YASAKLI BÖLGE

Anonim Bey

Hava kararmıştı bense oturma odasında koltuğa yayılmış dizi izliyordum. Arada telefona bakıyordum. Anonim Bey de canı sıkıldıkça benle kafa buluyordu. Yazdığı mesajlara gülmüyor değildim ben de. Boğazımda hissettiğim kuruluk ile mutfağa gittim. Bardağa su doldurup suyu içiyordum ki annemin sesiyle irkildim ve su boğazıma kaçtı. "Anneciğinden gizli gizli sevgili yapman hoşuma gitmiyor," dedi alay eden ses tonuyla. "Üvey anneciğimin özel hayatıma karışması ve üstelik her boka burnunu sokması hoşuma gitmiyor," dedim aynı şekilde alay ederek. Elindeki telefonu çıkartıp Anonim Bey ile olan mesajlarımı gösterdi. "Bunun sevgilin olmadığını kanıtlayabilir misin?"

 Elindeki telefon benim telefonumdu peki neden, nasıl almıştı. Cebimden alsa farkederdim. Oturma odasında mı bırakmıştım acaba? "Sevgilim olsa onu telefonuma kaydetmiş olurdum," dedim kendimden emin bir şekilde. "O zaman flörtün," demesiyle sinirlenmiştim. İlla bişeyim olacaktı yani? "Dün gece babamın dediklerini unutuyorsun sanırım üvey anneciğim," dedim alaylı tavrımı takınarak. "Ama şuanda baban burda değil." Asla altta kalmıyordu. "Bir şeyi de kabul et be kadın," dedim içimden öfkeyle. "Peki, birazdan gelince konuşuruz o zaman," dedim sahte tebessüm ederek. "Açığını buldum diye hemen babana sığınıyorsun," dedi. Sinirlenmişti. Kahkaha attım. "Açığımı bulmak mı? İzninle işlerim var." 

Telefonumu elinden alıp odama gittim. Bu kadın benle kafa mı buluyordu? Açığımı bulmuşmuş, sevgilim varmış... Gülüyordum, onu asla ciddiye alamıyordum. Odada biraz oyalandım ne gelen ne de giden vardı. Kuşdan bahsediyordum. Sanırım artık gelmeyecekti. Baksana adam numaramı bulmuş gelmesine ne gerek var, bende soruyorum işte. 

Biraz sonra kapı sesiyle babamın geldiğini anladım ve mutfağa gittim. Babam üzerini değiştirip mutfağa geldi, her zamanki gibi karşıma oturdu. Annem de yemekleri koyup babamın yanında yerini alınca bombayı patlattı. "Kızın, manitasıyla konuşuyordu bugün. Haberin var mı?" Ne yaşıyordu bu kadın? İyice sinirlenmeye başlamıştım. Dün akşam babam 'normal' diyordu, bunu dikkate almayıp babamı bana düşman etmeye çalışıyordu. "Ee kimmiş bu şanslı kişi?" Diye sordu babam. "Ama baba yokki." Dedim itiraz ederek. Babam bana aldırmayıp sorusunu tekrar sordu. "Utanma kızım söyle normal böyle şeyler." Sinirlendim. Refleksle ayağa kalktım, ellerimi sertçe masaya koydum. 

"Yeter baba, sevgilim falan yok. Sürekli saçma sapan, aptalca sohbetlerinizden bıktım." Göğsüm hızla inip kalkıyordu ama bunu önemsemeden devam ettim. "Boşanın artık!" Böyle dememle ikisi de şoka uğramıştı. Bir süre sessizlik oldu ve bu sessizliği bozan üvey annem olacak lanet kadın bozdu. -Masallardaki üvey anne rolünü çok iyi oynuyordu.- "Ne demek istiyorsun seni küçük kaltak!" Diye çığlık attı. "Ne demek istediğim ortada değil mi?" Çok sinirlenmiştim utanmadan kaltak diyebiliyordu ya. Kendisi neydi acaba ha? "Baba ne oldu sana?" Dedim fakat bir anda duygusallaşmıştım. "Annemi çok seviyordun neden bir anda-" Lanet cümlemin sonunu getiremeden lanet annem konuştu: "Kes sesini, annen öldü artık bu konuyu konuşmanın ne mânası var ki?" Babam araya girdi:"Belliki hâlâ gerçekleri bilmiyorsun küçük hanım, otur şimdi." Dedi sakince. Ne saçmalıyordu bu? Ne gerçeğinden bahsediyordu. Kimseyi dinlemek istemiyordum. Ama yine de sinirle sandalyeme oturdum. "Dinliyorum," dedim. "Annenle aramda duygusal bir bağ yoktu." Yerimden sıçradım refleksle:"Vardı baba vardı, bu kadın ne yaptı sana bilmiyorum ama..." "Kızım yoktu, dinle beni." Deyip devam etti. "Annenle ben mantık evliliği yaptık." 

Duyduklarıma inanamıyordum. İyice gerilmiştim, terliyordum. Elimi kalbimin üzerine koydum. Hızla nefes alıp veriyordum. Daha fazla dinlemek istemediğimden odama kaçtım. Kapımı kilitledim ve olduğum yere çöktüm. Ellerimi boğazımda birleştirdim. Nefes alamıyordum, sıcak basıyordu ve terliyordum. "Lanet olsun, lanet olsun." Diyip ağlıyordum. Daha fazla yaşamak istemiyordum, herşeye son vermek istiyordum. İstediğim gibi okuyamıyordum. İstediğim gibi yaşayamıyordum. Ben sevgili değil, okumak istiyordum. Ben başka bir şey değil, ben kendi hayatımı yaşamak istiyordum. Ben annemi istiyordum. Evet, annemi istiyordum.