေ့၏လက်မှကြိုးကိုဖြေရန် အကြိမ်အနည်းငယ်မှ ရုန်းကန်လိုက်ပြီးနောက်တွင် အရှုံးပေးလိုက်သည်။ သူ၏လက်တွင်ကိုင်ထားသည့်ဖုန်းကို တင်ပါးအောက်သို့ တိတ်ဆိတ်ရွှေ့ပြောင်းလိုက်သည်။

သူနေရာပြောင်းလိုက်သည်နှင့် ၎င်းမှာ တုန်ခါသွားခဲ့ရာ အသံကြားသွားမည် ဆိုသောကြောင့် ထန်ဝမ်းရှီအကြောင်းရှာကာ ပြောလိုက်သည် " အစ်ကိုတို့ ဆေးလိပ်လေးများမရှိဘူးလား…"

ပိန်ပါးသည့်လူမှ သူတို့ကို ဓာတ်မီးဖြင့်ထိုးလိုက်ပြီး " လှည့်ကွက်တွေလုပ်ဖို့ ကြိုးစားမနေနဲ့.. မင်းတို့ကိုသတိပေးလိုက်မယ်.. အစထဲက ဖမ်းမဲ့သူက မင်းမဟုတ်ဘူး.. စကားလျော့ပြောရင် အသက်ရှင်နိုင်လိမ့်မယ်.. "

ယီဟွေ့ ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ ယခုတွင်ပင် ထိုသူများမှာ သူ့ဆီလာသည်ဟု တွေးနေမိခဲ့ပြီး သူထင်ထားသည့်အတိုင်းပင် ထန်ဝမ်းရှီမှာ ကံမကောင်းသောကြောင့် ရောပါခဲ့ရရုံသာဖြစ်သည်။