Norfolk

0

Ceesta never had a chance to have a personal bedroom, but she did have one located in the part of every house that children found terrifying..

The attic.

As she grew up, she realized that the attic was not something to be afraid of but rather a place of mystery, hidden treasures, and secret stories.

"Whoa." Bulalas ni Apollo na kasama niya sa trabaho bilang taga-bantay at taga-ayos ng mga libro sa isa sa mga luma't sikat na library sa Upton. "Hindi ko alam seryoso ka nang sabihin mo na dito ka natutulog--"

Pag akyat ay mabilis ang kilos na pinulot ni Ceesta ang puting panyo, basahan at lapis sa sahig. The moves felt light as her arm swayed to throw those things behind the pile of wooden crates.

"Wala namang humihingi ng hustisya sa 'yo rito?"

Matalas na tumaas ang isang kilay, nilingon niya si Apollo na wala pang kalahati ng katawan nito ang naka lampas sa sahig, kung nasaan ang pinaka pinto ng attic.

Isang pilyong ngisi ang kumurba sa labi ni Ceesta, kasunod ng pasimple niyang pagtulak sa kwadradong kahoy gamit ang nguso ng sapatos.

Gayon pa man, may kaba si Ceesta habang pinapanood ang dahan-dahang paglaglag ng pinto hanggang sa malakas na tunog ang umalingawngaw pagkatapos nitong tumuktok sa ulo ni Apollo kasunod ang malakas na pagkalabog sa baba.

Apollo screamed.

Kamay sa bibig, pigil ang tawa, yumuko siya sa saradong pinto at nagtanong ng, "Hala-- Ayos ka lang?" Narinig ni Ceesta na may sinabi si Apollo sa ibaba ngunit masyadong mahina para maintindihan.

Alam niyang walang preno ang bibig ng kasama kaya't ano ang mali sa isang maliit na ganti? Isa pa, hindi naman niya akalain na malalaglag pala ito.

"'Tsaka 'wag ka mag alala. Attic 'to, Apollo. Hindi sementeryo."

Pinagpag ni Ceesta ang kunwari'y alikabok sa kamay at nagtungo sa isang sulok, katabi ng maliit niyang kama, ay ang tambak at nakasalansang mga libro sa sahig na hindi na niya maisingit ilagay sa estante.

Ceesta stood before a huge, four-layer-wide shelf made of oak wood. When she had found this, it was crammed with old books covered in dust and wear, torn spines and frayed edges, bearing the testimony of a history of love, abuse, and care.

Sa haba ng panahon ay pinanatili niya itong malinis. But the marks and imperfections of these books which wore from age and use remained.

"Hoy-- Cee, masakit 'yon ha!" Maktol ni Apollo. "Kung alam ko lang na may balak ka na patayin ako, hindi na sana ako sumama."

Sinulyapan niya ang kasama na nakangiwi ang mukha't namumula ang mga tainga, indikasyon ng sakit na naramdaman habang hinihimas ang balakang.

"Walang namamatay sa kaltok, Apollo." Nakonsensya man siyang pagmasdan ang hitsura nito, hindi pa rin siya humingi ng pasensya. "Lalo na kung ganyang tigas ng bungo mayroon ka."

He laughed out loud. "Salamat sa pag paalala ha. At alam mo, ano?-- ang gaspang talaga ng ugali mo."

Ceesta crouched, ignoring Apollos' insult. "Naka hiwalay na ang luma sa bago, tulungan mo na lang ako sa pagbukod by genre." Dumampot siya ng isa galing sa ituktok ng mga naka tumpok na libro sabay hagis sa kasama.

Ceesta met him a few months ago. Kung saan si Apollo lang ang una at nag-iisang bumati sa kaniya sa unang araw niya sa trabaho.

He was friendly, and kind, and he would always offer help to her, na minsang inakala ni Ceesta na nilalandi lang siya Apollo.

Apollo objected, accusing that it was not a flirt but his natural charming look and personality. That he would never chase women because women chase him. Na kung lalandi man ito, hindi kay Ceesta dahil mukha raw bata.