CHAPTER 25

19 3 0
                                    

CHAPTER 25

AUTUMN

After our short rehearsal, Sillian David offered the box of tissue to me because of my cry while acting our lines. He smiled at me as if he's assuring me that everything will be alright. The two manager gave us a thumbs up. Maybe they saw us practicing the scene. Hindi ko mapagkakaila na kahit hindi pa nagsisimula ay magaling na talaga si Sillian sa pag-akto. Talagang bagay sa kaniya ang pag-aartista, kaya siguro maraming direktor at mga producer ang gusto siyang kunin dahil sa galing niya. Mula kasi sa hitsura hanggang sa ugali, talagang masasabi mo na parang anghel na nagmula sa kalangitan ang lalaking ito.

Sillian David tapped my right shoulder while I'm wiping the wet mark on my cheeks. Well, to be honest, I didn't know that I cried because of the scene. And I didn't know that I will feel this ache inside my chest while expressing those lines. Pero mas malala ang naging eksena namin ni Cradience noong nasa kasalukuyan pa akong panahon. Dahil hindi lang ako umiiyak, talagang nagmakaawa ako sa kaniya na huwag niya na ituloy ang balak niya na sirain ang buong bayan.

Nagising siya noong sinampal ko siya nang isang beses. Ngunit nandoon ang kaniyang ama at binulungan siya sa kaniyang tainga na saktan ako kaya naman napagbuhatan niya ako ng kamay. Apat na beses niya akong sinampal at hindi siya kumukurap kahit isang beses habang ginagawa niya ang bagay na iyon. Sinubukan ko siyang tulungan at sinubukan kong hilain ang sarili niya mula sa matinding pagmamanipula ng o pagkokontrol ng kaniyang ama sa kaniyang isip.

"You aren't crying anymore because of the lines, am I right?" Sillian asked in a low tone of voice. Natigilan naman ako sa sinabi nito dahil napansin ko rin na hindi pa ako napapatigil sa pag-iyak.

"I'm sorry," I muttered while sobbing. I just couldn't help but to cry more whenever I'm remembering those painful memories. I suffered a lot to their hands, many have suffered because of him, because of his father, and because of his pharmaceutical.

"Well, to be honest, you didn't continue your future in acting, Sillian. You became a chief inspector," I blunted out of nowhere. Nanlaki naman ang mga mata ko at mabilis kong tinakpan ang bibig ko. Paano ko nalaman ang bagay na iyon? Naging chief inspector si Sillian David? Hindi kaya, nakasalamuha ko na siya noong nasa kasalukuyang panahon pa ako? Hindi imposible dahil bigla kong nasabi ang propesiyon niya nang hindi ko namamalayan. Ibig sabihin, nakausap ko na siya.

He nodded. "Chief Inspector from government? Why?" he curiously asked. His eyes squinted a bit as if he's trying to look for suspicious thing from me. "Are you a fortuneteller or do you have an ability or power to see future?"

I quickly shook my head repeatedly. "I'm no fortuneteller but I know some things that everyone will not expect to know," I answered.

Tumango ulit ito ng isang beses at tumayo. He offered his hand to me while staring at me seriously.

"Don't worry, if that's your secret, I'll keep it. I will believe you," dagdag pa nito habang hinihintay akong abutin at hawakan ang kamay niya para lumabas na ng tent. As I approached his soft and cold left hand, Sillian David used a force to pull me up. He assisted me to go out of the tent.

As we went out of the tent, we heard the spilled of the liquid on the ground. The director just looked at us in disbelief and he seemed not care if his coffee was spilled on the green grass.

"Pinaiyak mo, Sillian?" gulat na tanong ng direktor at itinuro ako gamit ang kaniyang hintuturo.

Sillian scratched his nape, seemed not know what to answer because it didn't really end up like that. Hindi naman kasi talaga ako pinaiyak ni Sillian. Dalawang rason kung bakit ako naiyak. Labas na siya sa isang rason, wala siyang alam sa bagay na iyon dahil unang-una, nagmula ako sa kasalukuyang panahon na napadpad sa panahong hindi ko inaasahan na mababalikan.

Time Back To First AutumnΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα